Naar Europese regelgeving verwijs je in de hoofdtekst indien er een bondige citeertitel of afkorting beschikbaar is. Vaak zijn titels van richtlijnen en verordeningen echter lang. Zo'n lange titel is niet bevorderlijk voor de leesbaarheid van je tekst. Daarbij komt dat het bij Europese regelgeving gebruikelijk is om na de citeertitel ook de vindplaats te vermelden.
Verwijs daarom als volgt:
De vindplaats van Europese regelgeving heeft een vaste opbouw:
Afkorting Publicatieblad EU jaartal, Letter van serie van Wetgeving nummer van Publicatieblad/paginanummer
Voorbeeld: PbEU 2018, L 328/82
De vindplaats zet je tussen ronde haken aan het eind van de volledige titel. Bijvoorbeeld:
Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen (PbEU 2018, L 328/82).
Voorbeelden Europese regelgeving
De volgende voorbeelden tonen hoe je naar verschillende soorten Europese regelgeving verwijst in de voetnoot en in de tekst.
In de tekst - verkorte titel
Verordening (EU) 2021/2303
In de voetnoot - volledige titel (vindplaats)
Verordening (EU) 2021/2303 van het Europees Parlement en de Raad van 15 december 2021 inzake het Asielagentschap van de Europese Unie en tot intrekking van Verordening (EU) nr. 439/2010 (PbEU 2021, L 468/1).
In de tekst - verkorte titel
Richtlijn (EU) 2018/2001
In de voetnoot - volledige titel (vindplaats)
Richtlijn (EU) 2018/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 11 december 2018 ter bevordering van het gebruik van energie uit hernieuwbare bronnen (PbEU 2018, L 328/82).
Heeft een richtlijn of verordening een korte roepnaam dan kun je deze roepnaam gebruiken voor een verwijzing in de hoofdtekst en de roepnaam verduidelijken in een voetnoot. Bijvoorbeeld:
In de tekst - korte roepnaam
de Dienstenrichtlijn
In de voetnoot - volledige titel (vindplaats)
Richtlijn 2006/123/EG van het Europees Parlement en de Raad van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt (PbEU 2006, L 376/36).