Juryrapport
Alles wat er was (Hanna Bervoets) niveau 4
- Het boek moet de lezer door willen laten lezen, omdat je anders nooit veel mensen het krijgen uitgelezen.
Het boek is zeker een boek waar je graag in wil doorlezen. Het is vooral dat je door wil lezen, omdat je weet dat er echt mensen dood gaan in het verhaal. Bij meest verhalen overleven de hoofdpersonen het altijd, maar dat is niet bij dit boek. Het boek is in sommige delen ook luguber en zelfs beetje apart, daarom blijf je eigenlijk ook hele tijd geïnteresseerd.
- Het boek moet niet voorspelbaar zijn, omdat mensen anders niet meer nieuwsgierig zijn of het niet meer spannend vinden.
Alles wat er was is alles behalve voorspelbaar. Bij dit boek had ik zelf echt verwacht dat Merel en Loe er samen uitkomen, maar dat word zelfs niet eens helemaal duidelijk. Wel vond ik voorspelbaar dat mensen seks met elkaar gingen hebben en dat ze elkaar op zouden eten.
- Het boek moet een goede kaft en flaptekst hebben, omdat je eerst de lezer zijn aandacht moet krijgen voordat hij het leest.
Het boek heeft zich heel goed aan deze eis gehouden. De kaft van het boek is een jongetje dat een klein stukje licht op zijn gezicht krijgt. Met deze kaft trek je zeker aandacht, omdat het een mysterieuze foto is en je zeker benieuwd bent wie dat jongetje is. Ook de flaptekst is goed in elkaar gezet. Er word uitgelegd in welke problemen de personages zitten, maar niet alles word weer gegeven. Vooral de zinnen “Van slapen op een gymmat en tien korrels rijst per dag. Naarmate de voedselvoorraden verder slinken, lopen de spanningen tussen de schoolbewoners steeds hoger op. Als alles wat er was er niet meer is, wat is dan nog de waarde van liefde, loyaliteit en vriendschap?” zijn zinnen waardoor je jezelf gaat afvragen hoe de personages het gaan overleven.
- Het boek moet een verrassend einde hebben.
Ik vond dat het einde nogal teleurstellend was, omdat Merel een overdosis neemt van de pillen die Leo heeft achter gelaten. Nadat ze dat heeft gedaan heeft ze een droom dat ze samen met haar ongeboren kindje in North Dakota is. Je weet ook niet of ze daarna daadwerkelijk is overleden of niet en je weet ook niet wat er met Leo is gebeurt. Het einde laat je met heel veel vraagtekens achter en dat is niet echt een mooi einde.
- De titel moet perfect de strekking van het verhaal weergeven.
De titel past wel perfect bij het verhaal, want op het einde is Merel alleen en alles wat er was is weg. Ook alles wat ze van Leo had is weg. Het enigste wat ze nog had waren zijn pillendoosjes.
Conclusie:
Ik vind niet dat dit het beste Nederlandstalige boek is, maar wel een van de origineelste. In het boek worden net iets te veel vraagtekens achter gelaten om als beste boek gekozen te worden. Toch is het wel een super goed boek wat je echt wil laten doorlezen, niet voorspelbaar is, goede kaft en flaptekst heeft en de titel past goed bij de strekking van het verhaal.