 Ik ben Alessandro Volta en woonde en werkte in Italië in de 18e eeuw. In mijn leven stond de studie naar elektriciteit nog in de kinderschoenen. Van elektromagnetisme had nog nooit iemand gehoord en we waren nog lang niet zo ver dat we elektriciteit konden benutten om ons zware werk te doen.Sterker nog, elektriciteit was in mijn tijd nog een erg ongrijpbaar fenomeen. We kenden alleen de statische elektriciteit: elektriciteit die ontstaat als voorwerpen gewreven worden. Daar heb ik verandering in gebracht. Dankzij mijn ontdekking hadden we voor het eerst de beschikking over een continue elektrische stroom. Ik ontdekte de batterij! Mijn collega Luigi Galvani had ontdekt dat de poten van een dode kikker gingen trillen als ze in contact kwamen met twee verschillende metalen. Hij dacht dat elektriciteit een biologisch verschijnsel was en werd opgewekt in spieren. Ik toonde aan dat elektriciteit niet in de spieren werd opgewekt, maar ontstond in contact met twee verschillende metalen. Ik liet dit zien door een stapel te bouwen met afwisselend koperen en zinken platen met tussen de platen steeds een zoute oplossing. Wat bleek: deze zuil genereerde stroom! En daar kwam geen kikkerpoot aan te pas. Voor het eerst beschikten we over een continue spanningsbron: mijn ‘batterij’. Dit opende onmiddellijk een nieuw onderzoeksveld, die van de elektrochemie. Door zo’n batterij aan water aan te sluiten werd ontdekt dat water bestaat uit twee verschillende gassen! In korte tijd werden tientallen nieuwe elementen ontdekt en werd ontdekt dat stroom ‘in’ atomen zit. Sterker nog, dat de elektrische krachten atomen bij elkaar houden. En dit allemaal dankzij de batterij. |