Literatuur is een mening
Stelling: Wat we als ‘literatuur’ beschouwen heeft minder met de teksten zelf te maken dan met de mensen die erover moeten oordelen.
In deze tekst zal ik het hebben over het onderwerp literatuur. Na mezelf ingelezen te hebben over het onderwerp literatuur blijven er steeds vragen in mijn hoofd hangen over de betekenis van literatuur.
Wat is literatuur nou eigenlijk?
Door de informatie die in heb geleerd heb ik meegekregen dat bij het bepalen van literatuur er voornamelijk gekeken naar boekkenmerken. Bij boekkenmerken moet je denken aan dingen zoals: diepgang, boodschap, woordgebruik en stijl. Om te kijken of deze kenmerken in voldoende maat in een boek verwerkt zijn (om te zeggen dat het een literair boek is) worden hiervoor mensen ingeschakeld (of ja ze schakelen zichzelf in door middel van reviews te schrijven en andere beoordelingen te geven). Deze mensen noemen we ook wel ‘poortwachter’.
Waarom is het concept literatuur dan nog steeds zo onduidelijk?
Beeld je even een stadje in genaamd Literatuur die in het stadje de beste ‘zwaarden’ (literaire teksten) maken. Het stadje probeert zich te beschermen tegen de inwoner van het stadje naast Literatuur genaamd Lectuur. De poortwachters hebben de taak op de stad te beschermen en dit doen ze door het zwaard te bekijken van de ridder die de stad wilt betreden. Het enige probleem hiermee is dat sommige zwaarden van de Lectuur bewoners extreem veel lijkt op die van de Literatuur inwoners waardoor de poortwachters niet meer weten wat nou van Literatuur en van Lectuur afkomt omdat iedereen een andere mening heeft over de zwaarden. Op het marktplein ( het literaire veld) worden nu zwaarden van de Literatuur en Lectuurbevolking verkocht meer niet maar nog steeds denken mensen te weten welke zwaarden uit welke stad komen, terwijl andere mensen accepteren dat alle zwaarden op elkaar lijken en dat je niet alle zwaarden mooi hoeft te vinden.
Het beoordelen van Literatuur
Iedereen kan een review schrijven over een boek, maar niet iedere review word even serieus genomen. Dit heeft te maken met je ‘symbolisch kapitaal’. Symbolisch kapitaal heeft te maken met je imago en de contacten die je hebt in de boekenwereld. Maar waarom zal de mening van Jan (een normale burger die als hobby al zijn hele leven lang boeken leest en bestudeert) minder serieus worden genomen dan Sam die bij een uitgeverij werkt want je zou denken dat ze vergelijkbare kennis hebben maar dat is niet het belangrijkste bij het beoordelen van boeken.
De mening van mensen zal altijd de overhand hebben
Het beeld wat mensen maken over een literair boek is sterker dan het boek zelf. Ik denk dat we er allemaal mee eens zijn dat een ‘Nijntje’ boek geen literair boek is. Hiervoor hoef je het boek niet eens te lezen zou je zeggen. Wat nou als ik een Nijntje boek maak waar ik gebruik maak van een extreme hoeveelheid van de eerder genoemde boekkenmerken. In mijn en veel andere ogen zal de inhoud van het boek vallen onder literatuur, maar als je naar een persoon loopt en de kaft laat zien en vraagt of het boek lectuur of literatuur is zal vrijwel iedereen aangeven dat het lectuur is zonder te lezen. Deze sterke vooroordelen over boeken en schrijvers zullen nooit lijden tot een objectieve manier van beoordelen. Ook al lees je een boek zonder te weten wie het boek heeft geschreven of de voorkant van het boek gezien te hebben zullen de meningen nog steeds uit elkaar lopen.
Conclusie
Literatuur is altijd bepaald door de mensen die het lezen een niet door het boek zelf. Ik vind mijn tekst die ik hier heb geschreven literatuur. Er zal ergens wel een spelfout en/of een structuurfout zitten maar zo laat ik zien hoe het is om als dyslect een schrijver te zijn en kunnen ze leren van het andere spectrum. Mijn tekst in literatuur en je zal het moeten accepteren hoe het is.
Gemaakt door Tibo (J) van Helvoort