Het Duitse belang en Operatie Weserübung

Noorwegen, Denemarken en Zweden hadden afgesproken om neutraal te blijven. Ze kozen geen kant tijdens het conflict en zouden geen steun bieden.Toch verdiende Zweden miljoenen met de ijzerertsverkoop aan Nazi-Duitsland, dat werd vervoerd via Noorwegen. Deze ijzerverkoop was essentieel voor de Duitse wapenindustrie. De geallieerden hadden meerdere keren gevraagd of Zweden zich neutraler op kon stellen door deze verkoop te staken, maar die weigerde. De geallieerden probeerden vervolgens deze aanvoer te stoppen door mijnenvelden aan te leggen aan de Noorse kust en Duitse zeetankers aan te vallen.

 

Operatie Weserübung

Hitler zag al snel dat zijn ijzeraanvoer begon te minderen, wat onvergeeflijk was voor de wapenindustrie. Hitler reageerde met een invasie op Denemarken en Noorwegen. Deense vliegvelden waren nodig om Noorwegen aan te vallen. Aangezien Denemarken binnen een dag viel, was Noorwegen al snel het focuspunt van het conflict.

Vanuit denemarken werden geallieerde schepen getroffen door de Luftwaffe. De Noorse vliegvelden waren dus ook essentieel voor de overwinning van de Duitsers. Verdere doelen waren havensteden zoals Oslo, Bergen en Trondheim. Via zulke steden konden de geallieerden soldaten en materiaal vervoeren naar het binnenland, wat de Nazi's moesten voorkomen.

Via luchtaanvallen van de Luftwaffe wonnen de Duitsers de slag om Noorwegen. Dit verlies bracht veel kritiek op de Britse minister-president Chamberlain, waardoor hij werd vervangen door de stijfpoterige Winston Churchill.

Vanuit Denemarken naar Noorwegen.

Winston Churchill, Minister-President van Groot-Brittanië