Friedrich Nietzsche schreef veel boeken tussen 1880 en 1890. Het was een tijd waarin Duitsland in een sneltreinvaart een heel belangrijk land was geworden in de wereld. Nietzsche vond de Duitsers maar burgerlijk. Hij geloofde dat het christendom binnen een paar generaties voorbij was. Hij vond de christelijke waarden van geloof, hoop en liefde alleen maar onzin. Hoe kan je nu je van je naaste houden als die je geen liefde teruggaf? Hoe kan je hoop hebben als er geen hoop is? Je leven is toch immers zinloos. En hoe kan je geloven als God dood is? Hij verafschuwde de christelijke moraal, waarin God en naastenliefde centraal staan.
Hij vond dat het onzin was om op te komen voor de zwakke. Je moet juist de sterke alle ruimte geven, zodat die de wereld verder kan ontwikkelen. Je moet dus geen medelijden hebben met mensen die lijden.
In zijn leven is Nietzsche grotendels eenzaam geweest, vooral in de periode dat hij zijn belangrijkste werken schreef. Hij werd werd pas beroemd toen hij krankzinnig werd, bijna in hetzelfde jaar als waarin Vincent van Gogh stierf, nadat die eerder een oor van zijn hoofd afsneed.
De zus van Nietzsche heeft zich bekommerd om de krankzinnige Nietzsche. Ze hing een vorm van fascisme aan en heeft haar broer ook voor die ideeën gebruikt. Zijn boeken werden zelfs betaald door de Duitse regering en in grote aantallen verspreid onder de Duitse soldaten in de Eerste Wereldoorlog.
https://www.youtube.com/watch?v=1TAoq1l9h8o&list=PLi_srCikhtgh3In8GGRQqMpE7Kvof2o63&index=17