Angelique van Dongen - Geraakt

Boekverslag vijf

Gekozen verslag: standaard verslag

Boek: Geraakt

Aantal bladzijden: 195

Auteur: Angelique van Dongen

Genre: Roman

 

Geraakt of niet?

Hallo, ik ben Aukje Ulijn en ik ben zestien jaar oud. Ik heb het boek ‘Geraakt’ van Angelique van dongen gelezen. Het was een erg interessant boek en er kwamen veel dingen in terug. Het ging over een ziek meisje en de band met haar ouders. Het boek gaat over Rob, Ellen, en hun ontzettend zieke dochtertje, Mirre. Mirre ligt erg vaak in het ziekenhuis en is erg ziek. Haar moeder, Ellen, was heel erg beschermend en was altijd bij haar. Ze week geen seconde van haar zijde. Rob, haar vader, mocht bijna niet in de buurt zijn van Mirre. Als Rob voorstelde om even op Mirre te passen zodat Ellen wat tijd voor zichzelf had. Ellen sloeg dit aanbod echter altijd af. Ze wilde altijd bij Mirre in de buurt zijn. Toen Mirre weer werd opgenomen in het ziekenhuis, snelde Rob zich hier weer heen. De verpleegster van Mirre heet Marlieke, en was heel erg aardig. Ze was een alleenstaande vrouw en was veel met Mirre bezig. Mirre en Rob kenden elkaar dan ook al lang. Rob en Ellen waren getrouwd, maar al lang niet meer verliefd op elkaar. Ze waren allen nog maar bezig met de ziekte van Mirre en hadden nooit meer tijd voor elkaar. Ze waren alleen nor maar bij elkaar voor Mirre. Hen verliefdheid ging langzaam over na de dood van hen eerste zoontje samen. Zijn naam was Tobias en hij was overleden aan wiegendood. Toen Rob steeds vaker in het ziekenhuis was, raakte hij ook steeds vaker aan de praat met Marlieke. Toen Rob een keer de ziekenhuiskamer binnen kwam werd Ellen boos omdat hij Mirre wakker maakte. Ze kregen ruzie en Rob was helemaal klaar met Ellen. Wat dacht ze wel niet, hem wegjagen bij zijn eigen dochter! Hij ging naar Victor, een goede vriend van hem. Samen gingen ze uit om wat te drinken. In de kroeg kwamen ze Marlieke tegen. Rob raakte aan de praat met hem. Toen zij laat op de avond alleen achterbleven, gingen ze samen een stuk lopen. Marlieke vroeg Rob binnen voor een kop koffie. Toen ze binnen waren, hebben ze samen gezoend. Marlieke vond het niet kunnen wat ze had gedaan. Echt waar, een getrouwde man! Je bent beter dan dit Marlieke! Toen de nodige onderzoeken weer waren gedaan op Mirre, kwam er nog steeds geen uitslag uit. Er was niets te constateren bij Mirre. Toch bleef ze maar opgenomen worden. Dit kwam door Ellen. Zij wilde haar niet thuishouden! Ze was ‘bang’ dat het thuis fout zou gaan. Leon, een dokter die werkte in het ziekenhuis, constateerde niets bij Mirre. Volgens hem kon ze weer naar huis. Ellen wilde haar met alle macht in het ziekenhuis houden, maar verloor de discussie. Ze nam Mirre mee terug naar huis. Mirre was bang voor haar moeder. Ze was veel liever bij haar vader. Haar moeder was gemeen, en als ze thuis was, kreeg ze van haar nooit eten! Toen Mirre weer thuis was na het ziekenhuisbezoek, maakte Ellen haar wakker. Ellen zette haar aan tafel en smeerde een boterham voor zichzelf. Mirre was teleurgesteld omdat ze wist dat ze niets zou krijgen. Toch kwam haar moeder aan met een bak pap! Toen ze een hap pakte, moest ze meteen spugen. Bah, wat een vieze pap zeg! Ellen belde meteen het ziekenhuis zodat ze weer opgenomen zou worden. Rob was niet thuis. Hij was de avond vat tevoren vertrokken omdat hij  ruzie had met Ellen en hij had er geen zin in. Ellen had Rob niet laten weten dat Mirre weer opgenomen was in het ziekenhuis. Hij moest er achter komen door een belletje van Marlieke. Marlieke mocht dit eigenlijk niet doen. Ze mocht zich niet bemoeien met het privéleven van patiënten. Toch vond ze dat Rob moest weten dat Mirre was opgenomen. Mirre en Ellen waren op dit moment dus al in het ziekenhuis. Toen hij thuis kwam lag er nog spuug op de grond die niet opgeruimd was. Toen hij verder liep naar de keuken, zag hij een bak met pap staan. Ernaast stond een grote pot met zout. Dat was vreemd, zout in de pap? Rob nam een hap van de pap. Zijn hoofd tolde en hij moest bijna overgeven. Als Mirre deze pap op had, was het wel logisch dat ze meteen ziek werk. Hier klopte iets niet. Marlieke en Leon vermoedde ook al dat Ellen Mirre zieker maakte dan ze eigenlijk was. Ze zette beveiligingscamera’s op in de kamer om te kijken of Ellen nog meer rare dingen zou doen om Mirre ziek te maken. Ze hadden op beeld dat Ellen een insuline pen had gestolen om deze te gebruiken op Mirre om haar zieker te maken. Ze blokkeerde de deur en wilde de insuline inspuiten. Op dit moment stormde de politie binnen en arresteerde ze haar. Mirre was gered. Ellen bekende dat ze ook met het infuus van Mirre rommelde, zodat ze een infectie zou krijgen en nog langer zou moeten blijven. De reden dat ze dit deed was om in het ziekenhuis aandacht te krijgen. Ze vond het heerlijk als mensen haar aandacht gaven en naar haar luisterden. Ze kreeg levenslang TBS en mocht haar dochter nooit meer zien. Ook was Rob erachter gekomen dat Ellen Tobias vermoord had met pillen die bedoelt waren voor volwassenen. Dat kreng had zijn zoon, zijn kleine Tobias vermoord! En dat alleen voor een beetje aandacht! Toen Ellen eindelijk was opgepakt, konden Marlieke en Rob samen zijn. Ze waren smoorverliefd op elkaar! Ze gingen samenwonen. Mirre, Marlieke en Rob. Mirre was heel gelukkig met Marlieke als stiefmoeder. Twee jaar na dat ze samen waren, kregen ze een dochter samen. Haar naam was Bente. Ze werden samen een gelukkig gezin samen.

VERHAALANALYSE

Het perspectief lag bij verschillende mensen. Het schakelde steeds over. Het perspectief schakelde tussen: Marlieke, Rob, Ellen en Mirre. Zo ben ik alle kanten van het verhaal tegen gekomen en begrijp ik het verhaal vanuit verschillende opzichten.

De ruimte van het verhaal is eigenlijk altijd in het ziekenhuis. Het speelt zich ook af in: het huis van Rob en Ellen, de kroeg, het huis van Victor en het appartement van Marlieke. Niet heel variërend dus. Ook was er sprake van een flash forward. Aan het einde is er sprake van een flash forward. Het gaat dan over twee jaar later. Twee jaar na het insuline-incident.

INFORMATIE OVER DE AUTEUR

De schrijfster van dit boek heet Angelique van Dongen. Ze is geboren in 1970, is getrouwd en heeft drie kinderen. Ze werk parttime als verpleegkundige in de psychiatrie. In het najaar van 2009 is haar debuutroman gepubliceerd. Deze heette ‘Leugens & Liefdes’. Na haar debuut ging het erg snel. Ze heeft al erg veel boeken uitgebracht bij uitgeverij ‘ELLESSY’. Hier zijn nog een aantal romans meer die Angelique heeft geschreven: Papieren kinderen, Onverwacht, Vage angst en Geslepen.

EIGEN MENING

Persoonlijk vond ik het een heel mooi boek. Het liet zien hoe mensen met zieke kinderen moeten leven. Dit raakte mij heel erg. Mirre was altijd ziek. Ze was nog maar zes jaar oud en lag bijna altijd in het ziekenhuis. Van haar moeder mocht ze ook nooit met andere kindjes spelen omdat ze zogenaamd bang was dat Mirre zieker zou worden. Toen ik er achter kwam dat Ellen steeds Mirre maar zieker aan het maken was, werd ik erg boos. Hoe kun je je kind zoiets aan doen? Van Ellen mocht Rob ook nooit te dicht bij Mirre in de buurt komen. Dit maakte mij ook heel verdrietig. Mirre was zo jong en had echt geen leven eigenlijk. Dat raakte mij. Ook was het een erg fijn boek om te lezen. Het was geen moment onduidelijk en dat was erg prettig. Ik vond het dus een erg mooi boek en raad het zeker aan!

Bron: http://www.angeliquevandongen.nl/304306425