Nu terug naar het syndroom van West: dit zegt dus eigenlijk niets over de onderliggende oorzaak van de epilepsie en de ontwikkelingsachterstand.
Vaak is er geen curatieve therapie voor de onderliggende aandoening en is de behandeling gericht op symptoombestrijding.
De epilepsie bij het syndroom van West wordt behandeld met anti-epileptica, bijvoorbeeld vigabatrine, of met een kuur prednison van enkele weken. In geval van tubereuze sclerose kan soms de tuber die verantwoordelijk is voor de aanvallen worden gevonden en chirurgisch worden verwijderd. En een derde mogelijkheid: een dieet met nauwelijks koolhydraten en veel vetten, het ketogeen dieet, kan soms verbetering geven. Er is voor kleine kinderen ook speciale dieetvoeding (poeder voor drank) voor het ketogeen dieet beschikbaar.
Het syndroom van West gaat na 1 tot 2 jaar over, salaamkrampen als epileptische aanvallen komen boven deze leeftijd niet meer voor. Dat komt door de verdere ontwikkeling van de hersenen. Afhankelijk van de oorzaak ontstaat een ander patroon van aanvallen en EEG afwijkingen, en het komt ook voor dat de epilepsie verdwijnt.
Let op: het syndroom van West verdwijnt, maar de onderliggende oorzaak van de epilepsie hoeft niet te verdwijnen. Het gaat zich dan op andere manier uiten, bijvoorbeeld met tonisch-clonische aanvallen in plaats van de salaamkrampen.
In ernstige gevallen kan het syndroom van West overgaan in het syndroom van Lennox-Gastaut. Dan kunnen er verschillende typen epileptische aanvallen optreden, zoals tonisch-clonische aanvallen, tonische aanvallen en absence-achtige aanvallen.