Boek 10 - havo 5

Boek 10 – beatrijs

In de ban van de liefde: Beatrijs, een jonge vrouw uit een adellijke familie en ze is kosteres in een klooster. Beatrijs is heel ijverig en doet haar werk erg goed. De andere nonnen zijn heel gelukkig met haar. Maar zelf is ze niet zo gelukkig, ze is al sinds haar twaalfde jaar verliefd op een man en hij op haar. Nu wordt haar liefde haar teveel en ze besluit haar habijt ter zijde te leggen.

Habbijt is de kleding die de nonnen/monikken dragen.

Ze schrijft haar geliefde (of ‘de jongeling’ zoals ze hem in het boek noemen) een brief of hij wil komen. Ze spreken af dat ze elkaar over een week in de boomgaard zouden zien. Hij gaat naar de stad en koopt allemaal mooi kleren en accessoires voor haar. De avond van haar vertrek luidt zij voor het laatst de klok voor het gebed. Als alle andere nonnen naar bed gaan kleed Beatrijs zich helemaal uit en legt ze haar kleren op het Maria-altaar. De sleutels van de sacristie hing ze bij het beeld zodat die gauw gevonden zouden worden en de rest zou opmerken dat ze weg is.

De sacristie is een vertrek in een kerk. (kort gezegd)

 

Wegvluchten van het klooster: Daarna gaat ze in haar ondergoed naar de boomgaard waar haar geliefde al zit te wachten. Beatrijs schaamt zich als ze in haar hemd de tuin inkomt. Niet omdat ze preuts is, maar omdat ze de kleding draagt van iemand die boete doet. Opstandige edelen die gestraft werden, moesten op blote voeten en gekleed in een hemd om genade smeken bij hun heer. Beatrijs weet dit als adellijke vrouw.   Hij geeft haar de kleding en accessoires en zegt dat hij genoeg geld heeft om zeven jaar onbezorgd van te leven. Ze gaan weg op zijn paard.  

De volgende dag rijden ze door een bos en de jongeling zegt dat hij de liefde met haar wil bedrijven. Beatrijs is heel kwaad. Ze zegt dat ze niet een van die vrouwen is die het in het bos doen met mannen om geld te krijgen. Ze wil alleen in een goed opgemaakt bed. Hij biedt zijn excuses aan en zij vergeeft hem. Ze rijden naar de stad en wonen daar gelukkig voor zeven jaar. Ze krijgen twee kinderen. Na zeven jaar is het geld op en moet al hun bezit verkocht worden.

 

Een stukje uit het boek van het moment dat ze de boomgaard betreed:

Vol van vrees kwam ze

onder de bomen

en de jongeling zag haar komen

en hij zei: ‘Lieveling, schrik maar niet,

het is je vriend, die je hier ziet.’

Toen die twee daar samenkwamen,

toen begon ze zich te schamen,

want ze stond in haar ondergoed,

met niets op 't hoofd of aan de voet.

Hij zei: ‘Meisje van mijn verlangen,

ik zal je lichaam gaan omhangen

met mooie sjaals en mooie kleren,

je hoeft je niet lang meer te generen.

 

 

Eigen mening:

Ik vond het een erg mooi boek, vooral omdat het al zo oud is. Het boek is gelukkig vertaalt, maar jammer genoeg is daardoor het rijmende aspect van het boek een beetje weggevallen. Echter blijft het een erg mooi verhaal. Ik zou het zeker aanraden.