WO I is onlosmakelijk verbonden met de loopgravenoorlog. Enkele belangrijke kenmerken
Defensieve strategie door loopgraven
Na de slag bij de Marne zou het front vier jaar nauwelijks verschuiven. Typisch voor het Westelijk front waren de loopgraven. Elders in de wereld waren loopgraven veel minder gebruikelijk en werden ze hooguit tijdelijk opgetrokken wanneer er nood aan was. Het loopgravenstelsel aaan het westelijke front strekte zich uit van de Belgische kust tot de Zwitserse grens. Hoewel er veel verschillen waren, bestonden de loopgravenstelsels meestal uit drie parallelle loopgraven: de front-, ondersteunings- en reservelijn, die onderling verbonden waren met verbindingsloopgraven of communicatiedoorgangen. Achter de reservelijn bevond zich de artillerie die de aanvallende vijand kon bestoken. Tussen de loopgraven van de geallieerden en die van de Duitsers lag het met prikkeldraad, kraters en lijken bezaaide niemandsland. Het gebied achter de eigen loopgraaf werd het hinterland genoemd. Hier bevond Loopgraven waren ongeveer twee meter diep en hadden 'tanden' om granaatscherven tegen te houden. Ze werd ook zigzaggend aangelegd zodat vijanden die in de loopgraven raakten niet vrij konden vuren.
Print uit en duid de nummers aan op de afbeelding
Moderne oorlogvoering
De Eerste Wereldoorlog was een moderne oorlog waarbij economie, technologie en oorlogsvoering nauw samenwerkten. Heel wat technologische hoogstandjes de kansen moesten doen keren. Zo kenden de ontwikkelingen in de luchtvaart een enorme vlucht en werden voor het eerst tanks ingezet, zij het met wisselend succes. De Eerste Wereldoorlog was ook de eerste smerige oorlog waar gifgas werd ingezet om de vijand uit zijn loopgraaf te lokken. Het bekendste gas is yperiet of mosterdgas, maar de Fransen, Engelsen en Duitsers gooiden meer dan twintig soorten gas naar elkaar. Na de eerste gasaanvallen zochten beide partijen naar een degelijke bescherming. Zo evolueerde het gasmasker van een in urine gedrenkte zakdoek tot echte gasmaskers met bril en luchtfilter. Ziektes Vijandelijke kogels waren niet het enige gevaar voor de soldaten in de loopgraven. De koude, honger, maar ook ziektes en infecties maakten net zo goed slachtoffers. Een veel voorkomende aandoening was trench foot, veroorzaakt door vocht en koude, waarbij de voeten infecteren en afsterven. Maar ook gangreen of koudvuur, een infectieziekte waarbij een lichaamsdeel wegrot, was erg gevreesd. Enkel amputaties verhinderden dat het hele lichaam werd aangetast. Verder verspreidden ratten allerlei ziektes en leden langdurig gebombardeerde soldaten aan shellshock (posttraumatische stressstoornis).
Bekijk volgend fragment uit de film "All Quiet on the Western Front", gebaseerd op de roman Im Westen nichts Neues, van Erich Maria Remarque, 1929
1. Verklaar volgende stelling: In feite illustreert de eerder traditionele aanvalsstrategie, in combinatie met de moderne oorlogsvoering, de waanzin van WO I
2. Verklaar de titel van de film