Theorie:
Het belangrijkste uitgangspunt van motiverende gespreksvoering is dat de bereidheid tot veranderen afhangt van de interpersoonlijke interactie tussen de hulpverlener en de cliënt. Met andere woorden: de motivatie om te veranderen wordt beschouwd als iets wat de hulpverlener bij een cliënt uitlokt in plaats van oplegt.
1 Wees empathisch: het gaat om daadwerkelijk inleven in de cliënt en niet doen alsof
2 Ontwikkelen van discrepantie: richt je op het verschil (vanuit het perspectief van de cliënt) tussen het huidige en toekomstige gedrag. ‘Hoe ben of doe ik nu en hoe wil ik doen of zijn?’
3 Meeveren met weerstand: vermijd discussie of argumentatie. Veer mee met de weerstand en zie dit als een kans.
4 Ondersteunen van eigen effectiviteit: het gaat er hierbij om dat je het geloof in eigen kunnen ondersteunt en versterkt. Eigen effectiviteit is een directe voorspeller van gedragsverandering.
Bronvermelding: https://www.vilans.nl/docs/producten/Motiverende_gesprekstechnieken.pdf
Praktijk:
Wij zorgen ervoor op stage dat de mensen structuur krijgen, als er dan verandering komt in hun levens kan dat heel lastig zijn en kunnen ze daardoor ook verslechteren.
Voorbeeld:
De eerste coronagolf kwam, de dagbesteding ging dicht voor een aantal weken en het viel ons op dat de mensen met dementie heel erg achteruit waren gegaan in die tijd. We hebben geprobeerd door toen we weer open gingen, om die cliënten weer te laten wennen aan de structuur en de dingen die wij hier doen op een dag maar nogsteeds vonden ze het heel lastig, je merkt zelfs nu nog dat de dementerende mensen veel minder scherp zijn als hiervoor. Helaas kunnen we hier niet veel aan veranderen, wel kunnen we ze ondersteunen door activiteiten uit te voeren die hun geheugen opfrissen.