Boek: Magnus – Arjen Lubach
Analyse:
Wie is magnus?
Ik kwam aan bij de telefoon die in de wasmand was gevallen. ‘Merlijn’, zei ik. Mijn stem had nog geen kracht, mijn eigen naam ontsnapte aan mijn mond en loste op in de ruimte. ‘Meneer Kaiser’, vroeg de stem. ‘Ja?’ ‘U spreekt met Frank Gerson van Mastercard, fraudemanagement, afdeling detectie. Stoor ik ’. ‘Fraude?’ vroeg ik. Ik legde mijn hand op mijn hoofd en voelde de kleine haartjes en oneffenheden. Ik zag een moedervlek op het midden van mijn hoofd, eentje waarvan ik niet had geweten dat hij bestond. ‘Ja.’ ‘Ik kan me niet…’ begon ik, ‘ik heb toch niks gedaan?’. Frank gerson begon te lachen. ‘Nee nee, maakt u zich geen zorgen. Wij bellen preventief. Als wij uitzonderlijk creditcard uitgaven detecteren markeert de computer die als verdacht. Vervolgens controleren wij bij onze klanten of zij het waren die de uitgaven deden.’ ‘O,’ zei ik. En ik dacht: echt? Doen ze dat? ‘Klopt het,’ ging Gerson verder, ’klopt het dat u vorige week ongeveer zestienhonderdvijftig euro hebt uitgegeven in het Gröna Lund-pretpark in Stockholm, zweden?’ ‘Wat?’. ‘Hebt u bijna zestienhonderdvijftig euro uitgegeven in een pretpark in Zweden?’
Het boek Magnus vind ik een boek dat van alles wat heeft. Het heeft een stukje liefdesleven, maar ook spanning speelt een kleine rol in dit verhaal. Het gaat over een jongen die wil gaan studeren aan een acteerschool. Maar als het een doodgewone dag is wordt hij plotseling gebeld door Mastercard, die hem een paar vragen willen stellen over de bizarre uitgaven in Zweden, die zijn betaald mijn de kaart van Merlijn. Omdat hij dit niet bij de politie wil neerleggen (wat ik altijd wel een leuk besluit vind in een boek) besluit hij steeds achter de laatste transacties aan te gaan en in Zweden steeds bij cafés te zitten. Daar maakt hij foto’s en probeert hij de mensen op de foto’s te linken aan de uitgaven. Uiteindelijk heeft hij de man gevonden. Hij gaat met hem praten maar durft hem nog niet te confronteren. Na een langere tijd met hem om te zijn gegaan, wordt het steeds lastiger om het er over te hebben. En dan beginnen er dingen samen te spannen.
Ik vind het een leuk boek omdat ik een boek zonder een beetje spanning al heel gauw saai vind, en hier kon ik mezelf nog wel mee vermaken. En dat is uiteindelijk ook het doel van een boek, het amuseren van jezelf. Voor ik begon met het lezen van het boek had ik er eigenlijk al geen zin in. Het boek zag er niet mooi uit, en helemaal niet aantrekkelijk voor mij om te lezen. Maar omdat het nu eenmaal moest ben ik er toch maar aan begonnen. En al snel bleek dat ik het fout had, en het best een leuk boek is, ondanks de teleurstellende kaft en titel. Ik zou dit boek wel een andere mensen aanraden om te lezen.
Als eindbeoordeling geef ik het een 6,7.
Jasper Leijten H4D