Binnen oplossingsgericht coach leg je zo min mogelijk de nadruk op falen en problemen in het verleden en heden en leg je zoveel mogelijk nadruk op successen en uitzonderingen (Bannink, 2019).
Als coach help je de coachee om (opnieuw) mogelijkheden te zien om gebruik te maken van zijn eigen krachtbronnen om zijn doel te bereiken. Cauffman (2016) beschrijft de DKW-formule: doel, krachtbronnen en waardering. Hierdoor staan de doelen van de coachee centraal, is er oog voor de krachtbronnen van de coachee, uit je als coach waardering en zet je enkel relevante complimenten in. De houding van de oplossingsgerichte professioneel wordt ook wel de houding van niet-weten genoemd (Shazer, 1994 in Bannink, 2019)
Als een coachee vastgeroetst zit in het verleden, helpt de wondervraag om de blik op de toekomst te richten. De wondervraag kan worden gebruikt als vertaalinstrument om de coachee te helpen om onduidelijke, vage of zelf onuitgesproken doelen in werkbare termen te verwoorden (Cauffman, 2019). Om de wondervraag goed te stellen, is het raamzaam om de volgende stappen aan te houden:
1. Vraag om toestemming om een 'merkwaardige' vraag te stellen.
2. Stel de wondervrag.
3. Definieer wat er tijdens het wonder gebeurt.
4. Accepteer zonder discussie alle antwoorden die je krijgt, ook al zijn ze niet allemaal even nuttig.
6. Help je coachee vervolgens om antwoorden te geven op de vraag wat hij zelf anders zou doen.
7. Gebruik de vraag "wat nog meer?"of meer details uit te lokken.
8. Vraag je gesprekspartner waaraan zijn omgeving zou merken dat bij hem een wonder is gebeurd.
9. Waardeer alle nuttige antwoorden (Cauffman, 2019 p. 111)