Boek 3 - havo 4

Puck is zijn lieveling recensie 

U wilt graag weten of U het boek ‘’lieveling’’ van Kim van Kooten wilt lezen. Daarvoor ga ik U wat vertellen over het boek met argumenten waarom U het boek zou moeten lezen of juist niet.
Puck is vijf jaar en woont met haar moeder in een achterstandswijk in Rotterdam. Op een dag verhuizen ze naar de kapitale villa van de nieuwe man van haar moeder. Het lijkt een sprookje: de man – die door Puck ‘ome meneer’ wordt genoemd – ontfermt zich over het meisje. Ome meneer overlaadt haar met cadeaus, wast drie keer per week Pucks haren en samen maken ze lange tochten in zijn grote auto.
‘’Zodra ik hoor dat er iemand de trap opkomt, kruip ik in de kast. Als ze deur van mijn kamer opengaat wacht ik eerst tot ik weet wie het is. Als et mama is kom ik meteen tevoorschijn en roep ik: ‘Koekkoek!’ of: ‘Haha, gefopt!’ Als het papa is blijf ik net zo lang zitten tot hij vanzelf weggaat.”

Het boek verdeeld zich in verschillende delen door jaartallen. Later wordt het boek verdeeld door hoofdstukken met titels. Dit was wel apart in het begin maar later wen e eraan en is het leuker omdat het is wat anders is. U leest het boek vanuit Puck dus alles wat zij denkt en meemaakt krijgt U te lezen. Dus het ik-perspectief. Dit perspectief vind ik erg fijn, omdat je goed kunt meeleven met het persoon. Het verhaal lijkt chronologisch te verlopen maar dat is niet waar: het is vaak dat ze eerst de gebeurtenis geven en dan pas de uitleg ervan. Bijvoorbeeld het hoofdstuk 'Een casuele aangelegenheid' begint met de man die bij Puck voordoet hoe ze een tampon inbrengt en pas daarna wordt verteld hoe de man op dat idee kwam. Ik vond het soms verwarrend als ze dit deden maar ik werd soms ook nieuwsgierig waardoor het wel leuk was.
De schrijfster Kim van Kooten schrijft op een eigen manier, waar ik in het begin nog wel aan moest wennen maar na een tijdje werd alles makkelijker. Je leest het boek ook zo uit omdat het zo goed is geschreven, doordat ze het heel erg realistisch heeft geschreven.

Mijn mening over het boek is erg neutraal eigenlijk. Ik vond het een heel mooi boek. Iemand die het boek al had gelezen ha mij verteld dat dit het beste boek ooit was dat ze had gelezen, alleen daar ben ik het niet meer eens. Dit komt niet omdat ik het boek niet goed vond, maar ik heb  gewoon betere boeken gelezen met onderwerpen die mij meer aanspraken. Ook zeiden veel mensen dat ze het eind van het boek niet begrepen terwijl ik dat juist heel goed begreep. Maar al mijn verwachtingen van het boek zijn wel waar geworden dus daar heb ik niks over te zeggen.

Dit was mijn recensie, ik hoop dat U er wat aan heeft!
Norah van Gurp