Nooit meer slapen - Willem Frederik Hermans
(Juryrapport)
Nooit meer slapen gaat over Alfred Issendrof, hij is 25 jaar en pas afgestudeerd als geoloog.
Eisen voor een goed boek:
- Het boek moet een verrassend einde hebben.
- De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
- Het verhaal moet niet te langdradig zijn. Dit is erg belangrijk anders kom je heel moeilijk door het boek heen omdat het anders gewoon niet leuk meer is op te lezen.
- Je moet je goed kunnen verplaatsen in het karakter. Dit is belangrijk zodat het boek makkelijker te volgen is.
- De schrijfstijl past goed bij het verhaal. Dit is belangrijk omdat het lezen dan leuker wordt.
Het boek moet een verrassend einde hebben. Tijdens de reis die Alfred maakt is hij opzoek naar meteorieten. Ik was er dus vanuit gegaan dat ookal ging er veel mis tijdens de reis, hij ze toch nog zou kunnen vinden. Voor zijn reis was het de bedoeling dat Alfred luchtfoto’s zou krijgen van een vriend van zijn professor maar dat was niet meer gelukt. De reis heeft Alfred niet alleen gemaakt, samen met Arne, Mikkelsen en Qvigstad. Ergens in het midden van de reis kwam Alfred erachter dat Mikkelsen de foto’s had die eigenlijk voor hem bedoeld waren. Door de luchtfoto’s te bestuderen komt Alfred er al gauw achter dat er geen sprake is van meteorieten in dit gedeelte. Teleurgesteld maakt hij toch de reis af met de verwachting toch iets te vinden. Maar wanneer het einde van de reis nadert zijn er al veel dingen fout gegaan waardoor hij de hoop had opgegeven en dus niks vind. Ik was er toen dus zelf vanuit gegaan dat er niks meer zou komen maar dat was niet zo. Terwijl Alfred in de bus zat voor de terugweg hoorde hij en vele andere een harde knal, niemand wist echt wat het was. Een dag later stond er in de krant dat er een meteoriet gevonden was op de plek van de knal, Alfred heeft het dan niet zelf gevonden maar er was er wel een en dat had ik niet echt verwacht.
De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven. De titel van het boek is Nooit meer slapen. Alfred maakt een reis naar Finnmarken, dat ligt in het noorden van Noorwegen en de zon gaat daar nooit onder. Alfred verteld tijdens de reis meerdere keren dat hij moeite heeft met in slaap te komen, een reden daarvoor is dat de zon nooit ondergaat. Dat is niet de enigste reden want Alfred slaapt samen met Arne in een tent gedurende de hele reis, en helaas voor Alfred snurkt Arne nogal.
Het verhaal moet niet te langdradig zijn. In het begin toen ik begon te lezen ging alles voor mijn gevoel net iets te snel met hoe alles in elkaar overliep. Het verhaal begon met dat Alfred de luchtfoto’s probeerden te bemachtigen, na meerdere keren van locatie te wisselen had hij het opgegeven en begon de reis. Dit stukje ging voor mijn gevoel redelijk snel maar als er meer over was geschreven zou het niet beter zijn geweest want het verhaal was op dat moment nog niet echt begonnen. Eenmaal toen Alfreds ontdekkingsreis begon vond ik dat het eerst heel lang deed over een stuk en dus te langdradig werd. Er waren dan bijvoorbeeld 3 pagina’s lang over hoe Alfred zijn tas had ingepakt en ikzelf vond dat niet heel erg leuk om te lezen, tijdens het lezen van dit boek heb ik over sommige stukken heel lang gedaan omdat ik er gewoon niet doorheen kwam. Later in het verhaal werd dit gelukkig wel steeds minder, dan was in aan het lezen en leek het weer langdradig te worden, maar dan gebeurd er ineens iets heel verrassends. Op het einde was het bijvoorbeeld zo dat er eerst een stuk kwam waarin Alfred alleen maar had gelopen en aan het tellen was hoeveel stappen hij kon zetten om een meter te lopen en hoelang het dan zou duren voordat hij was waar hij moest zijn. Ik stond op het punt om het boek weg te leggen tot er iets onverwachts gebeurden. Alfred had Arne dood gevonden.
Je moet je goed kunnen verplaatsen in het karakter. De vader van Alfred is overleden toen Alfred nog klein was. De reden dat Alfred geoloog is geworden was omdat zijn vader dat ook was. In het verhaal kwamen meerdere keren herinneringen van Alfred en zijn vader terug, om je goed te kunnen verplaatsen in het karakter heeft de schrijver ervoor gekozen om elke kleine herinnering groot uit te leggen. Hierdoor is het makkelijk om te beseffen hoe dat was.
De schrijfstijl past goed bij het verhaal. Het boek is met veel moeilijke woorden geschreven, dit past goed bij het verhaal omdat Alfred pas is afgestudeerd. Ook komen er soms wat Engelse of Duitse zinnen tussendoor omdat er vele buitelanders in het verhaal zitten.
Kortom Nooit meer slapen is het beste Nederlandstalig boek omdat het een verrassend einde heeft, de titel bij het verhaal past, het verhaal niet te langdradig is, je kunt je goed verplaatsen in het karakter en de schrijfstijl past bij het verhaal.