Te ambitieus of niet ambitieus genoeg
In september 2000 hebben de regeringsleiders van 189 landen de United Nations Millennium Declaration ondertekend. Hierbij verbonden zij zich tot het behalen van acht doelstellingen, die zich richtten op de wereldwijde armoede: het uitbannen van de extreme armoede en honger; het bereiken van een universele basiseducatie; gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen; het tegengaan van kindersterfte; het tegengaan van moedersterfte; het bannen van hiv/aids, malaria en andere ziekten; de bescherming van een duurzaam leefmilieu en het ontwikkelen van een wereldwijde samenwerking voor ontwikkeling.
Hoewel deze doelstellingen nobel waren, kwam er ook kritiek. Ten eerste was het behalen van bovenstaande doelstellingen vrijblijvend. Er waren geen consequenties verbonden aan het niet behalen van de verschillende doelen. Een tweede punt van kritiek was dat de doelen te ambitieus waren. De bedoeling was dat deze doelen zouden behaald worden tegen 2015, maar dat was onwaarschijnlijk. Er werden wel vaker doelstellingen gesteld die uiteindelijk niet werden behaald. Dat kan leiden tot een zeker cynisme bij het publiek, wat andere ontwikkelingsprojecten kan ondermijnen. Uiteindelijk werden de Millenniumdoelstellingen in 2016 vervangen door de Duurzame ontwikkelingsdoelen.
De duurzame ontwikkelingsdoelen https://www.youtube.com/watch?v=Fb79wExHkCU
Efficientie en financiering
Binnen de Verenigde Naties wordter continue debat gevoerd over de hervorming van verschillende instellingen binnen de organisatie. Over die hervormingen, meer specifiek over de aard en de reikwijdte ervan, bestaat grote onenigheid tussen de leden. Het doel van de VN daarentegen, daar zijn ze het wel over eens. De organisatie moet de uitdagingen van de 21ste eeuw beter het hoofd kunnen bieden. Een grotere efficiëntie is daarbij cruciaal.
De hervormingen hebben eveneens betrekking op de wijziging van de samenstelling van de Veiligheidsraad. Er zouden meer landen toegelaten moeten worden als permanent lid, omdat de Raad vandaag de dag geen goede afspiegeling meer is van de wereld. Doorheen de jaren volgden (en nu nog) er telkens debatten inzake mogelijke hervormingen van de organisatie, met als doel deze efficiënter en meer aangepast aan de tijdsgeest te maken. Deze debatten brengen heel wat onenigheid met zich mee in verband met de te volgen weg en met de reikwijdte van de hervormingen.
Zo een immense organisatie vraagt ook om ruime middelen. Er zijn twee manieren om aan financiële middelen te komen, met name door vrijwillige dan wel toegewezen donaties. Het tweejaarlijkse budget van de VN wordt gespijsd door de toegewezen donaties van de lidstaten. Hoeveel ieder lid moet afdragen, is afhankelijk de capaciteit van het land.
De Algemene Vergadering is het orgaan dat deze budgetten goedkeurt. Het grootste deel van het budget komt echter van de lidstaten, waardoor ze een krachtig drukkingsmiddel hebben. Indien de lidstaten beslissen om hun bijdragen te herbekijken, kan dat leiden tot problemen voor de VN.