Naamloos recensie
“Ik durf niet in de spiegel te kijken omdat ik bang ben dat er misschien wel niemand is die terugkijkt.”
In het verhaal maak je kennis met een naamloos hoofdpersoon, “hij”, die na een flink avondje stappen met drank en drugs zijn identiteit is vergeten. Hij wilt snel zijn identiteit weer achterhalen omdat hij over een maand al begint met zijn nieuwe baantje. Hij probeert van alles om zijn identiteit weer te achterhalen, zo gaat hij terug naar zijn geboortestad Utrecht en ontmoet hij het meisje die hem drugs heeft gegeven waardoor hij waarschijnlijk zijn geheugen is kwijtgeraakt.
De schrijver van het boek, Pepijn Lanen, is een 38-jarige man geboren in Utrecht waarna hij later naar Amsterdam verhuisde. Hij heeft een vrouw en drie kinderen en maakt deel uit van de rapgroep De jeugd van tegenwoordig en de popgroep Le Le.
Er zit niet veel spanning in het boek, hierdoor wordt het erg saai soms en moeilijk om te lezen. De belangrijkste omgevingen in het boek zijn naar mijn mening voldoende omschreven om je een ruimte in te beelden. Het verhaal speelt zich af in Amsterdam op een enkel tripje naar Utrecht na, in Amsterdam in het appartement waar hij wakker werd in het begin van het verhaal en later in het appartement van het meisje. Het is jammer dat je niet de namen van de personages weet, het boek is zo minder persoonlijk en het is lastig om jezelf in te leven in de hoofdpersoon. Het meisje wordt steeds “zij” genoemd en de hoofdpersoon “hij”. De volgorde van het verhaal begint gek, het begint op dag zeven en daarna pas op dag één. Ik was erg verward, ik verwachtte dat het boek niet meer terug zou gaan naar dag één maar dit gebeurde wel. De losse hoofdstukken tussen het chronologische verhaal door over de dagen voor zijn geheugenverlies konden soms uit het niets komen waardoor ik snel het verhaal kwijt was. Wanneer ik eenmaal begreep dat het over de dagen voor zijn geheugenverlies ging was het fijn om te lezen, op deze manier kreeg ik meer een idee van wat er wat gebeurt en kon ik de hoofdpersoon beter leren kennen.
In het kort vond ik het boek een beetje saai, er was geen spanning wat ik een erg belangrijk element vind in een boek. Het was lastig in te leven in de hoofdpersonage doordat hij geen naam had, zo had ik niet het gevoel dat ik over een echt persoon las.
Ik raad het boek zeker niet aan als je spannende boeken leuk vind, als je het leuk vind om over problemen met identiteit te lezen is dit wel zeker een aanrader.
Voor mij was het boek niks, maar voor jou misschien wel!