Een hart van steen
Mijn standaardverslag gaat over het boek 'Een hart van Steen'. Dit boek is geschreven door Renate Dorrestein.
(Niveau 3).
Samenvatting
Een hart van steen gaat over de 37-jarige Ellen van Bemmel, die gescheiden is en zwanger van een onbekende man. Door een ongelukje raakte ze haar kind bijna kwijt en moet ze nu rust hebben. Ze ligt weken in bed verzorgd door een vrouw die met haar kinderen bij Ellen is ingetrokken om onder te duiken. In het boek wordt Ellens levensverhaal verteld. Ze ligt in haar huis waar ze vroeger ook woonde. Als ze, op wat oudere leeftijd ziet dat het huis te koop wordt aangeboden besluit ze het te kopen. Liggend in dat huis kijkt ze oude fotoboeken door en er komt een hoop boven. Dit vertelt ze allemaal.
Nadat haar moeder, Margje van Bemmel, bevallen was van haar vijfde kind, die Ellen Ida genoemd had, omdat ze het een lelijke naam vindt en een vloek over de nieuwe baby heeft uitgesproken, krijgt ze een postnatale depressie. Het hele gezin raakt ontregeld en uiteindelijk vermoordt de moeder van Ellen haar man, Frits van Bemmel, en de kinderen, Sybille en Kester. Alleen Ellen, die op het strand was, en haar broertje Michiel, die Carlos genoemd wordt overleven het. Haar moeder is namelijk in al haar haast vergeten dat Ellen ook nog bestaat. Ellen en Carlos worden naar een kindertehuis gebracht en Carlos wordt uiteindelijk geadopteerd. Ellen blijft alleen achter en blijft in de knoop zitten met haar verleden. Met een aantal belangrijke vragen blijft ze zitten. Vooral over het feit dat ze maar niet kan vatten, waarom haar moeder het heeft gedaan. Later komt ze achter de ziekte van haar moeder en geeft ze haar vader de schuld.
Aan het eind van het boek krijgt ze een antwoord op haar laatste vraag en maakt ze een nieuwe start. Ze sluit haar verleden af en gaat door met leven met de mensen die ze nu nog heeft.
Bron: scholieren.com
Mijn mening
Ik vond dit boek heel interessant, van te voren dacht ik dat het een emotioneel boek zou worden, dit vond ik achteraf tegen vallen maar ik vond het zeker wel een aangrijpend verhaal. Ik vond het ook fijn om te lezen omdat het uit de ik-persoon werd verteld, wat ik altijd wel makkelijker vind om door te lezen. Ook was het interessant omdat het boek in twee 'tijden' werd verteld: de flashbacks van toen Ellen een kind was, en de tijd waarbij Ellen zelf al volwassen was.