Boek 2: Een hart van steen
Geschreven door Renate Dorrestein.
Juryrapport
Het beste Nederlandstalige boek moet voldoen aan de volgende eisen:
Het moet een verassend einde hebben; Het is belangrijk dat de lezer nog een keer verrast wordt in het verhaal. Doordat aan het einde te doen kan de lezer gaan nadenken over de rest van het boek en waarom het dit einde heeft. Ook kan het ervoor zorgen dat door het leuke, verassende einde de lezer nog een boek van dezelfde schrijver wil lezen.
De titel moet de perfecte strekking van het verhaal weergeven; De titel zorgt voor de aantrekking van een lezer. Als het een pakkende titel heeft zorgt dat er al vaak voor dat mensen het sneller gaan lezen. Als ze het boek gelezen hebben moeten ze kunnen aangeven waarom het die titel heeft.
Je moet je goed kunnen inleven in de hoofdpersoon; als je je goed kan inleven in de hoofdpersoon wordt het leuker om verder te lezen. Je verdiept je in iemand anders en gaat zo een heel verhaal door.
Niet te lange, overbodige zinnen; Als het hele lange zinnen zijn wordt het moeilijker om het verhaal te snappen. Ook zullen lezers sneller afhaken, omdat het te veel moeite kost om die zin te lezen en te snappen. Ook geen overbodige zinnen, hierdoor wordt het verhaal te lang en soms ook saaier.
Niet te veel moeilijke woorden; Het boek moet makkelijk te lezen zijn. Als er teveel moeilijke woorden in staan zal de lezer de tekst niet meer begrijpen en zal sneller niet meer willen doorlezen.
Voldoet het boek aan alle eisen?
Het verrassende einde; Ja, het boek heeft een verrassend einde, want eigenlijk wordt iedereen uit het gezin vermoord maar dan opeens is de moeder Ellen vergeten. Terwijl je dacht dat zij ook vermoord zou worden.
De Titel; Er worden op 3 verschillende manieren een aanleiding geven naar de titel;
De familie leden liggen onder een grafsteen in de vorm van een hart.
Een hart van steen verwijst naar de hoofdpersoon, want die zou (figuurlijk) een hart van steen hebben gekregen in haar jeugd.
Ook de moeder van de hoofdpersoon zou sinds de geboorte van haar kind een hart van steen hebben gekregen.
Dus ja, de titel geeft een strekking van het verhaal.
Je moet je goed in de hoofdpersoon kunnen inleven; Ja, je kan je goed inleven in de hoofdpersoon. Er wordt veel vertelt over haar en je krijgt elke keer weer wat informatie erbij zodat het verhaal logischer wordt
Niet te lange, overbodige zinnen; Helaas had het boek wel lange zinnen. Hierdoor werd het soms wat onduidelijk. Ook stonden er heel veel overbodige zinnen in het verhaal. Dat werd soms saai om te lezen.
Niet te veel moeilijke woorden; Er staan niet heel veel moeilijke woorden in het boek. Altijd wel een paar, maar die storen niet tijdens het lezen.
Conclusie
Het boek voldoet dus aan alle eisen op één na. Dat er soms te lange zinnen in het boek waren betekende niet dat het niet het beste boek van Nederland is. Ook buiten de overbodige zinnen kon je het verhaal nog snappen. Het is een spannend verhaal en je kan je goed inleven in de hoofdpersoon. Het boek ‘een hart van steen’ was het zeker waard om te lezen. Dus het boek is zeker het beste boek van Nederland.