Al gauw verviel de stok zodat het anker kon worden opgeborgen in een 'kluis'.
Het gevolg was dat de vloeien ook meer rechtop moesten staan zodat het formaat van de kluis nog engszins binnen de perken bleef.
Wat volgde was een anker dat een algemene naam heeft: het klipanker.
Tegenwoordig is een schip verplicht voorzien van twee ankers voor (marineschepen mogen er eentje in de midscheeps hebben) en soms een hekanker, die niet verplicht is maar handig kan zijn bij ankeren op rivieren of kleinere ankerplaatsen zodat het schip niet draait bij het draaien van de stroom.