Boek 4 - havo 4

Nederlands boekverslag bij het boek :

wanneer de mieren schreeuwen

 

Wanneer de mieren schreeuwen gaat over een 13-jarige jonge genaamd Socrate. Het is een echt voetbaltalentje en hij speelt het liefste op straat met zijn vrienden. Hier kun je hem dan meestal ook vinden. Ook speelt hij bij een voetbalclub waar hij gescout wordt. Zijn trainer Nico belt vol trots zijn moeder op om te vertellen dat de scout Socrate graag bij Feyenoord ziet spelen.

~ een paar uur later ~

Het eten staat klaar maar zoals gewoonlijk is Socrate nog aan het spelen op staat met zijn vrienden. In de verte klinkt er een vuurwerk-achtig geluid. En een paar minuten later de sirenes zoals je die wel vaker hoort in de achterstandsbuurt, maar tegelijkertijd doodse stilte. Je kunt de mieren horen schreeuwen.

Wanneer de mieren schreeuwen is geschreven door Alex Boogers. Hij maakte in 2013  een boek over de dag van de moord op Sedar Soares. De familie (vooral zus Janet) verleende medewerking. Het werd de novelle Wanneer de mieren schreeuwen, en Boogers schreef hem ‘om zijn (Sedar’s) geschiedenis te herhalen’.[1]

 

Eigenlijk vond ik dit boek niet heel interessant. Het kan zijn dat het gewoon niet mijn type boek is of dat het misschien wel een beetje moeilijk was. Er werd namelijk constant gespeeld met de tijd waardoor het voor mij niet meer heel duidelijk waar in het verhaal ik gebleven was. Uiteindelijk heb ik daarom ook een samenvatting opgezocht om zo verduidelijking te krijgen. Al moet ik zeggen dat op het einde van het boek alles een stuk duidelijker werd. Ik ben zelf ook niet heel erg geïnteresseerd in het voetballen waar het constant over ging. Om heel eerlijk te zijn vond ik dit echt een supersaai boek. Ik heb hem dan weliswaar in een keer uitgelezen maar dat was omdat het moest en niet omdat ik hem leuk vond.

 

Verhaalanalyse

Het belangrijkste literaire kenmerk van dit boek is denk ik wel het spelen in de tijd. Er wordt namelijk de hele tijd van locatie en van tijd gewisseld. Persoonlijk vond ik dit echt heel erg irritant. Het boek zelf was al niet spannend en dan ook nog dat vervelende spelen met de tijd en al die namen waren super moeilijk. Op een gegeven moment was ik dan ook aan het lezen in een boek maar waar het nou precies over ging weet ik al niet meer. De titel vind ik wel heel goed bij het boek passen, hij is origineel en heeft ook veel te maken met het verhaal. Na het schot dat gelost werd was het zo stil dat je de mieren kon horen schreeuwen.