Phileine zegt sorry - Ronald Giphart
samenvatting
Phileine is een knappe vrouw van ongeveer 25 jaar. Ze heeft een vriend, Max, en is heel gelukkig met hem. Op een dag vertelt Max Phileine dat hij zijn passie, toneelspelen, in New York gaat beoefenen. Hij zal voor anderhalf jaar naar New York Greenwich Village verhuizen. Het afscheid is erg emotioneel en ze beloven elkaar trouw te blijven.
Na een tijdje houdt Phileine het niet meer alleen uit. Ze besluit Max in New York te bezoeken, en die middag zit ze al in het vliegtuig op weg naar Manhattan. In het vliegtuig ontmoet ze twee enthousiaste New Yorkers, Fabian en Lena. Ze geven Phileine hun telefoonnummer zodat ze haar kunnen rondleiden door ‘the big apple’.
Eenmaal aangekomen in het appartement van Max ontmoet Phileine de vrienden van Max: de bebrilde Jules, de Vlaamse Gulpje Degompelaere, de zieke Leonard, de starende Ruth, de verschrikkelijke Joanne en L.T. Later komt ook Max thuis en hij is ontzettend blij Phileine te zien. Hij blijkt dezelfde avond een feest te organiseren ter ere van de komst van zijn vriendin. Alle bezoekers van dat feest behoren tot de toneelgroep van Max, met wie hij diezelfde week het toneelstuk rOmEO-n-jULieT zal opvoeren. Phileine zakt tijdens het feest plotseling in elkaar van de drank, de jetlag en de emotionele momenten. Ze gaat naar bed en maakt het einde van het feest niet meer mee.
De volgende dag is Max niet thuis omdat hij een toneelrepetitie heeft. Phileine trekt de hele middag met Gulpje, de huisgenoot van Max, op en ze worden beste maatjes. ’s Avonds besluit Phileine het echtpaar uit het vliegtuig, Fabian en Lena, te bellen. Fabian stelt meteen voor haar de stad te laten zien. Ze hebben een leuke avond, en al gauw blijkt dat Fabian Phileine wel ziet zitten als minnares naast zijn saaie huwelijk. Hij zoekt toenadering, maar Phileine wil dit niet omdat ze een vaste relatie heeft met Max.
De volgende ochtend gaat Max alweer vroeg naar het toneelinstituut. Die dag vermaakt Phileine zich in de stad. ’s Avonds bezoekt ze de première van rOmEO-n-jULieT, het toneelstuk van de toneelgroep van Max. Voordat het stuk begint hoort ze al van verschillende mensen dat het een provocerend en experimenteel toneelstuk is. Als het stuk opgevoerd wordt, ziet Phileine dat het een pornografische versie van het verhaal van Shakespeare is. Max heeft zelfs op het podium seks met Joanne. Phileine en Joanne’s vriend L.T. zijn in shock.
Een paar uur later is Phileine met Max in het appartement. Aanvankelijk hebben ze een enorme ruzie, maar later, in een kroeg, leggen ze het bij. Als Max echter heel droog meldt dat het stuk nog drie keer opgevoerd zal worden, is de spanning bij Phileine meteen weer terug.
De derde dag krijgt Phileine bezoek van L.T., die haar komt ophalen voor een tochtje met zijn speedboot. L.T. is goed gehumeurd, want de vaste ontbijtweerman van de CBS heeft een ongeluk gehad en omdat hij reserve-ontbijtweerman mag hij de komende tijd zijn baan overnemen. Phileine krijgt ruzie met Jules, omdat ze zich in haar (of eigenlijk zijn) geslacht heeft vergist. Daarna gaat ze mee met L.T. Op de boot drinken beiden veel whisky en ze worden heel vertrouwelijk met elkaar. Uiteindelijk gaan ze met elkaar naar bed, uit wraak op Max en Joanne.
De volgende dag moet Phileine wederom zonder haar ‘enige vrolijke toontje van haar levensorgeltje’ doorbrengen. Ze besluit rustig in Max’ appartement te blijven, krijgt weer ruzie met Jules en maakt zich zorgen over de gezondheid van Leonard die er enorm ziek uit ziet. Ze ontdekt dat Leonard aan AIDS lijdt en dat hij de homovriend van ‘de twee aan elkaar gelaste fietswielen’ (Jules) is. Later op de dag gaat ze met Gulpje naar een café. L.T. komt binnen en met hem praat ze verder over het gespreksonderwerp van daarvoor: seks.
Opeens krijgt L.T. een idee. Hij stelt voor die avond naar het theater te gaan om een tweede uitvoering van rOmEO-n-jULieT te bekijken. Ze vragen zich af of de liefdesscene van Max en Joanne aangepast is nu men veronderstelt dat hun partners niet in de zaal zitten. Phileine, L.T. en Gulpje ontdekken dat het toneelstuk echter nog veel extremere vormen aanneemt dan ze zelf hadden mogen aanschouwen. Phileine slaat door, ze roept keihard door de zaal dat het zo wel genoeg is. Er ontstaat een heftige discussie tussen Phileine en Max waardoor het toneelstuk verstoord wordt.
De volgende ochtend wordt Phileine wakker in het bed van Fabian. Daar schijnt ze de vorige nacht straal bezopen te zijn gebracht door L.T. en Gulpje. Ze krijgt een telefoontje van L.T., die haar vertelt dat ze die avond in de Late Show van David Letterman wordt verwacht omdat men diep onder de indruk was van haar optreden in de The Joseph Papp Public Theatre. Ze vertrekt meteen naar de studio. Die avond, wanneer ze met David Letterman en Salman Rushdie, de andere gast, live op televisie is valt Phileine meteen in haar rol. Ze neemt Lettermans presentatie over, ze zet hem voor gek en het publiek vindt haar fantastisch. ’s Avonds geeft ze haar verdiende geld uit aan een kamer in het Waldorf Astoria Hotel. Ze heeft niemand aan wie ze haar verhaal kwijt van en voelt zich erg verdrietig.
De zesde dag komt Max naar Phileine’s hotelkamer en neemt haar met geweld mee naar zijn appartement. Daar wachten alle huisvrienden, de regisseur en een aantal acteurs haar komst af. ’s Avonds bezoeken ze met z’n allen het AIDS-gala dat wordt gehouden in het kader van de wereld AIDS dag. Het feest is groots, het eten en drinken is overdadig en de mensen talrijk. Nadat Gloria Gaynor ‘I Will Survive’ heeft gezongen beklimt Phileine het podium om vervolgens het publiek uit te leggen hoe ze van zichzelf, de cynische Phileine, walgt. Ze houdt een emotioneel pleidooi en valt de ‘harteloze prestatiemaatschappij’ aan. Ze eindigt met excuses voor haar gedrag. Phileine zegt sorry.
mijn mening
ik vond het niet een heel leuk boek. Omdat ik vond dat het boek een beetje gerekt voelde en het verhaal een beetje geforceerd. Voor mijn gevoel leek het alsof de schrijver een bepaalde hoeveelheid woorden moest halen en daarom onbelangrijke dingen heel veel heeft uitgerekt, en als hij niks kon vinden om uit te rekken ging hij maar iets schrijven over seks of piemels. Het voelde ook alsof de karakters dingen deden omdat dat moest van de schrijver, het verhaal ging niet heel natuurlijk vooruit.
bron: