Als we naar Egypte reizen, dan gaan we vaak naar de piramides. Het zijn indrukwekkende gebouwen, die duizenden jaren geleden zijn gemaakt voor gestorven farao's of andere hoogwaardigheidsbekleders. Mogelijk nog indrukwekkender is de schoonheid van het dodenmasker van de relatief onbelangrijke farao Toet AnkAmon. Hij lag in een sarcofaag in een graf dat vol was geschreven met hiƫrogliefen. In deze hiƫrogliefen stonden vaak spreuken die belangrijk waren voor het liernamaals. Die spreuken vormden vaak iets van wat later een dodenboek wordt genoemd. Soms hadden de overledenen ook papyrusrollen in hun graf. Omdat farao's en andere belangrijke mensen leefden in verschillende tijden, zijn er verschillende dodenboeken.
Kosten noch moeite werden gespaard om een goed leven na de dood te verzorgen voor de gestorvene. Vergeleken met de eeuwigheid is het leven hier op aarde maar kort.
In het oude Egypte was het leven na de dood zo belangrijk, dat het leven zelf in het teken stond van die dood. Voor farao's werden piramides gemaakt, maar ook andere belangrijke mensen bereidden zich tijdens het leven voor op de dood. Zo was het belangrijk om je lichaam te laten mummificeren en in sarcofaag allerlei spullen te hebben voor het hiernamaals. Er werden kleine beeldjes meegenomen van werknemers (shabti's) die voor je het veld zouden bewerken. De spreuken uit je dodenboek waren bedoeld om de lastige reis naar de plaats van het oordeel goed door te komen. Net zoals in latere godsdiensten stond het oordeel over je leven centraal.
https://www.youtube.com/watch?v=Thrquts-x9c&list=PLi_srCikhtggb0XZKcFfRUFK8Zew21W5y&index=54