Hannah, Hakx en de Lezer
Recensie Hannah, Hakx en de Hitlerjongen
Het boek gaat over Hannah, een Joods meisje die gedeporteerd word naar het Oosten en waarvan het huis word ingenomen door een SS’er. Het gaat ook over een Hitlerjongen ook wel genaamd Emiel Hesse, hij is de zoon van de SS’er die het huis van Hannah in neemt. Het gaat ook over Hakx een vioolleraar die les geeft aan de Hitlerjongen. Dit verhaal word vertelt door Gabriel Anders. Hij is de overbuur jongen van Hannah en ook uiteindelijk van Emiel en hij volgt ook viool les bij meneer Hakx. Hij kent dus alle drie personen en hun verhalen. Dit word vertelt in het boek.
‘’Graven, godverdomme!’’ En Hakx groef de eerder opgevulde stelling leeg, uur na uur, krom en krommer, totdat zijn rug zo geknakt was dat hij niet meer overeind kon komen. ‘’Hakx!’’ Aan de steel van zijn schop hangend keek Hakx op naar de massieve gestalte boven hem. Maar hij zag alleen een waas van oranje. Hij opende nog zijn mond, zijn hand graaide om steun naar de rand van de kuil. Toen verstarden zijn lippen en zeeg hij ineen. Hij merkte niet eens meer, hoe de zware schoen zijn linkerhand verbrijzelde. Zonder geluid en bijna elegant zakte hij vertraagd naar de diepte van de kuil. Daar vouwde Hakx ineen tot een foetus in de moederbuik…de zon scheen, er ruiste wat zand na, dat hem fijnkorrelig met een goudlaagje bedekte.
Dit stukje tekst wat U hierboven kan lezen, vond ik een mooi en indrukwekkend stukje om te lezen. Ik leefde op dit moment echt mee met de hoofdpersoon, in dit geval Hakx.
Ik vond het boek heel mooi en fijn om te lezen.
In dit verhaal zijn er veel aangrijpende stukken. Er zitten ook 3 verhalen in dit boek dit is dan ook wat opvalt. In dit boek ga je in de tijd vooruit en ook weer terug. Bijvoorbeeld, wanneer het verhaal weer begint met Gabriel Anders, de hoofdpersoon die iedereen uit de verhalen kent, gaat een keer terug naar een begraafplaats voor de gevallen soldaten uit de oorlog. En komt daar een man tegen en hij laat hem denken aan een persoon uit zijn verleden, namelijk Emiel Hesse een vroegere vriend. Als hij daar aan denkt en het aan een anders persoon vertelt gaat de tijd weer terug naar 1947. Als het verhaal een stukje verder is, gaat de tijd ook weer terug naar het heden.
Dit vind ik zelf niet erg, maar normaal vind ik het niet fijn. Maar nu vind ik dit wel fijn. Want dan kan je kijken hoe het hoofdpersoon toen was en hoe het hoofdpersoon nu is.
de vertelde tijd speelt zich af in de jaren 1943 t/m 1947 en in het heden vanaf 2000.
Het boek is ook niet super lang. De verteltijd is 205 bladzijdes. Dit vind ik zelf een fijn aantal pagina’s.
De schrijver van dit boek is, Jan Verhoeven. Jan Verhoeven heeft al voor dit boek, ‘’Hannah, Hakx en de Hitlerjongen’’. Eerder al 2 jeugdromans geschreven, Jutte (1993) en De Mus (1995). Tussen 1993 en 2000 schreef Jan Verhoeven onder pseudoniem wekelijkse columns in een groot aantal regionale bladen. Meer informatie over de schrijver is moeilijk te vinden.
Het boek, Hannah, Hakx en de Hitlerjongen. Is een heel mooi boek wat 3 hele mooie verhalen vertelt over de oorlog. De verhalen hebben niets met elkaar te maken, maar toch ook weer wel. Het is mooi geschreven en fijn om te lezen.
Ik zal dit boek zeker aanraden aan mensen die van oorlogsromans houden en heel erg willen meeleven met de hoofdpersonages.
Dan is, Hannah, Hakx en de Hitlerjongen Uw boek.