Boek 8 - havo 5

Komt een vrouw bij de dokter, Lesley Baas, Klas H5E.

Opdracht; Lezen voor de lijst, Opdracht niveau 2; neventeksten.

 

Vraag 1:

Wramples 1 - deel 1 - hoofdstuk 10: “Het regent harder dan ik hebben kan” van BLØF. Ik heb de hele songtekst gelezen, waarin ik duidelijke verbanden zie.

 

Je buien maken vlekken
Op mijn hagelwit humeur
Ik heb m'n handen op je heupen
Maar m'n hoofd is bij de deur

 

Carmen en Stijn zitten bij dokter Scheltema en krijgen te horen dat Carmen een agressieve kanker heeft. Dit slaat op de buien, die vlekken maken op hun hagelwitte (nog goede) humeur en hoop. Dit wilden ze niet horen, en al helemaal niet dat het zo jammer is dat er een half jaar geleden niet meer onderzoek is gedaan naar de onrustige cellen die er toen al waren. Stijn wil eigenlijk weg, vluchten, de kamer uit. Dat slaat weer op het stukje dat zijn hoofd bij de deur is.

 

Het regent harder dan ik hebben kan
Harder dan ik drinken kan
Het regent harder dan de grond aankan
Harder dan ik hebben kan

 

Het is een verdrietig bericht wat Carmen en Stijn te horen krijgen. De overlevingskansen zijn klein,, en Carmen krijgt een chemo waar haar haar van uitvalt. Als deze chemo lukt wordt de borst van Carmen afgezet, dit terwijl Stijn een tietenman is. De berichten die ze krijgen stapelen zich op, en het is teveel om te verwerken. Dit past bij de tekst harder dan ik hebben kan. Carmen verlaat de afdeling met rode ogen en een zakdoek in haar hand, het regent dus letterlijk bij haar.

 

Wramples 2 - deel 1 - hoofdstuk 13: “Where the streets have no name” van U2.

 

I want to run, I want to hide
I want to tear down the walls that hold me inside

I wanna reach out and touch the flame
Where the streets have no name

I want to feel sunlight on my face
I see that dust cloud disappear without a trace
I wanna take shelter from the poison rain
Where the streets have no name, oh oh

 

Deze tekst houdt verband met Stijn. Hij wil naar buiten het zonnige weer in, en zich niet binnen verstoppen. Hij wil feesten, het is tenslotte Koninginnedag. Carmen wil dit niet, en verplicht hem ook binnen te blijven.

 

And when I go there, I go there with you
It's all I can do

 

Dan zegt Stijn dat het beter is om iets te gaan doen, want met binnenblijven schieten ze niets op. Uiteindelijk gaan ze met Luna naar het Vondelpark. Ondanks het slechte begin, heeft Stijn er toch voor gezorgd dat ze samen wat gingen doen en haar een fijne dag bezorgd.

 

Wramples 3 - deel 1 - hoofdstuk 15. “Don´t speak” van No Doubt.

 

You and me, we used to be together
Every day together, always
I really feel that I'm losin' my best friend
I can't believe this could be the end

 

Don't speak, I know just what you're sayin'
So please stop explainin'
Don't tell me 'cause it hurts

 

De ochtend na de 1e chemo komt Stijn op zijn werk en vragen collega´s hoe het gegaan is. Stijn is emotioneel want zijn vrouw, zijn beste vriendin, ontglipt hem en het is nu aan de dokters (we used to be together, every day, always). Hij gaat snel naar zijn computer want wil niet meer over kanker praten (I can´t believe this could be the end). Op zijn computer ziet hij een mailtje van Carmen, die Stijn bedankt omdat hij wel bij haar chemokuur is terwijl veel andere alleen komen. Hij ontvlucht zijn collega´s en wil niet aan de kanker denken, want dit doet pijn (Don´t speak cause it hurts). Hij rent naar de wc om daar even uit te huilen.

 

 

 

 

Wramples 4 - deel 1 - hoofdstuk 22. “Bloedend hart” van De Dijk.

 

Een bloedend hart
Heb ik dat nou
Een bloedend hart
Alleen om jou
Is het echt over nou
Jij mooie vrouw jij lieve vrouw

 

Dit stuk tekst is een perfecte samenvatting van Stijn die de verbrande borst van Carmen moet verbinden. Carmen heeft pijn, het is vernederend en het sloopt haar emotioneel. Stijn is hier kapot van zijn lieve Carmen zo te zien lijden, het laat zijn hart bloeden!

 

Ik doe niks en ik laat niks
Ik staar wat voor me uit
Ik neem nog maar een biertje
Ik speel wat op mijn fluit

 

Als Carmen slaapt, verveelt Stijn zich dood. Hij gaat iedereen berichtjes sturen om zijn tijd te doden. Hij drinkt in dit geval geen biertje maar ¾ fles roséwijn. Dan gaat hij porno op Canal Plus kijken, trekt zich af en komt klaar (hij speelt dus wat op zijn fluit).

 

Wramples 5 - deel 2 - hoofdstuk 14. “The final Countdown” van Europe.

 

We're leaving together,
But still it's farewell
And maybe we'll come back
To earth, who can tell?
I guess there is no one to blame
We're leaving ground (leaving ground)
Will things ever be the same again?

It's the final countdown
The final countdown

 

Deze tekst vat dit hoofdstuk heel goed samen. Stijn en Carmen krijgen te horen dat er een uitzaaiing in haar lever zit en dat ze het nog hooguit een jaar kunnen rekken. Het is dus een vaarwel, waarbij het definitieve aftellen (The final countdown) van het leven van Carmen is begonnen.

 

Wramples 6 – deel 2 – hoofdstuk 32. “You´re no good” van Linda Ronstadt.

 

I'm telling you now baby and I'm going my way
Forget about you baby 'cause I'm leaving to stay
You're no good
You're no good
You're no good
Baby you're no good

 

In dit hoofdstuk is Carmen weggegaan bij Stijn, nadat hij dronken achter het stuur is gekropen en over de kop geslagen is. Carmen was zo boos op Stijn, vooral omdat hij aan Luna had moeten denken. Wat als Luna nu ook haar vader was verloren? Dit allemaal voor een nachtje seks! Stijn voelt zich kut en beseft dat hij het helemaal verkeerd gedaan heeft. Drie pagina´s lang staat er dezelfde tekst: Ik mag geen andere vrouwen neuken en niet rijden met 3,5 promille. Hij is dus duidelijk NO GOOD en Carmen gaat haar eigen weg. Dit is het verband tussen de wrample en de inhoud van dit hoofdstuk.

 

Wramples 7 - deel 3 - hoofdstuk 15. “Walk On” van U2.

 

You're packing a suitcase for a place none of us has been
A place that has to be believed to be seen
You could have flown away
A singing bird in an open cage
Who will only fly, only fly for freedom

Walk on, walk on

 

In dit hoofdstuk besluit Carmen die avond haar euthanasiedrankje te drinken. Ze gaat naar een plek waar nog niemand is geweest. Ze verlaat haar kooi en vliegt weg. Dit is het mooie van deze tekst, die perfect bij dit hoofdstuk past. Carmen gaat haar vrijheid tegemoet. Ze neemt het heft in eigen handen, en besluit zelf wanneer het genoeg is en wanneer ze sterft. Ze wil van iedereen persoonlijk afscheid nemen. Hierna moet zij sterk en dapper zijn, maar ook alle anderen moeten door met het leven. Walk on dus voor iedereen uit dit boek.

 

 

 

Vraag 2:

Ik vind het gebruik van de wramples heel goed passen bij dit boek. De schrijfwijze van Kluun is apart. Op heftige verdrietige momenten gebruikt hij

soms een schunnige, maar ook grappige manier van schrijven. Soms is het confronterend, maar vaak maakt dit het lezen alleen maar prettiger. De songteksten boven ieder hoofdstuk vond ik iedere keer spannend. Regelmatig heb ik op YouTube teksten beluisterd om te horen of ik het liedje kende, en dat was vaak wel het geval. Vooral de Nederlandstalige nummers kende ik meteen, en dan paste voor mijn gevoel de tekst meteen bij het verhaal. Het lijkt me voor Kluun enorm veel tijd gekost te hebben om teksten te vinden die zo goed bij zijn verhaal passen. Deze tijd en energie verdienen dan ook een compliment en maken het boek en zijn schrijfwijze enorm uniek. Ik zou ze dus zeker laten staan!