wanneer de bewoners binnen komen op de werkplaats kijk ik gelijk naar hoe hun gezichtsuitdrukking, houding en de manier waarop ze praten is. Door dit te doen krijg ik al een beeld van hoe ze zich voelen of hoe ze gehumeurd zijn. Vanuit deze observatie weet ik ook hoe ik moet handelen. Ik heb bijvoorbeeld een cliënt die moeilijk kan lopen en moeite heeft om zelfstandig aan de tafel te gaan zitten. Wanneer ik merk dat het niet lukt om zelfstandig aan de tafel te gaan zitten, vraag ik deze cliënt of hij daar hulp bij nodig heeft en of ik hem moet helpen om zijn stoel aan te schuiven. Vrijwel altijd vind hij dat goed. Wat ik dan doe is, ik laat hem zo dicht mogelijk naar de tafel lopen en dan vraag ik of het goed is dat ik op dat moment de stoel aanschuif of dat hij nog een stukje dichter naar de tafel moet lopen. Wanneer de bewoner aangeeft dat het goed is, dan schuif ik de stoel aan en vraag of hij goed zit.