Veel vormen van niet-luisteren hebben te maken met het te veel met jezelf bezig zijn. Deze valkuil is wel te verklaren. Mensen zijn in staat om 300 woorden per minuut te begrijpen, maar in een gesprek gebruikt de spreker maar zo’n 100 tot 140 woorden per minuut. Als luisteraar heb je dus aandacht en tijd over. Als het verhaal van de ander je niet zo boeit, zullen je hersenen dus al snel op zoek gaan naar andere zaken waar ze mee bezig kunnen zijn.
Onverschillig luisteren;
Als je onverschillig luistert, interesseert het je eigenlijk niet wat de ander te vertellen heeft. Je doet geen moeite je te verdiepen in de ander en toont geen betrokkenheid.
Ongeïteresseerd luisteren;
Als je luistert met te weinig interesse, heb je er veel moeite mee je aandacht gericht te houden op wat de spreker vertelt. Je bent snel afgeleid en dwaalt regelmatig met je gedachten af. Bij ongeïnteresseerd luisteren let je niet op, waardoor je hele stukken van het verhaal mist.
Passief luisteren;
Wanneer je alleen naar iemands woorden luistert en helemaal niet let op de non-verbale communicatie, dan luister je passief. Je hoort alleen aan wat de ander zegt, maar je spant je niet in om de boodschap achter die woorden te begrijpen. Als passieve luisteraar zit je lui achterover in je stoel. Je let niet op en luistert met te weinig aandacht.
Ongeduldig luisteren;
Wanneer je geen tijd hebt, is de kans groot dat jouw ongeduld doorwerkt in de manier waarop je luistert. Sommige mensen hebben echter altijd iets ongeduldigs over zich, ze zijn gehaast en gespannen. Je kunt je wel voorstellen dat ongeduldig luisteren de spreker niet aanmoedigt tot het vertellen van een persoonlijk verhaal.