Mijn vader is een vliegtuig
Antoinette Beumer
Ik heb het boek ‘’Mijn vader is een vliegtuig’’ gelezen, het boek gaat over de 40 jarige Eva die haar moeder net heeft verloren. Ze had al sinds haar jeugd niet meer zo veel contact met haar moeder, dit kwam ook omdat ze geen contact meer heeft met haar vader waarvan ze alleen weet dat hij in een psychiatrische inrichting zit. Nu haar moeder is overleden, wil ze toch weer een band opbouwen met haar vader, dus ze gaat opzoek naar haar vader in de psychische inrichting waar ze word meegesleept in allemaal psychische spellen van haar vader waar ze maar niet uitkomt..
Het verhaal begint bij Eva met haar man en twee kinderen die tot nu toe nog gelukkig samen leven, maar dit veranderd allemaal wanneer Eva haar moeder verliest. Ze gaat vreemd met een andere man en verteld dit op een gegeven moment tegen haar man, dit vind hij niet leuk dus ze besluit afstand te nemen en gaat op zoek naar haar vader. Ze logeert in haar moeders huis wat ze best wel moeilijk vind want dit is het huis waar ze is opgegroeid. In het boek komen ook stukjes voor waar haar jeugd herinneringen naar boven komt. Bijvoorbeeld een stuk waarin haar vader nog niet in de psychiatrische inrichting zit. Toen was hij nog een piloot en had een gelukkig leven. Dit veranderde toen hij een keer thuis kwam van een vliegreis. Hij werd depressief en probeerde kleine Eva te laten stikken in een kussen, en wilde een einde aan zijn eigen leven maken door zichzelf op te hangen. Dit vond Eva moeilijk en ze wist ook niet hoe ze hiermee om moest gaan. Dit soort stukjes komen afwisselend met de realiteit. Wanneer Eva voor de eerste keer de psychiatrische inrichting binnenstapt herkend ze haar vader niet eens. Ze moest even wennen aan zijn lange haar en zijn slechte gebit. Hetzelfde geldt voor haar vader omdat hij Eva al heel lang niet meer heeft gezien. Hij herkend Eva ook niet meer omdat hij zogenaamd Psychisch ziek is. Ook ontmoet Eva haar vaders nieuwe vriendin, die ook op dezelfde afdeling als haar vader zit. Na een paar bezoeken had Eva een gesprek met een verpleegster van haar vaders afdeling. Zij vroeg of Eva zelf voor haar vader wilde zorgen nu ze oud genoeg was. Hier moest ze wel even over nadenken maar uiteindelijk heeft ze toegezegd omdat ze haar vader nu beter wil leren kennen. Na een paar bezoeken in het verpleeghuis neemt Eva haar vader overal mee naartoe : hun favoriete pannenkoekenhuis van vroeger, hun oude huis met de buurvrouw waar Eva’s vader vroeger mee was vreemdgegaan en Eva heeft zelf een kledingwinkel bezocht om kleren voor haar vader te kopen zodat hij er wat beter uitzag. Deze procedure gaat prima totdat haar vader op een dag gek word en zijn vriendin wil vermoorden waardoor een andere patiënt in moest grijpen en het hoofd van Eva’s vader heel hard tegen de muur botste waardoor hij bewusteloos raakte. Helaas waren de verpleegsters er te laat bij en lag hij in een coma. Het zag er niet goed uit volgens de dokter, hij zou het einde van de nacht niet redden dus Eva werd gebeld om haar vader gedag te zeggen.. De volgende ochtend is haar vader overleden en vind ze het tijd om weer naar huis te gaan, naar haar man en kinderen. Ze stapt in de auto en rijd weg, om dit dorp nooit meer terug te zien. Eenmaal thuis aangekomen blijft ze in de auto wachten om door het raam heen te kijken naar haar man. En dan denkt ze, wat ben ik toch blij met mijn familie , en gaat naar binnen om de geur van haar man en haar kinderen op te snuiven.
Vind ik het boek goed? Jazeker! Het is een van de leukste en beste boeken die ik ooit heb gelezen. Het is in een leuk perspectief geschreven ( in Eva’s hoofd) en ik vind het ook leuk dat er stukjes in het boek zitten van vroeger, hoe Eva dacht en hoe het komt dat haar vader steeds verder psychisch gestoord werd. Dit is dan ook gemengd met stukjes in de realiteit wat het boek heel interessant maakt. Alleen vind ik het slot wat minder omdat het einde tot een stuk gebracht waarbij je bijna wist hoe haar vader psychisch gestoord werd, maar dan stopt het boek. Een open einde dus, dit is niet leuk maar het maakt het boek wel spannender. (Misschien dat er ooit nog een deel twee komt? En dan hopelijk met geen open einde!)Volgens recent Hebban is dit verhaal rustig en opbouwend, er worden verschillende antwoorden geboden, het verhaal is uit een duidelijk perspectief verteld en het is uiteindelijk aan de lezer om tot een eindconclusie te komen. Kortom, het boek is spannend en zeker een van de leukste boeken die ik ooit heb gelezen, alleen jammer van het open einde. Ook was het fijn om het boek te lezen vanuit een perspectief ( die van Eva) en de schrijver maakt het ook zo dat je geen medelijden krijgt met Eva en haar vader. Dit heb ik nog nooit eerder gezien in een boek. Fascinerend!
Lif van de Goor