Je hebt 10 boeken gelezen. In de les heb je geleerd wat literatuur is en wat niet. Ook heb je gemerkt dat er binnen de literatuur nog veel verschillen zijn. En dat er verschillend gedacht wordt over wat literatuur is.
In de volgende link vind je een proef: je onderzoekt wie of wat bepaalt wat literatuur is. Maak deze proef: https://litlab.nl/proef/literaire-kwaliteit/.
Essay:
Over de jaren heen is er veel kritiek op de canon, dan komt doordat iedereen een ander perspectief heeft. Zo missen er elke keer weer bepaalde werken. Hierbij heb ik drie beelden gevonden, een vanuit 2013 en twee vanuit 2020 en hun punten vergelijken met mijn eigen punten en alles samengevoegd.
Ik heb mijn grootste kritiekpunt nog niet voorbij zien komen in kranten maar het tegenovergestelde wel. Mensen stellen namelijk voor om de canon over schrijvers te laten gaan aldus Aleid Truijens in de Volkskrant. Boeken van bepaalde schrijvers zoals vrouwen, joden en zwarten moeten niet uitgesloten worden maar de boeken moeten ook zeker niet vanwege hun erin komen. De canon dient als Nederlandse identiteit en dat moet voldaan aan alles. Verhalen die canon-waardig zijn moeten erin komen. Voor mij houd dat in een goed verhaal van een bepaalde kant dat iedereen zou moeten zien. Een goed voorbeeld hiervan is Anne Frank maar ook verhalen over slavernij omdat de Nederlander daar ook mee te maken heeft. Maar lettend op het verhaal wat maakt de schrijver of schrijfster dan uit, niets. Het moet gekozen worden om het verhaal en de boodschap, niet de manier waarop het geschreven is.
Momenteel moeten boeken nog steeds voldoen aan in mijn ogen zeer aparte eisen. Erik Vlaminck gaf namelijk aan dat boeken 25 jaar oud moesten zijn en dat de auteur al overleden moet zijn. Die criteria zijn belangrijk “om te ontsnappen aan de waan van de dag en echt van klassieke literatuur te kunnen spreken,” vind Erik maar ik ben het er niet mee eens. Die eisen liggen namelijk in de hand van de schrijver en ik vind dat die los moet staan van de canon. Het verhaal of de boodschap veranderd niet als de schrijver dood is of na 25 jaar. De zicht op het verhaal kan veranderen maar dat moet juist ook invloed hebben of het in de canon komt of niet in mijn ogen.
Volgens M. Beerepoot was er een schommeling over nevenfuncties van de canon in 2013. Dat ging over of de canon meer educatief moest zijn of de Nederlandse identiteit zou moet representeren. De overheid wou namelijk vast houden aan de identiteitsfunctie van de canon terwijl de commissie een educatieve functie wou waarin de identiteit verwerkt was. Ik ben het hier eens met de commissie, je moet kunnen leren van de canon, oude fouten niet weer maken. Op basis van onze identiteit, dus eigenlijk alle dingen die wij als Nederlanders hebben gedaan moeten we niet dezelfde fouten maken. Deze fouten zullen grotendeels aan de schaduwkant bevinden waar de dingen staan waar we liever niet over praten. Maar leren en nadenken over deze dingen zou juist goed zijn. Dan doen we domme dingen niet nog een keer en leren we goed van onze fouten, dan weten we wat allemaal gebeurd is.
“Het is een dynamische canon en die zal opnieuw veranderen; We laten iedereen meedenken, want de canon is van ons allemaal. Het is geen lijst die in steen is gebeiteld staat, vandaar de oproep om mee te denken.” Aldus Erik Vlaminck een uitspraak waarmee ik het mee eens ben. De canon moet dynamisch zijn met betrekking tot iedereen die er anders op kijkt naarmate de tijd verandert. Daarom ben ik het er mee eens dat hij niet vast staat in steen.
Wanneer je klaar bent met het maken van deze proef voeg je je antwoorden hier toe. Vervolgens beantwoord je de volgende vragen.
Wat is volgens jou literatuur? Wanneer mag je een boek literair noemen volgens jou?
Als ik een boek literatuur zou noemen, zou het een boek zijn met een goed verhaal. Een verhaal waarin waarin emotionele banden veranderen en versterken over tijd. Een verhaal wat net echt lijkt, met een boodschap die iedereen zou moeten weten. Je mag een boek dan dus literatuur noemen als hij hieraan voldoet.