Langzaam werd het voor de Joden steeds benauwder. Zoals je hebt gelezen kwamen er al vanaf 1940 steeds meer anti-Joodse maatregelen. Vanaf 1941 kwamen er razzia's, waarin groepen Joden werden opgejaagd, uit hun huizen werden gehaald en werden meegenomen. Waar gingen deze mensen naar toe en wat was hun lot?

Eenmaal opgepakt kwamen veel Joden terecht in doorvoerkampen. In Nederland is de bekendste doorvoerkamp Westerbork. Hier moesten Joden aan het werk, maar mochten ze ook nog sporten en andere dingen doen. Één keer in de week was er een theater waar de Joden gingen optreden voor de baas van het kamp. Toch was er elke week de angst. Elke dinsdag kwam er een lijst met mensen die weer op de trein werden gezet. Deze angst was altijd aanwezig. Een fout maken tegenover de bewaker of in het theater niet goed genoeg zijn kon zomaar een enkeltje richting het oosten betekenen.

Elke week werden de treinen volgepropt met mensen die richting een nieuwe kamp in het oosten werden gevoerd. Veewagons vol met mensen. Elke wagon telde rond de 80 mensen. Dagenlang moesten ze staan in de extreme kou in de winter of de hitte in de zomer. Een emmer in het hoekje van de wagon diende als WC. Ook was er een klein beetje water aanwezig. Zwakkeren overleefden deze reis niet.
Eenmaal aangekomen werden de mensen onderverdeeld in twee groepen. De sterkeren kregen een plek in een barrak aangewezen en moesten onder zeer zware omstandigheden werken in de plaatselijke fabrieken. De zwakkeren konden gelijk doorlopen richting de gaskamers.
Aangekomen in de gaskamers wisten de mensen niet wat er ging gebeuren. De gaskamers waren ingericht als douches. Je moest je uitkleden en in een grote ruimte plaatsnemen. De douchekoppen gaven het idee dat mensen een douchbeurt kregen. Echter kwam er geen water uit de douchekoppen, maar gas. Langzaam stikten de mensen en vonden ze hier hun dood. De lijken werden verbrand.
De vernietiging
Roos (13 jaar, Amsterdam) is met haar ouders opgepakt en weggevoerd naar doorgangskamp Westerbork. Hier wachten ze op transport naar de vernietigingskampen in Polen. Niemand wil naar het onbekende oosten, waarvan nog nooit iemand is teruggekeerd. Lisa Wade bezoekt in Polen het grote vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau waar de meeste Joden meteen na aankomst in de gaskamers werden vermoord. Tot haar grote verbijstering vindt ze op het terrein nog een meisjesring.
Het lot van Roos is het lot van 6 miljoen andere mensen. Elk met een eigen verhaal. Tot op de dag van vandaag blijven we deze gebeurtenis herdenken en daarnaast de vrijheid vieren.