Muskuseend

Muskuseend (Cairina moschata)

Uiterlijke beschrijving;

De grote en kleine vleugeldekveren zijn deels wit, deze witte band heet de “spiegel”. Bij het ouder worden wordt de spiegel groter (bij het vrouwtje is de spiegel kleiner). Rondom het oog en de snavel zich vooral bij de man zwarte, soms met enkele rode vlekjes gekleurde vlezige, naakte woekeringen (wratten) van de washuid. De kleur van het oog is licht tot donkerbruin. De kleur van de snavel is zwart met aan de basis met een blauwwitte band, het uiteinde is roseachtig met een zwarte streep over het midden en een zwarte 'nagel' aan het einde.

Herkomst, habitat, biotoop;

De oorspronkelijke wilde muskuseend komt voor in de lage, bosachtige, tropische, kustgebieden in Centraal- en Zuid-Amerika, in kleinere aantallen ook in en rond de hoger gelegen bergmeren en in drogere gebieden. Ze hebben een voorkeur voor ondoordringbare gebieden en blijven op hun plaats, ze trekken niet. De soort bestaat al lang.

Samenlevingsvorm;

Vanwege hun tamme, sympathieke karakter en de geringe eisen die ze stellen aan hun verzorging kunnen ze samen met andere eenden en soortgenoten.

Voedsel in de natuur;

Ze voeden zich met stengels, zaden, grassen, waterplanten en bladeren maar ook kleine gewervelde dieren zoals vissen en reptielen en ook ongewervelde dieren zoals spinnen en schaaldieren.

Huisvesting;

Ze komt voor in de lage, bosachtige, tropische, kustgebieden. Ze hebben een voorkeur voor ondoordringbare gebieden en blijven op hun plaats, ze trekken niet.

Voortplanting;

De nesten worden gemaakt in holle bomen, holen of in kleine holtes, tussen 2 tot 18 m boven de grond. Soms ook in de dichte begroeiing aan de oevers van rivieren. Het aantal eieren bedraagt 8 tot 10. Het ei is wit tot groenachtig wit en ongeveer 63 × 47 mm. De eieren worden door het vrouwtje uitgebroed, de broedtijd is ongeveer 35 dagen. De kuikens zijn zelfredzaam en de jonge dieren vliegen na ongeveer 70 dagen.

Kenmerkend gedrag; De dieren maken weinig geluid: de mannelijke volwassen dieren produceren een geluid dat het meest lijkt op gehijg, de vrouwtjes kunnen zachte kwakende geluiden produceren om hun kuikens te roepen.

Geslachtsbepaling; Is te zien door verder de wratten op de kop –   bij de woerd meer dan bij de eend - de korte poten en grote voeten. Het mannetje is 2x zo groot dan het vrouwtje.