Alles wat er was
Beste lezer bij Olympus,
Ik ben Janne Schulte en ik heb het afgelopen jaar gewerkt aan het schrijven van een boek. Ik vroeg me af of dat jullie geïnteresseerd zouden zijn om mijn boek uit te kunnen geven. Hieronder zal ik uitleggen waar het boek over gaat zodat jullie alvast een beetje een idee hebben waar het over gaat. Als jullie geïnterneerd zijn zal ik het volledige script naar jullie toesturen.
De titel van mijn boek is ‘Alles wat er was.’ En het is een roman. Het boek is geschreven vanuit Merels perspectief. Zij werkt bij de televisie en samen met acht mensen gaan zij een programma opnemen over de wetenschap. Maar als ze in de school aankomen om het programma op te nemen horen ze een knal en de groep zet snel de televisie aan. Iedereen moet binnen blijven, de ramen en deuren moeten dicht en ze moeten wachten. Wachten op hulp, wachten op nieuwe instructies. Dus dat is wat ze doen, uren worden dagen, dagen worden weken, weken worden maanden.
Als de dagen verstrijken leren ze elkaar beter kennen. Joeri is de zoon van Natalie maar Merel heeft niet zo veel met kinderen. Leo is de presentator en heeft een jaar in North Dakota gewoond. Kaylem is de schoonmaker en spreekt alleen maar Engels. Barry is net verliefd. Kasper was verstandig en Lotteke… Ja Lotteke was de eerste dag na de knal naar buiten gerend. Ze had haar baby thuis bij de oppas gelaten en ze was niet meer terug gekomen.
Heel het verhaal gaat over de ervaring die Merel mee maakt in de school. Het verhaal loopt niet op chronologische volgorde. Je springt van dag 90 naar 5. Dat staat boven elk hoofdstuk. Op een geven moment vind Merel een koker van medicijnen maar hij is leeg. Ze laat het aan Barry zien. De medicijnen zijn voor iemand die een persoonlijkheidsstoornis heeft. Wat als diegene straks geen medicijnen meer heeft en doordraait? Barry en Merel besluiten om het tussen hun te houden en af te wachten wat er gebeurt. Ze willen geen chaos zaaien.
Langzaam raakt het eten op en steeds meer mensen besluiten om naar buiten te gaan of zelfmoord te plegen. De lezer heeft altijd hoop dat ze gered worden omdat ik steeds hints geef dat dit gaat gebeuren. Als we rond dag 90 zitten laat ik de lezer een kijkje nemen in dag 129 waar Merel en Leo praten dat de post niet komt omdat het zondag is. Het lijkt een normaal gesprek waardoor je denkt dat ze gered worden.
Zo houd ik de lezer geïnterneerd. De vraag: Gaan ze het maken? blijft in je hoofd ook al gaat het van kwaad tot erger.
Ik zou dit boek een lees niveau 4 geven, door dat het soms moeilijk te volgen is omdat de tijd niet op chronologische volgorde loopt. Daarnaast gebruikt Merel richting het einde van het boek steeds meer bijnamen voor mensen omdat ze uitgeput is van de honger. Zo gaat ze Kaylem de dader noemen. Barry wordt het ding. En de school wordt North Dakota. Daarnaast zijn de gebeurtenissen in dit boek erg heftig en ik zou dan ook op een oudere leeftijd groep richten. Veel mensen plegen zelfmoord en daarnaast worden er ook andere vermoord.
Bedankt dat u de tijd neemt om mijn brief te lezen. Ik hoop snel van u te horen!
Met vriendelijk groet, Janne Schulte.
