De zoon uit Spanje
Gerlof de Wildt is een gepensioneerd docent klassieke talen. In het beginhoofdstuk richt hij zich tot zijn overleden vrouw Ida. Hij vertelt met een cynische ondertoon dat zijn kinderen besloten hebben van zijn 80e en laatste verjaardag een familiefeestje te maken. Het is een druilerige regendag in mei. Gerlof is ernstig ziek : (hoewel nergens expliciet vermeld ) hij lijdt aan kanker. Hij hoest al veel en ergens wordt terloops vermeld dat de ziekte ooit nog wel eens zijn longen zal bereiken. Op het moment dat Gerlof vertelt, is de verjaardag al achter de rug. Hij ligt nu in het ziekenhuis zijn dood af te wachten.
Zijn dochter Hilde heeft de uitnodigingen voor de verjaardag geregeld. Met haar schoonzus Floor, die met de oudste zoon van de familie Edwin is getrouwd, heeft ze besloten ook de dertig jaar geleden verdwenen zoon Bardo uit te nodigen. Beiden wachten in spanning af of Bardo inderdaad verschijnt.
Eerst komen de andere zoons het huis van Gerlof binnen. Het jongste kind Frank is een homofiele fotograaf voor reclamecampagnes. Zijn vader houdt er niet van door mannen gezoend te worden en zeker niet door Frank. Tegenover dit prototype staat de op geld beluste Edwin die er in zijn leven alleen op uit is om geld te verdienen. Zelfs tijdens de verjaardag zondert hij zich af om via de tv de beursberichten te volgen. Zijn vrouw Floor is nerveus: ze is vaak depressief en slikt pillen. Ze vindt het spannend dat Bardo kan komen, ze heeft een extra knoopje van haar blouse los gemaakt (vooruitwijzing) Dochter Steffie is een leuke 16-jarige meid die haar vader maar een sfeerverzieker vindt, ze is vrij in haar opvattingen en heeft voor haar opa een cd met vogelgeluiden gekocht.
Wanneer ook de anderen hun cadeaus willen overhandigen , komt Bardo binnen. Hij heeft zich slordig gekleed, komt nogal opvallend en extravert binnen en wil zijn vader die hij dertig jaar lang niet heeft gezien, kussen. (De verloren zoon) Die wil dat niet. De broers vragen hoe Bardo in zijn levensonderhoud voorziet en Bardo antwoordt dat hij na zijn zwerverscarriere in de muziek in Spanje rust gevonden heeft door “bomen te verzorgen.” Zijn vader reageert daar heel cynisch op, evenals Edwin die zich immers alleen maar druk maakt om geld.
In een soort flash back vertelt Frank over de situatie van dertig jaar geleden. Zijn moeder was heel overstuur geweest : hij zelf was blijven zitten in de derde klas van de lagere school, maar dat was niet de echte oorzaak van haar verdriet. Wel waren de fatale gebeurtenissen de reden waarom Bardo daarna het huis had verlaten. Bardo vertelt later dat hij een Spaanse vrouw (Dolores) heeft en twee zoons, wat voor Gerlof een enorme verrassing is : hij heeft dus toch nog twee kleinzoons. Op de vraag of hij getrouwd is, antwoordt Bardo negatief. Soms wordt de gevangenis van de relatie zo benauwd, dat hij moet opstappen. Zijn vrouw Dolores heeft daarmee ingestemd. Momenteel toert Bardo in een busje rond, wat zijn nichtje Steffie best “cool” vindt.
Gerlof vindt dat hij zijn leven niet goed heeft ingericht: hij moppert dat zijn ene zoon bomen onderhoudt, zijn andere naakte modellen fotografeert, zijn oudste zoon dollartekens in zijn ogen heeft en zijn enige dochter met gekken praat (Hilde is namelijk therapeute).
Bardo vat het allemaal niet zo zwaar op : hij begint na de maaltijd de flamenco te dansen en nichtje Steffie doet mee. Haar vadert verstoort de pret en Bardo nodigt Steffie daarom uit om maar eens naar Spanje te komen. Steffie wil dat wel, maar haar vader zegt dat ze geen toerstemming krijgt.
Steffie hangt aan de lippen van Bardo als hij vertelt wat hij allemaal heeft moeten doormaken, toen hij op 19-jarige leeftijd door zijn vader uit huis werd gezet.
De foto's uit de oude doos komen op tafel en die roepen herinneringen op. Moeder Ida blijkt een aantal jaren geleden op weg naar haar zoon in Spanje in haar Lelijke Eend bij Toulouse verongelukt te zijn. Ook pa Gerlof wordt gaandeweg steeds geinteresseerder in de handel en wandel van Bardo. Hilde besluit dan het ijzer maar te smeden. Ze stelt de vraag wie er de laatste dagen voor vader gaat zorgen. Dan blijkt dat de kinderen allen een reden om dat niet te doen : Frank heeft een aantal fotosessies, Edwin heeft een drukke tijd op de beurs, Hilde heeft een eigen praktijk en Floor is in therapie. Edwin komt met de oplossing dat vader in een verzorgingstehuis moet worden opgenomen. Dan zegt Bardo : “Ik verzorg pa , ik heb immers mucho tiempo”
Nu de kogel door de kerk is, nemen Frank en Edwin als eerste afscheid. Floor wil Hilde nog even helpen met de afwas. Daarna vertrekt ook Hilde. Bardo en Floor blijven alleen achter: hij biedt haar nog een glas bier aan en maakt haar complimenten over haar figuur. Dan komt de aap uit de mouw. Dertig jaar geleden waren Floor en Bardo op elkaar verliefde : ze werd zwanger van hem, terwijl ze maar zestien was. Abortus was vanwege haar religieuze achtergrond niet aan de orde en Bardo moest van zijn vader hals over kop het huis verlaten.
Bardo verleidt Floor op dat moment om opnieuw de liefde met hem te bedrijven. Het wordt een heel heftige seksuele ervaring. Op een bepaald moment valt Floor in slaap , waaruit ze wreed gestoord wordt door Edwin. Die miste haar en is teruggereden naar Gerlofs huis. Hij maakt een scene, terwijl Bardo zich niet eens geneert voor zijn daad. Edwin herinnert zich dat hij de twee heel vroeger al eens eerder had betrapt bij het vrijen: hij was namelijk verliefd op Floor, maar Bardo had haar weten te versieren..
De volgende morgen heeft Edwin Frank en Hilde opgetrommeld . Ze gaan naar hun vader die net geschoren wordt door de verloren zoon. In de nacht die volgde op de vrijpartij heeft Bardo met zijn vader gesproken over de naderende dood. Hij is de enige van het gezin die dit durft. Hij raadt zijn vader aan de dood onder ogen te zien, alleen dan kun je hem overwinnen. De gezinsleden zijn van mening dat Bardo nu niet meer de verzorging van zijn vader op zich mag nemen : de oude moet maar naar een verzorgingstehuis. “Ok” zegt Bardo en hij zal vertrekken. Frank voelt zich schuldig: op het moment dat Floor en Bardo lagen te vrijen, heeft hij een one night stand gehad met een man. Hij had dus op dezelfde manier behoefte aan troost zoals Floor had. Maar hij zegt niets.
Steffie zit twee maanden later met haar moeder Floor in de bus naar Spanje . Ze gaan naar oom Bardo toe. Haar moeder heeft het vertrek geheim gehouden voor Edwin. Pas op het laatste moment heeft ze een briefje geschreven : ”Ik volg de stem van mijn hart.”. Het ziet ernaar uit dat ze haar leven met Bardo zal slijten. Ze heeft het kind dat ze van hem verwachtte, wel gekregen, maar na een dag was het in de couveuse overleden.
In het laatste hoofdstuk mijmert de doodzieke Gerlof in het ziekenhuis over de verloren zoon. Hij vertelt zijn vrouw Ida, die niet Bijbels is, wat de gelijkenis van de verloren zoon inhoudt. In werkelijkheid gaat het er echter anders aan toe. Het christendom is gebaseerd op schuld, boete en vergeving. Mensen doen zondige dingen. Een katholiek kan dan zijn zonden biechten. Ook Gerlof heeft er behoefte aan schoon schip te maken. Hij verklaart waarom hij destijds Bardo uit huis heeft gezet . Hij was directeur op een school en wanneer bekend zou worden dat zijn zoon Bardo een andere leerling zwanger had gemaakt, zou hij niet opgewassen zijn tegen de roddels van zijn collega's. Hij zegt nog dat Ida niets te verwijten valt : zij had de situatie in het verleden opgelost: Floor was bij hun in huis gekomen en achter zijn rug om had Ida het contact met Bardo in stand gehouden. Gerlof moest de rol van boeman blijven spelen, zoals sommige acteurs altijd verbonden blijven aan de rol van Dracula. Hij vraagt Ida of de familiesoap leuk heeft gevonden. “Het was een tragedie, zoals jij het vertelde”, zegt Ida. “Ga je voorbereiden op de dood, Gerlof, ontspan je je een beetje, welkom in de eeuwigheid.” Je zou als lezer mogen concluderen dat hier een einde aan het leven van Gerlof de Wildt komt.