Boek 9 - havo 5

Boek 9

bezonken rood

bron: https://www.scholieren.com/verslag/zekerwetengoed/bezonken-rood-jeroen-brouwers

In 1981 krijgt Jeroen Brouwers een telefoontje van de verpleging uit het verzorgingstehuis waar zijn moeder al jaren woont. Zijn moeder heeft hij wegens verschillende omstandigheden al heel lang niet gezien noch gesproken. Hij krijgt het nare nieuws te horen dat zijn moeder tijdens het televisie kijken is overleden. Jeroen besluit om niet naar haar crematie te gaan, omdat hij het hypocriet vindt om dan wel ineens van zich te laten horen. Wel wil hij dat er op haar crematie een stukje uit het boek ‘Daantje gaat op reis’ gelezen wordt. Dit is namelijk het boek dat hij in het interneringskamp van zijn moeder gekregen heeft.

Jeroen Brouwers begint na de dood van zijn moeder echter wel na te denken over zijn leven, waardoor er allerlei herinneringen van vroeger naar boven komen. De grootste herinnering aan zijn kindertijd met zijn moeder is de tijd in het interneringskamp Tjideng op Java. Samen met zijn moeder zat hij hier ook met zijn zus en grootmoeder. Zijn vader zat elders in een gevangenis in Japan.
Elke dag wordt de kleine Jeroen met de dood en het harde leven in het kamp geconfronteerd. Hij ziet hoe vrouwen vernederd worden door de Japanners, en hoe moeilijk iedereen het heeft om te overleven. Ook ziet hij langzaamaan zijn oma aftakelen. De familie Brouwers is niet van het bidden en dat laten ze dan ook aan oma over. Oma bidt dagelijks voor een goede afloop. Het mag echter niet baten, want vlak na Jeroen zijn vijfde verjaardag overlijdt ze in het interneringskamp.

Jeroen had voor zijn verjaardag het boek ‘Daantje gaat op reis’ gekregen, wat hij keer op keer opnieuw leest omdat hij het leuk vindt om te lezen. Daarnaast is het een goede en leuke tijdsbesteding voor hem in het kamp. Ook biedt het na alle nare dingen een afleiding voor hem. In een korte periode is de opa van Jeroen ook overleden en ligt zijn zusje in het ziekenhuis door een val met een rolschaats. Continu maakt alles een diepe indruk op de kleine Jeroen.

Midden 1945 moeten alle gevangenen naar voren komen waar ze te horen krijgen dat ze twaalf uur in dezelfde houding moeten staan en moeten kikkeren. Kikkeren betekent dat ze op dezelfde plaats kikkerbewegingen moeten maken. Dit krijgen de gevangenen als straf, omdat er twee atoombommen zijn afgeworpen in Japan. Daarnaast worden ook nog eens alle bezittingen van alle gevangenen verbrand. Ergens verwachten de gevangenen dat dit het laatste van de oorlog is en dat ze bevrijd worden, maar voordat ze dat zeker weten moeten ze nog twaalf uur in dezelfde houding kikkeren.

Uiteindelijk verschijnt er een wagen van het Rode Kruis met voedsel. De moeder van Jeroen verstopt wat voedsel in haar BH, maar als dit gevonden wordt, wordt ze gestraft door de Japanners. Daarnaast krijgen alle gevangenen als straf dat ze dagen niet mogen eten. Uiteindelijk mogen ze enkele maanden later het kamp verlaten.

De oorlog is nu voorbij en de overlevende familieleden worden weer met elkaar herenigd. Ze besluiten om naar Nederland te emigreren waar ze een leven op kunnen bouwen.

Als Jeroen wat ouder is ontmoet hij Liza. Al snel vinden Jeroen en Liza elkaar leuk, waardoor ze ook al snel met elkaar de liefde bedrijven. Toch blijkt de liefde tussen Liza en Jeroen niet heel sterk te zijn, omdat ze elkaar op een gegeven moment verlaten. Na de dood van Jeroen zijn moeder komt Jeroen er echter achter dat hij Liza toch heel erg mist, waardoor ze weer besluiten om samen opnieuw een relatie te beginnen. Jeroen voelt ineens hoe tegelijk rouwen en verliefd zijn voelt. Hij vindt het een ontzettend rare combinatie en weet niet zo goed wat hij met al zijn gevoelens moet. Om zijn gevoelens en emoties een plekje te geven, besluit hij om het hele verhaal op te schrijven. En dat is dus dit boek Bezonken rood.

Ik vond dit boek erg hefitg om te lezen, het is een erg intens onderwerp en met moeilijkere onderwerpen. Toch was het erg intressant om te lezen over het hele leven van Jeroen.