NAVO en het Warschaupact

Door de steeds hoger oplopende spanningen tussen Amerika en de Sovjet-Unie besluiten Amerika en andere Westerse landen om in 1949 een militair bondgenootschap aan te gaan; De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie, beter bekend als de NAVO.

De Navo wordt opgericht mede omdat de Sovjet Unie zo veel verschillende landen onder zich heeft. Het Westen voelt zich hierdoor bedreigd en wil zichzelf beschermen. Een van de artikelen van het bondenootshap luidt als volgt: "Een aanval op een is een aanval op allen".

Wanneer de militairen bij de grens in Berlijn zich mobiliseren voelt dit voor de Sovjet-Unie als een directe bedreiging. Om zichzelf te kunnen beschermen tegen het Westen sluit ze op 15 mei 1955 een gelijk soort verdrag als de Navo af met de staten onder Sovjet-Unie. Het pact wordt in Warschau ondertekend, vandaar de naam het Warschaupact. Nu geldt voor de Sovjet-Unie hetzelfde als voor de landen bij de Navo: "Een aanval op een, is een aanval op allen".

Buiten dat het Warschaupact de Sovjet-Unie beter zou beschermen tegen een eventuele aanval, zorgde het ook voor een betere controle van de Sovjet-Unie over de andere landen.