Boek 5 - havo 4

De Gelukvinder, Edward van de Vendel

Boekverslag 5, Standaardverslag

 

 

Samenvatting:

Als Hamayun 8 jaar word krijgt hij een dagboek van zijn Oom. Ze gaan verhuizen naar Kabul. Hamayun leidt een gewoon leventje in Kabul, hij gaat naar school. Leert wat vriendjes kennen en spreekt daar wat mee af.

Maar in de bus leert hij een nieuwe jongen kennen; Faisal. Ze worden beste vrienden, ze doen alles samen. Op een dag zegt Faisal dat hij Amerikaanse kleding wil gaan dragen, en zijn haren zo lang wil hebben als Orlando Bloom, zo over z’n ogen. Maar de Taliban laten dit niet toe, De haren van mannen moeten op hun hoofd kort zijn en onder aan hun hoofd lang. De Amerikaanse kleding mag niet, dus spreken ze wat anders af: Faisal draagt alleen nog maar witte kleding en Hamayun alleen nog maar zwarte kleding.

Faisal heeft een film, Taqdeerwala: een bollywood film. Hamayun, Faisal, Isah en Ikhlas gaan hem samen kijken bij Hamayun thuis. Eigenlijk mag je van de Taliban geen televisie kijken, dus doen ze de gordijnen dicht en zetten het geluid heel zacht. Na afloop vinden ze de film alle vier helemaal geweldig. Ze verstoppen de film in de rozentuin in de grond. Want als de Taliban hem vinden dan word die in beslag genomen.

Het ’s nachts kijkt Hamayun altijd naar de sterren, want Kabul heeft de meeste sterren van de wereld zegt Bashir, Hamayun’s grote broer.

Hamayun en zijn familie zijn vrije denkers. Ze houden zich het liefst niet aan de regels van de Taliban. Maar soms moeten ze wel, anders worden ze opgepakt en moeten ze naar de gevangenis, want de Taliban houd niet van vrije denkers. Padar, de vader van Hamayun heeft in zijn verleden dingen opgeschreven, dingen over de Taliban. Hij heeft dat wel weer verbrand maar toch weten de Taliban dit. Omdat zijn vader gevaar loopt om opgepakt te worden door de Taliban overwegen ze om te vluchten.

De Taliban hebben al twee keer ingevallen in Hamayun’s huis. De eerste keer hebben ze Padar een jaar vastgehouden, en hebben ze hem vrij moeten kopen. De tweede keer was hij gelukkig niet aanwezig, want hij was zijn jongste zoontje, Qasim, naar Oma brengen, want Qasim kon niet meereizen naar Europa.

Ze besluiten om te vluchten, omdat als de Taliban nog eens invalt in hun huis dat dan Padar voorgoed vast komt te zitten. Bashir is al eerder gevlucht, ze weten niet waarheen. En Hamayun’s familie weet ook niet of ze Bashir ooit nog terugzien. Maar Padar vraagt aan de reisorganisatoren of hij en zijn gezin naar hetzelfde land mogen als Bashir, zijn zoon. De reisorganisatoren worden ook wel qachaqbar genoemd. Dat is een ander woord voor ‘bottendrager’. Zoals een hondje een gestolen bot stiekem van de ene plek naar de andere plek smokkelt. De vluchtelingen zijn de botten, en de reisorganisatoren zijn het hondje. Bottendragers dus.

De bottendragers hadden meerdere vluchtelingen groepjes bij elkaar gevoegd, zo ontstond er één grote groep vluchtelingen. De vlucht naar Europa was een hel, ze moesten overnachten in vieze huizen waar de schimmel tegen de muur stond. Ze moesten soms dagen lopen, of dagen wachten in een vies huis totdat ze werden opgehaald door de bottendragers.

Toen ze na een half jaar in Nederland aankwamen moesten naar het Asielzoekers Centrum, daar kregen ze een kamer en moesten ze wachten. Een dag later werden Padar en Madar verhoord, waarom ze vluchtten. Ze moesten hun hele geschiedenis vertellen, elk detail werd gevraagd. Ze bleven uiteindelijk ongeveer 2,5 jaar in Nederland zonder status. Want telkens weer werden ze afgewezen. En telkens als ze een advocaat namen verloren ze. Ze hadden papieren nodig uit Afghanistan waarop stond dat als Padar weer naar Kabul ging dat hij dat voorgoed in de gevangenis zou zitten. Op deze papieren moest een stempel staan van de Afghaanse regering, die je natuurlijk niet zomaar krijgt.

Tijd: De vertelde tijd is ongeveer 7 jaar. Het verhaal maakt gebruik van flashbacks.

Plaats en ruimte: Het verhaal speelt zich af in Afghanistan

Perspectief: Ik-perspectief

Personages:

Hamayun, de hoofdpersoon, gebaseerd op een echte jongen.

Padar en Madar, de vader en moeder van Hamayun

Bashir, grote broer

Navid en Raya, kleinere broertje en zusje

Faisal, beste vriend

Isah en Ikhlas, vrienden

Motieven: Vriendschap/Mensensmokkel/Teleurstelling

Thema: Mensen die vluchten voor discriminatie

Titel: In het boek is de film ‘Taqdeerwala’ dat ‘de man die het geluk vond’ betekent de lievelingsfilm van Faisal en Hamayun. Daarnaast word in het boek beschreven hoe ze van politieke vluchtelingen  Nederlandse burgers worden. Dan zijn ze gelukkiger dan eerst.

Informatie over de schrijver:

Edward is geboren op 1 augustus 1964. Hij heeft één broer en één zus, die beide jonger zijn dan Edward. Vroeger wilde hij leraar worden, aangezien zijn moeder kleuterjuf was en zijn vader directeur van een school. Hij is ook leraar geweest tot 2001, nu is Edward fulltime schrijver. Hij schrijft allerlei soorten boeken, voor alle leeftijden vanaf 6 jaar

Mening:

Het was een leuk boek om te lezen. Hij was zeer spannend. Ik kon hem wel bijna in een keer uitlezen. Het boek was ook leuker omdat het natuurlijk een waargebeurd verhaal is en van dit soort gebeurtenissen wist ik niet heel veel. Ik ben er veel door te weten gekomen. Het boek verbaasde me ook wel met de erge verhalen rond de Taliban en alles wat me deed denken aan discriminatie. Ook vind ik de vriendschap van Hamayun en Faisal heel mooi.

 

Met dank aan: https://www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-de-gelukvinder-door-edward-van-de-vendel-93062