Boekverslag negen
Titel: Alles wat er was
Auteur: Hanna Bervoets
Aantal bladzijden: 283
Niveau vier
Samenvatting:
Het verhaal gaat over Merel, een tv redactrice die samen met haar collega Barry en presentator Leo een wetenschappelijk programma opnemen over het erg slimme wiskunde kind, de 8 jarige Joeri. De moeder van Joeri, Natalie en de leraar, Kasper, zijn ook van de partij. Verder is de conciërge Kalyem er ook. Dan klinkt er buiten een enorme knal. Ze krijgen berichten van de autoriteiten die zeggen dat ze moeten blijven waar ze zijn, ramen en gordijnen dicht moeten doen en niet in de buurt van de ramen of deuren komen.
Het water doet het nog, net als de elektriciteit, en er zijn veel boeken aanwezig. Ze beslissen dus te blijven. De eerste paar nachten sliepen ze allemaal in de gymzaal, maar na een tijdje hadden ze de kamers verdeeld. Ze hebben geen contact meer met de buitenwereld. Joeri brengt de boel een beetje tot leven, hij zorgt er voor dat iedereen speelt, en vrolijker wordt. Dan vindt Merel een pillenkoker, en gaat op onderzoek uit. Ondertussen voelt Joeri zich buitengesloten door zijn moeder en Kasper, zijn leraar, doordat die twee vaak de nachten samen doorbrengen. Hij vlucht naar Merel voor aandacht, en om zijn moeder jaloers te maken. Maar als Merel en Joeri een spel spelen waarbij ze met een mat van de trap af moeten glijden, gaat het mis. Joeri is ernstig gewond en Natalie woedend. En Merel, die zich schuldig voelt, gaat het bloed van de trap halen, en vindt weer een pillenkokertje.
Natalie en Kasper besluiten de school te verlaten, met Joeri in een draagzak. Maar de andere vermoeden dat Joeri al dood is, aangezien hij veel te koud aanvoelde. Merel en Leo hebben een dag later voor het eerst seks. Maar Merel gaat iedere nacht terug naar haar eigen kamer, omdat ze niet wilt dat de rest het weet. En als ze dan de vierde nacht het wilt overslaan, hoort de Barry en Leo samen, die nu ook seks hebben.
De dagen beginnen heel snel te gaan, en Merel heeft steeds meer last van buikpijn. Barry, die Leo wilde veroveren, ziet in dat hij dit niet kan, en ziet geen doel meer in zijn leven. Hij had een brief geschreven naar Merel en naar Leo, maar die van Leo mocht Merel niet lezen. Toen ze deze stiekem las, zag ze dat Barry zegt dat hij verliefd is op Leo, maar dat hij snapt dat Leo voor Merel kiest. En nu wilt hij niet meer leven. Dan kom je er achter dat Merel zwanger is, en nu schrijft Merel ook naar een persoon, waarschijnlijk het ongeboren kind, in plaats van tot de lezer.
Barry sterft, en Kaylem had hem hierbij geholpen. Dan beginnen Leo en Kaylem Barry’s lichaam op te eten. Later wurgt Merel Kaylem als wraak voor Barry, ook al wilde Barry het zelf. Hierna eten ze Kaylem ook op.
In een van de laatste hoofdstukken geeft Leo toe dat de pillen van hem waren. Dan zegt Leo dat hij hulp moet gaan halen voor Merel en de baby, omdat ze het anders niet overleven. In het laatste hoofdstuk vertelt Merel dat Leo al 8 dagen weg was, terwijl hij er maar 3 weg zou zijn. Nu vertelt ze over de reis naar North Dakota waar ze met haar ongeboren baby heen wilt gaan. Dan geeft ze toe dat ze nog een hele koker pillen op heeft, en hierna sterft ze waarschijnlijk.
Bron: https://www.scholieren.com/verslag/boekverslag-nederlands-alles-wat-er-was-door-hanna-bervoets-86339
Informatie over de schrijfster:
Bervoets volgde een bacheloropleiding Media en Cultuur aan de Universiteit van Amsterdam, met als specialisatie Televisie en Populaire Cultuur. In 2008 voltooide zij vervolgens een duale Master Journalistiek en Research, eveneens aan de Universiteit van Amsterdam.
Tijdens haar studie schreef Hanna Bervoets filmrecensies en korte columns over het Amsterdamse uitgaansleven voor stadsmagazine NL20. Sindsdien publiceert zij in verschillende media, waaronder Elsevier, NRC, de Volkskrant, De Correspondent en Das Magazin.
In 2009 verscheen Bervoets’ debuutroman Of Hoe Waarom (uitgeverij L.J. Veen), waarvoor ze in datzelfde jaar de ScriptPlus HvA Debutant van het Jaar-prijs won.
Tussen 2009 en 2015 had Bervoets een vaste column in Volkskrant Magazine. Haar columns werden gebundeld in de boeken Leuk zeg doei (2010), Opstaan, aankleden, niet doodgaan (2013) en En alweer bleven we ongedeerd (2015).
In 2010 schreef Hanna Bervoets in opdracht van de Haagse toneelgroep Firma MES haar eerste toneelstuk: Roes.
In 2011 publiceerde Bervoets haar tweede roman, Lieve Céline, waarvoor zij de Opzij Literatuurprijs ontving. Ook schreef zij dat jaar het scenario voor de televisiefilm Bowy is binnen.
Haar derde roman Alles Wat Er Was verscheen januari 2013 en werd genomineerd voor de Opzij Literatuurprijs 2013. In oktober 2014 verscheen haar vierde roman Efter. Efter werd genomineerd voor de BNG Bank Literatuurprijs 2014 en behaalde de longlist voor de Libris Literatuur Prijs en de Gouden Boekenuil. In januari 2016 verscheen Ivanov[1], waarvoor Bervoets de BNG Bank Literatuurprijs won. Het jaar daarop verscheen haar zesde roman: Fuzzie[2].
Bervoets ontving in 2017 de Frans Kellendonk-prijs voor haar gehele oeuvre[3].
Haar tweede avondvullende toneelstuk CarryMe ging in 2018 in première[4].
In 2019 publiceerde Bervoets "Welkom in het Rijk der zieken".
Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Hanna_Bervoets
Eigen mening:
Wat vond ik van het boek? Ik vond het een vreemd boek. Erg luguber voor mij. Het begin van het boek vond ik nog het mooist en het leukste om te lezen. De rest van het boek was helemaal niets voor mij. Ik had natuurlijk een ander boek kunnen kiezen, maar ik was er toch al in bezig en wilde het toch nog een kans geven. Ik vond de ontwikkeling in de relatie tussen de personages het meest interessant. Maar voor de rest vond ik er echt helemaal niets aan. Ik vond het vooral verschrikkelijk toen Kaylem en Leo Barry’s lichaam gingen opeten. De gedachte daarbij vond ik al ontzettend naar, maar dat komt denk ik ook omdat ik persoon wat teergevoelig ben. Ook vond ik het dus verschrikkelijk dat Merel en Leo Kaylem hadden opgegeten. Opnieuw, ben ik teergevoelig dus kon ik hier niet heel erg goed tegen. Hoe de personages zichzelf ontwikkelden in het boek vond ik op zich wel interessant. In het begin was het nog gewoon een normale groep mensen die eigenlijk gewoon aan het werk waren. Toen stierven er een aantal en werden Leo, Kaylem en Merel in eens kannibalen en Merel werd ook nog eens een moordenaar. Ook vond ik het heftig om te lezen dat Merel zwanger was geworden en dat je daar na niet wist wat er gebeurde met Merel. Ik zou denken dat ze gestorven zou zijn. Dus is dit boek voor literatuur? Nee, voor mij zeker niet. Het boek sprak mij niet op een speciale manier aan en liet mij geen echte emoties ervaren. Ook gaf het boek mij niet het gevoel dat ik het steeds verder wilde lezen. Dus voor mij, is dit boek geen literatuur en ik zou het niet aanraden als je teergevoelig bent.