Boek 5 - havo 4

Titel: Perenbomen bloeien wit  

Auteur: Gerbrand Bakker

 

Perenbomen bloeien wit

Klaas en Kees zijn een tweeling, ze speelden met hun broertje Gerson vaak Zwart, een zoekspel waarbij de regel is dat ze hun ogen niet mochten opendoen en ze een voorwerp of plaats uitkozen waar ze dan naartoe moesten lopen. Wie het eerste bij die plek aangekomen was had gewonnen. In de lente gingen ze met Daan, de hond, en hun vader Gerard naar hun grootouders Jan en Anna. Gerson en Gerard wilden een omweg langs de boomgaard zodat ze de perenbomen zagen bloeien. Op een kruispunt in de boomgaard kregen ze een botsing omdat Gerard niet oplette door een discussie tussen Gerson, Klaas en Kees of perenbomen of appelbomen nou wit of roze bloeien. Gerard kreeg veel glassplinters in zijn gezicht en Kees en Gerson braken hun armen. Gerson had een scheur in zijn milt en zijn ogen waren ernstig beschadigd. Later bleek dat zijn milt moest worden verwijderd en hij was blind geworden. Hij lag anderhalve week in coma en kon niet accepteren dat hij voor altijd Zwart moest spelen. In augustus bracht Gerard de broers en Daan naar Anna en Jan. Gerson had het erg naar zijn zin. Hij ging ’s avonds met Daan naar het meertje dat naast het huis lag. Hij ging het water in en liet Daan weten om op de stijger te blijven liggen. Gerson kwam niet meer boven water. Jan en Anna hadden door dat Gerson te lang weg bleef en haalden hulp. Even later werd Gerson uit het meertje gevist door een duiker. Gersons graf lag dicht bij de plaats op de begraafplaats dat hij vroeger vaak uitkoos voor Zwart.

 

Thema:

Het thema van het boek is blind worden. Bij perenbomen bloeien wit is er spraken van een meervoudig perspectief. Je ziet de gedachten van vier personen.

 

Motieven:

Het motief van het boek is dat hij bang is dat hij zelf nooit meer iets alleen kan doen.

 

Personages:

Gerson: hij is 13 jaar in het begin van het verhaal en wordt ongeveer op de helft 14. 15 wordt hij niet, hij overlijdt op zijn 14e. Gerson is een doodnormale boeren jongen die zijn moeder niet veel in zijn leven heeft gehad, omdat zijn moeder ervandoor is gegaan met een andere man. De ontwikkeling die Gerson doormaakt is dat hij blind wordt. Hij is niet blind geboren en dat maakt het extra moeilijk. Gerson raakt bij een auto-ongeluk verwond aan zijn ogen en kan nooit meer zien. Hij heeft het er heel moeilijk mee. Gerson werd altijd herkent aan zijn prachtige groene ogen, dit gaat helaas niet meer. Voordat Gerson blind was, was hij heel aardig. Hij zei niet veel maar kon heel goed met dieren opschieten, wat na het ongelijk niet slechter maar misschien wel beter is geworden. Na het ongeluk is hij heel koppig geworden. Hij doet wat hij zelf wil want hij heeft het al slecht genoeg vind hij.

 

Daan: Het hondje van het gezin. In het verhaal wordt ook nog een stukje vanuit zijn perspectief geschreven.

Gerard: De vader van Kees, Klaas en Gerson. Hij veroorzaakt het auto-ongeluk omdat hij een auto van rechts geen voorrang geeft. Hij heeft hier ontzettend veel spijt voor. Verder staat Gerard alleen voor de opvoeding van zijn kinderen. Zijn ex-vrouw heeft hem zonder rede verlaten voor een Italiaanse man en is naar Italië vertrokken. Af en toe vindt hij het erg zwaar om zijn kinderen op te voeden.

Klaas: De ene helft van de tweeling, hij is zestien jaar oud. Hij kan het heel erg goed vinden met zijn broer Kees. Verder is Klaas erg zorgzaam voor iedereen en wil hij zo goed mogelijk voor Gerson zorgen.

Kees: De andere helft van de tweeling en is ook zestien jaar oud. Klaas is zijn tweelingbroer. In het verhaal heeft Kees zijn arm gebroken met het auto-ongeluk, maar hier heeft hij verder weinig last van. Ook Kees is heel erg zorgzaam voor zijn broer Gerson. Hij wil zelfs zijn school opgeven om voor zijn broer te kunnen zorgen.

 

Perspectief:

Bij perenbomen bloeien wit is er sprake van een meervoudig perspectief. Je ziet de gedachten van vier personen.

 

Ruimte:

Het verhaal vindt plaats in een klein dorpje, ze komen ook regelmatig bij hun opa en oma. Het dorp waar ze wonen ligt aan een rivier. een stukje van het verhaal een best wel belangrijk stukje speelt zich af in de auto. En een stuk speelt zich af in het ziekenhuis.

 

Tijd:

Het speelt zich af in het heden en in Nederland.

 

Spanning:

Er vindt spanning plaats op het moment dat ze een auto-ongeluk krijgen. En het moment dat ze in het ziekenhuis zijn en ze horen dat Gerson blind is voor de rest van zijn leven.  

 

Einde:

Ze zijn bij hun opa en oma en Gerson gaat met de hond Daan naar het meertje, hij laat Daan weten dat hij moet blijven zitten. Gerson gaat zelf het water in en laat zichzelf verdrinken. De opa, oma, klaas en Kees vinden het raar dat hij zo lang weg is en gaan hulp halen. Even later werd Gerson uit het meertje gevist door een duiker. Gersons graf lag dicht bij de plaats op de begraafplaats dat hij vroeger vaak uitkoos voor Zwart.

 

Titel:

De titel is Perenbomen bloeien wit. In het begin vond ik de titel een beetje gek, maar net voor het ongeluk plaats vond reden ze langs perenbomen en ze hadden een discussie of appelbomen wit bloeien of perenbomen wit bloeien.  

 

 

De schrijver is Gerbrand Bakker
Gerbrand Bakker is geboren op 28 april 1962 in Wieringerwaard. Hij studeerde cultureel werk in Leeuwarden, Nederlandse taal- en letterkunde, specialisatie historische taalkunde, aan de Universiteit van Amsterdam. Hij was van 1995 tot 2002 ondertitelvertaler en voltooide in juli 2006 in Alkmaar de opleiding tot vakbekwaam hovenier. Daarnaast is hij schaatsinstructeur en sinds september 2007 vaste columnist bij De Groene Amsterdammer. Hij besloot om zijn kennis op het gebied van historische taalkunde te gebruiken voor een verklarend jeugd-woordenboek: Het Etymologisch Woordenboek voor Beginners, deel 1 Hoe het mannetje mannequin werd…, deel 2 Hoe het karretje carrière maakte... De beide delen werden in 2006 door Uitgeverij Ger Guijs in één band heruitgegeven als het Junior Etymologisch woordenboek. In 1999 verscheen zijn eerste jeugdroman Perenbomen bloeien wit, die vooral in Duitsland een groot succes werd. In 2007 kwam een bewerkte versie van dit boek uit.

 

 

Mijn mening:

Ik vind het een super mooi en emotioneel boek. Omdat Gerson een leuk leven had hij was een leuke en vrolijke jongen en door één zo’n stom ongeluk kan dat ineens helemaal veranderen. Ik vind het vooral heel zielig voor hem dat hij eigenlijk gewoon depressief was geworden na het ongeluk doordat hij blind was geworden. Hij pleegt zelfmoord wat ik altijd best wel moeilijk te begrijpen vind als mensen dat doen. Want hoe erg je leven ook is hoeveel je ook hebt meegemaakt er is altijd wel iets of iemand waar je voor kan leven. In het kort vond ik het boek gewoon best wel heftig.