2. Begeleiding / behandeling

De begeleiding van cliënten met comorbiditeit is een complexe aangelegenheid en vraagt veel van de begeleider / behandelaar en van de cliënt zelf.

Eerst een aantal zinnen uit de informatie die jullie hebben opgezocht:

UIt jullie bevindingen blijkt al dat er veel aandachtspunten zijn in de behandeling van cliënten met comorbiditeit. En dat het stellen van een jiste diagnose, die richtinggevend is voor de behandeling, essentieel is.

Om een voorbeeld te geven hoe complex en belangrijk een goed diagnose (of diagnoses) is wordt duidelijk uit dit tv programma:

https://www.npostart.nl/VPWON_1308522  (6.14-7.50)

 

Dat clienten soms in de war raken van alle verschillende adviezen en voorschriften wanneer er meerdere behandelaars betrokken zijn wordt duidelijk uit onderstaande video.

 

Het fenomeen comorbiditeit

Comorbiditeit is de algemene term voor het tijdens een bepaalde periode optreden van meer dan één ziekte, hetzij in een individu, hetzij in een populatie. Er bestaat echter weinig eenduidigheid wat betreft de precieze definiëring en terminologie van het verschijnsel. In het algemeen worden twee typen comorbiditeit onderscheiden.
Bij het eerste type comorbiditeit ligt de nadruk op een specifieke ziekte - de indexziekte. Het gaat daarbij om comorbiditeit naast de indexziekte, of, volgens de originele definitie van Feinstein ‘een aparte, bijkomende entiteit die bestaat of optreedt bij een patiënt tijdens het klinisch beloop van de bestudeerde indexziekte’.
Bij het tweede type comorbiditeit ligt de nadruk niet op een specifieke ziekte maar op het gelijktijdig voorkomen van twee of meer aandoeningen bij één persoon. In dit geval wordt ook wel gesproken van multimorbiditeit.

Door sommige deskundigen wordt de term comorbiditeit gebruikt met als betekenis 'verwevenheid'. Daarmee doelend op de samenhang tussen de indexziekte en de bijkomende aandoening. Bij een dubbele diagnose, een psychische stoornis in combinatie met verslavingsproblematiek, wordt dit begrip dan soms ook gebruikt, dit kan tot verwarring leiden.

Onthoud: Een psychische stoornis gaat vaak gepaard met een verslaving. Uit onderzoek blijkt dat 19 procent van de mensen zonder een psychische stoornis te maken heeft gehad met een verslaving in zijn of haar leven. Kijken we naar mensen met een psychische stoornis, dan ligt dit percentage met 41 procent vele malen hoger. Bij mensen die zowel een psychische stoornis hebben als verslaafd zijn spreken we van een dubbele diagnose.

 

Gerelateerde afbeelding

Casus Comorbiditeit.pdf