In veel godsdiensten is het leven na de dood erg belangrijk. Ze schrijven er veel over. Of ze maken indrukwekkende bouwwerken. Van dat laatste is de Egyptische Oudheid veel te zien. Denk maar eens aan de schittendende koningsgraven of de enorme piramides.
In het jodendom is het heel anders. Daar wordt bijna niets geschreven over het dodenrijk. Ze vinden dat je de doden met rust moet laten. De eerste koning van Israel, koning Saul, heeft dat niet gedaan. Hij ging naar een geestenoproepster om de geest van een oude dode profeet op te roepen. Het heeft alleen maar geleid tot een hoop ellende. Er wordt in de TeNaCh dan ook gewaarschuwd om dat dus vooral niet te doen.
https://www.youtube.com/watch?v=u8rCtqn9hKg&list=PLi_srCikhtggb0XZKcFfRUFK8Zew21W5y&index=53