Ondertussen had Hitler zijn blik opnieuw naar het Oosten gericht. Hij verscheurde het molotov von Ribbentroppact (zie boven) met de Sovjet-Unie, en begon aan Operatie Barbarosa: zijn inval in de Sovjet-Unie. Het doel was om Moskou in te nemen en nog Lebensraum te veroveren voor het Duitse volk, maar ook om een definitief einde te maken aan het communisme.
De Duitse troepen veroverden veel gebied in een korte tijd, maar Rusland kon zich na verloop van tijd beter organiseren en had een bijkomend voordeel met hun enorme reserves aan soldaten. Toen de winter aanbrak, vertraagde de Duitse opmars.
Onmiddellijk na de Eerste Wereldoorlog was de VS terug gekeerd naar een isolationistische politiek, waarbij ze zich niet mengde in de wereldpolitiek. Zo hielpen ze het Verenigd Koninkrijk niet (openlijk) tijdens het moeilijke eerste oorlogsjaar. Japan schatte de onbereidwilligheid om oorlog te verklaren als een teken dat de VS ook niet wou vechten met Japan en liever zou onderhandelen. Op 7 december 1941 werd de VS verrast door een Japanse aanval op Pearl Harbour. De VS, die een isolationistische politiek voerden, werden zo in de wereldoorlog gesleurd. De Amerikanen zouden voortaan hun enorme voorraad grondstoffen en kapitaal inzetten om Duitsland en Japan te verslaan.
Een filmscène die de aanval op Pearl Harbour uitbeeld https://youtu.be/DpCYVD7Dqgw
Japan had verschillende redenen om de VS aan te vallen.
De speech van Pearl Harbour https://youtu.be/Zr4ua9bKTL4
Van erg groot belang is dat er door operatie Barbarossa en Pearl Harbour een gelegenheidsrelatie ontstond tussen de ideologische vijanden: de Verenigde staten (VS) en Groot-Britannië (GB) enerzijds en de Sovjet-Unie (SU) anderzijds. Ze gingen samenwerken tegen een gemeenschappelijke vijand, de asmogendheden.