Recensie;
De hemel kan wachten
Over het boek:
de titel van het boek is de hemel kan wachten, het boek is geschreven door Gideon Samson
Het boek De hemel kan wachten gaat over de zieke Belle die in het ziekenhuis ligt. Belle heeft een dagboek (zij noemt het een schrijfschrift) en schrijft hier alles in, dit is harstikke geheim. Bij ieder hoofdstuk van het boek schrijft ze een herinnering op. Ook schrijft ze in haar schrijfschrift alles wat haar overkomt in het ziekenhuis en al haar irritaties over haar ouders en haar vriendinnen Mek en Brie.
Belle schrijft op dat ze zich er dood aan irriteerd dat iedereen medelijden heeft, en ook al die stomme kaarten met ‘beterschap’ er op. Haar moeder en vader zijn gescheiden. Haar moeder komt iedere dag langs, maar wel alleen als haar vader er niet is. Ook komt haar beste vriendin Brie een keer langs. Wanneer Belle slaapt leest Brie het schrijfschrift van Belle. Wat Brie daar allemaal leest vindt ze onacceptabel en word boos. Wanneer Belle wakker is zegt Brie er wat van. zo wordt Belle weer boos op Brie omdat zij het schrijfschrift van haar heeft gelezen terwijl het harstikke privé is. Hierdoor word de vriendschap tussen die twee verbroken. Brie moet van haar moeder een excuus brief schrijven. Maar wanneer Belle die brief ontvangt blijkt het helemaal geen excuus brief te zijn, Brie schrijft er onbeschoft in wat ze er van vond, met een heleboel uitroeptekens en ook met de naam van Mek er onder. Terwijl Mek er helemaal niets mee te maken had. Belle is klaar met al het bezoek. Belle vindt het alleen fijn als opa en oma op bezoek zijn, want die zeggen of doen nooit de verkeerde dingen. Meestal gaat Belle zich er juist beter door voelen wanneer haar opa en oma er zijn. Maar bij de rest die op bezoek komt is het fout. Ze zeurt tegen haar moeder, ze is helemaal klaar met haar vader en zijn nieuwe vriendin en ze pest haar kamergenoot Jan. Belle voelt zich ziek en moet ze opnieuw geopereerd worden. Ze is er helemaal klaar mee, ze wil beter worden!
Belle is de hoofdpersoon van het verhaal. Alles wordt ook vanuit haar perspectief verteld. Ze hoopt dat ze met haar dagboek net zo beroemd kan worden als dat van Anne Frank. Vaak kijkt ze terug op het verleden om het verhaal duidelijk te maken, dit noemt ze ‘een herinnering’. In het verhaal wordt niet verteld of ze wel of niet beter wordt. Het verhaal eindig wanneer haar operatie begint.
Mijn mening:
Ik vind het een leuk en interresant boek, je kunt je goed inleven in de persoon. In het begin vond ik het verhaal nog wel wat verwarrend aangezien het geen duidelijk begin had. Wel was het een mooi verhaal, je maakt precies mee wat Belle (de zieke persoon) voelt, en hebt ook alle hoop dat ze beter word. Het einde vond ik wel nog wat onduidelijk. Dit komt doordat het ineens is afgelopen, terwijl het verhaal nog door zou kunnen gaan. Het boek heeft een open eind. Toch raad ik het boek aan om te lezen omdat je hierdoor meer gaat inzien hoe het is om in het ziekenhuis te liggen.