Proefje: De fotolyse van zilverchloride.
Fotografie
Een zwart-wit filmrolletje, een 'fotografische film', bestaat uit een strook plastic als drager waarop een dunne lichtgevoelige emulsielaag is aangebracht.
Eigenlijk zou je van een suspensie moeten spreken, omdat de laag bestaat uit zeer fijne korreltjes van een vaste zilververbinding (zilverbromide), gesuspendeerd in gelatine.
Bij het maken van een foto laten we heel kort licht vallen op de lichtgevoelige laag: de sluiter gaat heel kort even open.
De zilverbromidekorreltjes die door het licht zijn geraakt, worden 'geactiveerd'.
Wanneer het filmrolletje is volgeschoten, brengen we het weg om het te laten ontwikkelen en afdrukken.
Ontwikkelen
Bij ontwikkelen gebeurt het volgende. In een speciale oplossing, de 'ontwikkelaar', worden alleen de geactiveerde korreltjes zilverbromide verder ontleed en op die plekken wordt de foto zwart door
metallisch zilver.
Daarna stoppen we de film in een tweede oplossing, de 'fixeer'.
Daarin lossen de zilverbromidekorreltjes op die niet door licht waren geactiveerd. T
enslotte wassen (spoelen) we de film met water en houden we slechts de drager over, met op de belichte plekken aangehecht zwart zilver.
Dat heet het negatief, omdat de lichte plekken van het gefotografeerde beeld nu zwart zijn en de donkere plekken licht.
Afdrukken
Voor een echte foto, een 'positief', moeten we het hele proces herhalen, nu met het negatief als beeld.
Dat heet het afdrukken van een foto. Tegenwoordig zijn beide processen geautomatiseerd.
Kleurenfotografie
Bij kleurenfotografie bestaat de lichtgevoelige laag op de plastic drager uit drie laagjes.
Deze laagjes zijn gevoelig voor respectievelijk rood licht, groen licht en blauw licht, de drie 'primaire' kleuren van licht.
Bij het ontwikkelen van een kleurenfilm ontstaat een negatief, waarop de complementaire kleuren te zien zijn.
Door nogmaals te belichten ontstaan op papier de oorspronkelijke kleuren terug.
Ook deze processen gebeuren vol-automatisch.