Naam: Evi van Uden
klas: H5C
Datum: Februari -2020
Titel: Maar buiten is het feest
Auteur: Arthur Japin
Uitgever: Uitgeverij De Arbeiderspers - Utrecht
Pagina's: 311 bladzijdes
Genre: Psychologische Roman
Zonne moet naar de rechtbank om te vechten voor de voogdij over Lotte, het kind van haar overleden zus Laura. Sander is de vriend van Zonne en wil met haar mee, maar Zonne verbiedt dit en wil dat hij bij Lotte op school gaat kijken of het goed met haar gaat. Er is namelijk een artikel in de krant geplaatst over de rechtszaak en Zonne denkt dat de andere kinderen op school haar daarmee pesten.
Vervolgens wordt het verhaal over Weijntje verteld. Weijntje is de middelste van drie zussen en zij wonen samen met hun moeder. De vader van Weijntje is uit hun leven, omdat hij haar moeder heeft bedrogen. Wanneer ze op de kermis zijn ontmoet haar moeder een nieuwe man, Sijmen. Haar moeder trouwt met Sijmen en de kinderen moeten ook zijn achternaam aannemen. Na een tijdje ontdekt Weijntje allerlei gaten in de muren door het hele huis en uiteindelijk blijkt dat Sijmen erop uit is om misbruik van de meisjes te maken. Tegen de tijd dat hij Weijntje misbruikt, blijkt dat hij haar oudste zus, Laura, ook al een tijdje misbruikt. Uiteindelijk doet hij dit ook met de jongste van het stel. Weijntje houdt in haar agenda bij wanneer 'het' gebeurt door het tekenen van ijsbloemen. Sijmen heeft een eigen fotowinkel. Hij gaat rond op kermissen en andere evenementen om daar foto's te maken van mensen en die aan ze te verkopen. Hij maakt foto's van alles en iedereen om zich heen, welke hij later gebruikt om iedereen te chanteren. Hij gaat bijvoorbeeld vreemd met de vriendinnen van de moeder van Weijntje, maar heeft genoeg 'materiaal' om ze de mond te snoeren.
Weijntje is een zangtalent en haar muzieklerares, mevrouw Verbeet, wil dat ze hier iets mee gaat doen. Ze doet mee aan een talentenshow en wordt ontdekt. Vlak voordat ze het podium opgaat moet ze haar naam noemen, maar ze wil niet de achternaam van haar stiefvader gebruiken. Ze noemt zichzelf Zonne.
Weijntjes' zus, Laura, raakt zwanger van Sijmen en verlaat het huis en het gezin. Uiteindelijk besluit Weijntje dat het genoeg is geweest en dat het seksuele misbruik moet stoppen. Dit doet ze door ervoor te zorgen dat haar moeder er niet meer omheen kan en het duidelijk is dat ze misbruikt wordt door haar stiefvader. Haar moeder moet nu wel stappen ondernemen.
Jaren later sterft Laura door een brand en laat Lotte zonder ouders achter. Zonne wil de voogdij over haar krijgen, omdat Lotte anders in handen van Sijmen komt. Na de zitting gaat Zonne met de taxi naar haar moeder. Zonne neemt het haar kwalijk dat zij geen getuige is geweest in de rechtszaak. Haar moeder speelt de slachtofferrol en zegt dat ze ook altijd misbruikt en gechanteerd is door Sijmen. In de taxi terug naar huis bedenkt Zonne dat de kans groot is dat Lotte aan haar wordt toegewezen. Dit betekent dat ze aan de wensen van Sander voorbij zal gaan: hij wil liever geen kinderen, maar Zonne is vastbesloten haar leven aan Lotte te wijden. Het verhaal eindigt met de vraag van Lotte of alles goedkomt.
Weijnanda van Son/Kabouw is het centrale personage in de roman. Zij komt in het verhaal in twee gedaantes voor: als het meisje Weijntje van ongeveer tien tot vijftien jaar en als de jonge vrouw Zonne, wanneer ze in de twintig of dertig is. Het meisje Weijntje is in eerste instantie nieuwsgierig en open maar trekt zich door de ogen en handen van haar stiefvader steeds meer terug in zichzelf. Ze heeft een mooie stem en als ze die ontdekt, wordt ze krachtiger en begint meer te geloven in zichzelf, hoewel dat wel een rol is die ze speelt.
Sijmen Kabouw is de stiefvader van Weijntje. Hij is fotograaf op de kermis. Hij is niet in staat zich te beheersen en heeft seks met zowat alle vrouwen in zijn omgeving. Sijmen is een psychopathische persoonlijkheid en lijdt aan controledwang en een zekere paranoia waardoor hij alles vast wil leggen om macht te hebben over anderen.
De moeder van Weijntje is een vrouw van rond de veertig jaar die door haar eerste man, de vader van haar drie dochters, verlaten wordt voor een jongere vrouw. Ze hertrouwt met Sijmen en blijft hevig verliefd en onder de invloed van hem. Ze ziet daardoor niet wat hij haar dochters allemaal aandoet. Ook als ze in de gaten heeft dat Sijmen seks heeft met Laura, komt ze niet in actie.
Sander is de vriend van Zonne en een zeer geduldige mens. Hij is een vrije jongen en een 'lief, zacht mens, echt een zoon van alternatieve ouders' (p. 40). Hij wil liever nog geen kinderen en heeft moeite met Zonnes wens om haar nichtje te adopteren.
Laura is de oudere zus van Weijntje. Sijmen vergrijpt zich het eerst aan haar en dat merkt Weijntje doordat Laura zich steeds meer afzondert en ook een soort afgunst ontwikkelt. Ze gaat gedrag vertonen waarmee ze eigenlijk Sijmen bij Weijntje vandaan probeert te houden. Uiteindelijk raakt ze zwanger van Sijmen. Ze komt om in een brand.
Misbruik:
Maar buiten is het feest gaat over seksueel misbruik binnen het gezin en de gevolgen ervan. Japin laat in de roman zien hoe een stiefvader langzamerhand zijn nieuwe gezin in zijn macht krijgt en de dochters begint te begluren, betasten en verkrachten. De angst en worsteling die hiermee gepaard gaan maken dat het hoofdpersonage het gezin verre van een veilige haven vindt.
De titel Maar buiten is het feest slaat op het verschil tussen binnen en buiten in de roman. Binnen is het namelijk totaal geen feest, binnen regeert voor de hoofdpersoon de angst. De angst dat ze bekeken en begluurd wordt, betast en verkracht. Buiten in het licht is het veilig.
De roman bestaat uit vier delen: 'Vaders', 'Weijntjes opkomst','Zonnes opkomst' en 'Moeders'. Het eerste en het laatste deel bestaan elk uit vijf hoofdstukken, om en om genaamd 'Zonne' en 'Weijntje'.
In eerste instantie zijn de hoofdstukken over Weijntje vanuit een ik-perspectief geschreven en de Zonne-hoofdstukken vanuit een personale verteller. In het laatste deel verandert dit; dan zijn de hoofdstukken over Zonne vanuit een ik-perspectief geschreven en die over Weijntje vanuit een personale verteller. In de hoofdstukken die vanuit een personaal perspectief zijn geschreven, komen af en toe zinnen voor waarin een alwetende verteller lijkt te spreken, bijvoorbeeld: 'Dat is meteen ook het lastige aan dit hele verhaal' (p. 166) en 'Sander heeft lang gehoopt dat Zonne van het hele plan zou afzien'.
Het boek is geschreven vanuit het ik-perspectief. Het boek wordt wel vanuit verschillende personages om te beurt verteld. Het wisselt af tussen de personages: vaders, Weijntjes opkomst, Zonnes opkomst en Moeders.
Het verhaal speelt zich af op meerdere plekken, maar grotendeels bij iemand van de personages thuis.
Macht (chantage) vind ik een belangrijk motief, vooral in de zin van Sijmen die zijn macht uitoefent op iedereen waar het maar op kan. Hij misbruikt namelijk niet alleen de dochters van zijn vrouw, maar hij heeft ook seks met veel andere vrouwen (soms zelfs vriendinnen van zijn vrouw), die dat weliswaar vrijwillig doen, maar hij verzamelt van hen allemaal foto’s etc. die hij als chantagemateriaal gebruikt zodat deze vrouwen niemand iets vertellen.
Hieruit komt weer een ander thema voort, namelijk bescherming. De zusjes willen elkaar beschermen voor Sijmen. Later strijdt Zonne voor de voogdij van de dochter van haar overleden zus, Lotte, die ze ook uit alle macht wil beschermen tegen Sijmen. Ze zoekt ook bescherming bij haar moeder, maar die wijst haar af en houdt zich blind voor het leed dat Sijmen haar dochters aandoet.
De tijd van het verhaal is een beetje onduidelijk. Er wordt verteld over de ontwikkelmethodes van foto's en de digitale camera bestaat in het verhaal zeker nog niet, wat wijst op de tijdsperiode van de jaren '70 of '80. De rechtszaak speelt zich jaren later af, wanneer Lotte op de middelbare school zit. Het verhaal over de jeugd van Weijntje stopt wanneer Laura zwanger is van Lotte.
Het boek maar buiten is het feest is erg leuk om te lezen. Het is een verhaal dat gaat over het onderwerp: seksueel misbruik. Dit gebeurd op dit momenten nog steeds vaak, waardoor het ook een goed ontwerp is om over te lezen. Ook is het boek erg meeslepend, omdat je je steeds afvraagt wat er gaat gebeuren. Ik vroeg me bijvoorbeeld af of het Zonne ging lukken om de voogdij te krijgen over haar nichtje Lotte. Je blijft dan namelijk doorlezen om dit te weten te komen