Boek 9 - Wij

Wij

Gewoon gestoord

 

“Wij is een snoeiharde, meedogenloze motherfucker van een boek.” Dat staat op de kaft.

In Wij leeft een vriendenclubje van acht jongens en meisjes in de puberleeftijd zich volkomen ongeremd uit in seksuele spelletjes, waar ze ook de buitenwereld bij betrekken. Al in het begin van de roman zijn we getuige van een onschuldig begonnen experiment met fatale afloop: de kortgerokte meisjes tonen vanaf een viaduct hun geslacht aan passerende automobilisten en veroorzaken een ongeluk met dodelijke afloop.

Ze beginnen een prostitutiebedrijfje, heel professioneel met een eigen website. Zo gaan ze het spel van vraag en aanbod uit de in hun ogen belachelijke grotemensenwereld op hun eigen voorwaarden meespelen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik bij vele hoofdstukken ontoepasselijk werd, het was teveel seks. Ik kan me niet voorstellen waarom je met een kat seks zou hebben. “Het binnenste van een kat is niet smeriger dan het binnenste van een meisje. Het is verbazend hoe rekbaar de natuur is. Eerst had het ons moeite gekost het spleetje van de Siamese kat te vinden.” Verschrikkelijk, ik wilde niet meer verder lezen. Echter heb ik dit toch gedaan, ik heb me geprobeerd eroverheen te zetten.

Femke en haar vrienden spreken af in een maisveld, ze moeten geblinddoekt raden wat ze voelen. Een van de jongens duwt een ijspegel, inderdaad een ijspegel in haar geslacht. “Femke lag in coma” Drama dus, iets wat mij wel interesseert in een boek. Femke overlijd aan een schedelbreuk en er gebeuren meer ernstige gebeurtenissen. Dat maakte het verhaal voor mij nog enigszins spannend en interessant, maar helaas waren die hoofdstukken ook te heftig naar mijn mening. Namelijk dat het harteloze vriendengroepje een vrouw mishandeld die zwanger is vijf maanden. Ik weet het, het is een boek. Maar mijn mening luid dat ik het een verschrikkelijk boek vind, het verschrikkelijkste boek wat ik ooit heb gelezen. Deze kinderen zijn gewoon gestoord.