Beste lezer van uitgeverij Bertram+de Leeuw,
Graag zou ik mij voor willen stellen. Ik ben Astrid Holleeder, ik ben opgegroeid in Amsterdam om precies te zijn in de Jordaan. Onze familie bestaat uit mijn moeder, twee broers en één zus. Ik ben niet getrouwd maar heb wel een vriend waar ik samen een mooie dochter mee heb. Dit boek is het eerste boek wat ik schrijf en ik hoop dat hij een beetje in de smaak valt. Naast het schrijven ben ik advocaat. Advocaat zijn is mijn lust en mijn leven. Het is niet makkelijk geweest om hier te komen maar het is toch gelukt. Ik hoop dat mijn verhaal u interesseert en dat u het zou willen uit geven.
Hierbij ga ik een korte samenvatting geven van mijn zelf geschreven boek Judas. Gebaseerd op het leven van mijn familie en mij. Mijn vader was altijd merendeel van de tijd dronken en had heel vaak losse handjes. Heel het gezin was dan ook bang voor hem. Willem mijn broer was de eerste die het gezin uit kon vluchten. Hij ging op zijn eigen en werd ook steeds agressiever. Hij ontmoet cor en neemt hem mee naar huis. Op dat moment ben ik 15 en zit ik op het vwo. Na een tijdje krijgen Sonja (mijn zus) ene cor een relatie. Snel raakt ze zwanger en word zij huisvrouw. Cor verteld Sonja heel weinig over wat hij nou uiteindelijk allemaal uitspookt buitens huis. In 1983 komt er groot op het nieuws dat Freddy Heineken en zijn chauffeur ontvoerd zijn. Die zelfde nacht slaap ik bij Sonja en haar dochter in huis. Midden in de nacht word ik wakker van allemaal geluiden. We worden mee genomen door mannen met bivakmutsen het dochtertje van Sonja geraakt helemaal overstuur. Even later zitten we met zijn allen op het politie bureau. Kennelijk hebben Cor en Willem iets te maken met de Heineken ontvoering en verdenken ze ons nu ook. Cor en Willem krijgen een gevangenisstraf. Nadat ze vrij zijn gekomen is Willem alleen nog maar agressiever geworden en komen er verschillende aanslagen op Cor zijn leven. Na twee keer het overleefd te hebben is de derde keer toch te veel geworden en komt Cor te overlijden. Sonja en ik vinden dat het nu echt zo niet langer kan. Willem gaat word steeds wantrouwender en word ook steeds agressiever. Ik ga naar Peter R. de Vries voor info hoe we Willem voor altijd achter de tralies kunnen krijgen. Hij zegt dat het alleen kan als je goed bewijs hebt. En dat is nu net het probleem. We hebben nooit echt bewijs. Dit komt vooral doordat Willem al heel erg achterdochtig is, zo hebben we nooit gesprekken op vaste plekken waar we afspreken om te praten, we hebben ook nooit gesprekken in gebouwen of in auto’s want je weet nooit waar de afluisterapparatuur zit. Hier moesten Sonja en ik dus aan gaan werken. De keren die daar op volgden dat Willem mij op riep omdat hij wou praten had ik een afluisterapparaatje in mijn jas verstopt. Wel zo dat het niet zichtbaar was maar dat het wel effectief was. Na een lange tijd vond ik dat ik genoeg bewijs had en stapte ik er mee naar justitie. Dat ging in het begin best goed maar daarna wouden ze het bekent maken aan de buitenwereld dat Sonja, de ex van Willem en ik aan het getuigen waren tegen mijn broer. Dit traject zijn we in 2013 begonnen. In 2015 worden de kluisverklaringen gepubliceerd en komt dit ook meteen groot in de kranten te staan. Door deze bekend making van onze kluisverklaring krijgen ze te horen dat Willem vanuit de gevangenis opdracht heeft gegeven tot een liquidatie voor Sonja, zijn ex en mij. Voor het eerst ervaar ik hoe het voelt om echt te vrezen voor het leven.
Dit boek is vooral voor mensen geschreven die geïnteresseerd zijn in het lezen van misdaad boeken. Het is een real life boeken dit maak het dus ook makkelijker om in te leven in het verhaal. Dit boek is geschreven voor niveau 2. Dit is omdat het een herkenbaar verhaal is en dat je goed kunt begrijpen wat er allemaal gebeurd. Het mooiste vind ik zelf dat het ook nog in het echt is gebeurd en zo weer kan gebeuren. Het is dus een verhaal wat niet ‘verdwijnt’ uit het echte leven.
Hierbij heb ik mijn boek uitgelegd en hoop dat het verhaal u zo heeft mee gekregen dat u het verhaal zou willen uitgeven.
Met vriendelijke groet,
Astrid Holleeder.