De klucht van de koe Lezen voor de lijst niveau 3
Geschreven door G.A. Bredero Hugo Welten H4B
Waarom dit boek:
Dit boek heb ik gekozen uit lezenvoordelijst niveau 3. Ik had niet heel veel tijd meer en aangezien ik niet echt een dun boekje heb gelezen dit jaar was ik opzoek naar een dunner boekje. Dit was niet het dunste boekje uit lezen voordelijst maar hij sprak me wel aan, het eerste dat mij namelijk opviel was dat het boekje origineel uit 1612 kwam. Na de beschrijving te lezen koos ik dit boekje.
Recensie:
Een zelfbewuste dief overnacht op weg naar Amsterdam bij een boer. Als de boer aanbied hem te vergezellen naar Amsterdam komt de dief op een idee. De dief steelt ’s nachts de koe van de boer en houd de boer voor de gek. Hij maakt de boer wijs dat hij de koe heeft ontvangen als aanbetaling en krijgt de boer zo ver zijn eigen koe voor hem te verkopen. Als de dief de boer en twee andere zover krijgt dat de boer de opbrengsten van de koe geeft vertrekt de dief.
Met 71 bladzijdes, een simpel verhaal en een simpel taalgebruik is er redelijk snel door dit boekje heen te lezen. Ook is dit boekje redelijk makkelijk. Dit komt doordat het chronologisch verteld is, er niet te veel of ingewikkelde personages zijn en het makkelijk is om te lezen. Doordat het verhaal erg aangenaam is om te lezen en het best makkelijk is begrijp je het verhaal ook nog als je er iets minder gefocust op bent. Ook is het taalgebruik veel makkelijk dan vooraf gedacht. Omdat het boek origineel uit 1612 dacht ik dat er misschien wel veel oude en moeilijke worden in zouden staan maar dit viel reuze mee. Wat me ook op viel is dat er veel wordt gerijmd. De inleiding is geschreven in het ik-perspectief maar de rest van het verhaal is een toneel stukje en heeft dus niet echt een perspectief.
Toen ik dit boek las moest ik af en toe wel van binnen lachen. Het redelijk simpele verhaal waarin de slachtoffers soms best dom worden neergezet kan soms best grappig zijn. Hiernaast heb je soms ook wel medelijden met de 3 slachtoffers die op een simpele manier worden uitgebuit door de dief. Wat ik bijzonder vind aan het boek is dat Bredero niet de nadruk op de gauwdief legt (zoals je zou verwachten) maar juist op de slechte kanten van de slachtoffers. Hierdoor hebben ze het meer aan hun zelf te danken. Wat iets minder is, is de geloofwaardigheid van het verhaal. De hoofdpersonen hadden op sommige momenten wel iets realistischer kunnen denken, bijvoorbeeld wanneer de boer zijn eigen koe niet kan herkennen terwijl een boer in die tijd helemaal niet zoveel koeien had. Hierbij maakt de schrijver dan wel weer duidelijk dat mensen te veel gericht zijn op hun zelf en hun eigen belang en daardoor een minder goed beeld hebben van de realiteit. Het einde is eigenlijk al duidelijk voor dat je het boek opent. Zo krijg je van de achterkant van het boek al een duidelijk beeld omdat het bijna een samenvatting is van wat er gaat gebeuren. Toch denk ik dat dat niet een groot probleem is omdat het in dit verhaal niet interessant is wat er gaat gebeuren maar hoe het gaat gebeuren. Bredero haalt met dit simpele toneelstukje de slechte aard van de mens naar boven en laat de boodschap op je in werken. Dit boek zou ik dus zeker aanraden wegens de simpelheid en grappigheid van het verhaal en dat je het zo hebt uitgelezen.
Citaat (oud):
Citaat uit de klucht van de koe: ‘En dat versoorde volck, spreeckt staagh op elck zyn kleren. Wel seyd den ien: Of dese Ian de Backer hem selfs nouw wel kan? Ia siet, om goos-wil, hy het al me al ien ferwiellen broeck an. Ia sommige die makent noch wel helft te grover.’