Nummer 5: derde bedrijf deel 1

r. 1050 - 177

Lui.
 
Zy quetst het heiligh Recht, aen d'Engelen geschoncken.
Belz.
 
Het Recht te quetsen kan den onderzaet ontvoncken,
 
Een vier ontsteken, daer de lucht afbranden zou.
 
O averechtsen loon van onbevleckte trou!
 
Hoe zullen wy ons best in dees vertwijfling draegen?
Lui.
 
Men trooste zich een kans, een' stouten sprong, te waegen.
Belz.
 
Waer toe zich zelfs gewaeght? men ga een' zachter gangk.
Lui.
 
Hier gelt alleen gewelt, en kracht, en wraeck, en dwangk.
Belz.
 
Men kon, waer 't mogelijck, een veilig middel kiezen.
Lui.
 
Met uit stel zal men hier niet winnen, maer verliezen.
Belz.
 
Men geef zijn ongelijck met reden te verstaen.
Lui.
 
De reden heeft hier uit: men zet ons onder aen.
Bel.
 
Met smeken moght ghy best en eerst uw' wensch verwerven.
Lui.
 
Het stuck ontdecken, is den handel gladt bederven.
Belz.
 
Men kan dien aenslagh naeu ontveinzen voor het licht.
Lui.
Wy groeien maghtigh aen, en staen in evenwight.
Belz.
 
De kans begunstight hun, die met Gods Veltheer vechten.
Lui.
 
Hier is met sufferye en schrick niet uit te rechten.
 
[p. 34]
 
Belz.
 
Wat zeit Apollion hier toe, en Belial?
Lui.
 
Zy trouwen onze zijde, en stercken het ghetal.
Belz.
 
Hoe heeft men dit verhaest? het is nu ver gekomen.
Lui.
 
De hemel vloeit ons toe van zelf met volle stroomen.
Belz.
 
Betrout u op geen heir, vol lichte weifelaers.
Lui.
 
Wy zien alree meer kans, en voordeel, min gevaers.
Belz.
 
Wie reuckeloos begint, beroem' zich van geen voordeel.
Lui.
 
Aen d'uitkomst hangt het al, voor d'uitkomst dwaelt het oordeel.
 
Dit gansche leger eischt u tot een opperhooft,
 
En leitsman op dien toght.
 
r. 1096 - 1112
Michaël. Belzebub. Luiciferisten.
 
WAer zijnwe? wat gedruis verneemt men hier alree?
 
Dit schijnt een hof van twist en oproer, niet van vreê,
 
Gehooorzaemheit, en trou. Prins Belzebub, wat reden
 
Beweeght u, als een hooft van wederspannigheden,
 
[p. 35]
 
 
Dien oploop, zwanger van een goddeloos verraet,
 
Te styven tegens Godt, ons aller toeverlaet?
Belz.
 
Genade, ô Michaël, gewaerdigh ons te hooren,
 
Eer ghy een vonnis velt, uit yverigen tooren,
 
Ter eere van Godts Naem. belast ons met geen schult.
Mich.
 
Ick zal uw onschult dan aenhooren met gedult.
Belz.
 
De t'zamenrotting van zoo menigh duizent troepen,
 
Gesteurt om 't hooghgebodt, ten rijxtroon uitgeroepen,
 
Op Gabriëls bazuin, vereischte een tusschenspraeck,
 
Tot slissing van dien brant; waerom ick van hun zaeck
 
En klaghten kennis koom te nemen., om het muiten,
 
By alle middelen en mooghlijckheên, te stuiten:
 
Zy vaeren echter voort, al razende en ontzint