De situatie

Een 46-jarige vrouw wordt op de SEH gepresenteerd omdat zij sinds die nacht klachten van algehele malaise heeft ontwikkeld die over de nacht zijn verergerd. Volgens haar partner was zij misselijk, maar heeft niet daadwerkelijk gebraakt. Initieel kon hij nog goed met haar spreken, waarbij zij aangaf hoofdpijn te hebben. In de loop van de uren is ze verslechterd, tot op het punt dat ze niet meer reageerde op aanspreken; daarom heeft de partner uiteindelijk de ambulance gebeld.

Haar voorgeschiedenis vermeldt geen bijzonderheden, zij gebruikt ook geen medicijnen. Wel zou zij de afgelopen dagen wat oorpijn hebben gehad aan de linkerzijde. Zij was hierbij niet echt ziek geweest.

Bij het lichamelijk onderzoek zie je een patiƫnte die ziek oogt; ze is klam en zweterig. Ze heeft een temperatuur van 39.6 met een tensie van 132/72, een pols van 60/min en een goede saturatie van 97% zonder O2.

Neurologisch onderzoek: Zij reageert niet op aanspreken. Als je haar een pijnprikkel toedient openen de ogen zich kort, waarbij je kan zien dat de pupillen isocoor en lichtreactief zijn. Daarna vallen de ogen weer dicht. Aan het gelaat zie je verder geen bijzonderheden. Je twijfelt een beetje, maar je denkt toch dat er lichte nekstijfheid is. PatiĆ«nte voert geen opdrachten uit, maar bij een supraorbitale pijnprikkel duwt zij je hand actief weg. Af en toe kreunt ze.