Om de winnaar te worden van het beste Nederlandstalige boek moet het boek voldoen aan de volgende eisen:
Het boek moet een verrassend einde hebben, het is namelijk niet leuk als je een boek leest en bij wijze van spreken denkt: ‘’Ik dacht al dat ze dood was, het was zo voorspelbaar.’’ Het is dan veel leuker als de persoon waarvan je dacht dat die dood was gewoon nog in leven is.
De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven, als je een boek gaat lezen omdat je de achterkant hebt gelezen en de titel hebt bekeken, en je denkt: ‘’Oh dat is een leuke titel, het zal vast een leuk boek zijn.’’ Dan is het natuurlijk leuk als de titel ook echt de strekking van het verhaal weergeeft.
Het verhaal moet de lezer meenemen. Bepaalde waarnemingen van de hoofdrolspelers moeten zo goed zijn beschreven dat de lezer het zich kan inbeelden en emoties kan meevoelen.
De karakters moeten goed zijn uitgewerkt, vooral hun persoonlijkheid. Als een van de hoofdpersonen een heel lief, stil meisje is en dan uit het niets iedereen uitscheldt om geen reden, dat past totaal niet bij haar karakter. En dan snap je er als lezer veel minder van.
De stijl van het verhaal moet zo goed zijn dat dit een breed publiek aanspreekt. Dan kunnen namelijk veel mensen het lezen, en stimuleer je jongeren ook weer om te gaan lezen.
Het boek heeft niet echt een verrassend einde, het is meer een apart einde vind ik zelf, ik vond het een vaag einde.
De titel geeft de strekking zeker perfect weer, de titel Het diner is namelijk precies waar het hele boek omdraait. 4 van de hoofdrolspelers zitten namelijk het hele verhaal aan een diner in een restaurant.
De lezer wordt in het verhaal zeker meegenomen, in het verhaal worden sommige emoties van de hoofdpersonen heel precies beschreven, bijvoorbeeld toen de gerant ging uitleggen wat erop het bord lag, aan de omschrijving kun je goed merken dat de hoofdrolspelers helemaal niet zitten te wachten op een uitgebreide uitleg van de gerant.
De karakters zijn goed uitgewerkt, er wordt namelijk goed omschreven hoe Paul Lowman (een van de hoofdrolspelers) zijn karakter was. Hij had een temprementje, bijvoorbeeld toen hij bij de directeur van de school van zijn zoon was werd hij heel boos en begon hij de directeur te slaan.
De stijl is zodanig dat het een breed publiek aanspreekt, want mijn moeder van 47 zou het goed kunnen lezen en ik (16) kan het goed lezen.
Mijn boek voldoet dus aan bijna alle eisen, het heeft een goede titel, de lezer wordt goed meegenomen in het verhaal, de karakters zijn goed uitgewerkt en de stijl is goed. Het boek heeft alleen niet zo’n verrassend einde, maar het heeft óók geen voorspelbaar einde. Het zit er eigenlijk tussenin, je verwacht een ander einde waardoor het verrassend is, maar toch is het niet zo dat het het tegenovergestelde is van wat je dacht. Dat houdt in dat mijn boek dus zeker het beste Nederlandstalige boek is, het voldoet namelijk aan bijna alle eisen.