Medewerkers van een Wmo-loket informeren, adviseren en ondersteunen inwoners bij hun aanvraag
voor Wmo-voorzieningen. Inwoners met psychische aandoeningen weten echter niet altijd het
Wmo-loket te vinden. Van hen wordt namelijk verwacht dat zij steeds meer meedraaien in de
maatschappij en minder een beroep doen op speciale voorzieningen. Toch zijn deze inwoners vaak
in een nadelige positie om hun wens tot volledige deelname in de maatschappij te realiseren. Zij
ervaren vaak een achterstand op diverse gebieden, zoals lichamelijke gezondheid, veiligheid, werk
en inkomen en sociale relaties. Uiteraard zijn deze inwoners ten eerste gebaat bij behandeling van
hun psychische aandoening, maar daarnaast spelen ook andere thema’s een belangrijke rol, waarbij
de gemeente ondersteuning kan bieden. De medewerkers van het Wmo-loket zijn, door gebrek aan
ervaring met deze doelgroep, niet altijd in staat om deze inwoners adequaat op weg te helpen. In veel
gevallen wordt een psychische aandoening niet herkend onder de inwoners die zich bij het Wmo-loket
melden. Sinds gemeenten meer outreachend te werk gaan ten aanzien van deze doelgroep, staan er
ineens meer inwoners met een psychische aandoening bij het Wmo-loket voor ondersteuning.