Boekverslag terug naar de kust
Informatie over Saskia Noort:
Het boek is geschreven door Saskia Noort, het boek terug naar de kust was haar debuut. Daarvoor schreef ze columns voor o.a. Marie Claire, VT wonen en Viva. De boeken die Saskia Noort geschreven heeft zijn literaire thrillers, dit is dus voornamelijk haar stijl. Na haar debuut terug naar de kust kwamen o.a. de eetclub en de verbouwing, beiden boeken zijn zeer goed verkocht ookal waren de recensies verschillend. De bedoeling van Saskia Noort is om je te amuseren en je te laten realiseren dat niet iedereen te vertrouwen is omdat Maria daar een grote fout mee gemaakt heeft.
Samenvatting.
Het boek gaat over Maria, zij blijkt zwanger van haar derde kind maar wil dit niet. Ze laat het kind weghalen en verbreekt de relatie met Geert, de vader van het kind. Samen hebben ze al een kind, Wolf. Ook heeft Maria een meisje van een eerdere partner, Merel. Deze heeft ze voor het laatst gezien toen hij werd afgevoerd door twee agenten omdat hij de keukendeur had ingetrapt nadat zij hem had gevraagd waar hij was geweest. Daarna was hij uit haar leven verdwenen en niemand wist waarheen. De situatie met Geert lag anders, hij was depressief en zij wilde verder met haar leven, zonder de hele dag te moeten zorgen voor een ‘groot kind’.
Na vijf dagen krijgt ze een kaartje in de brievenbus… “Maria! Je bent een adder. Een slet die haar kind heeft vermoord. Je bent je kinderen niet waard. Je bent het leven niet waard. Al jaren volg ik je. Iemand moet je straffen, hoer! Ik hou je in de gaten.” Ze weet niet wie dit heeft gedaan, maar verdenkt Geert. Als ze bij hem langs is geweest weet ze beter. Hij is niet iemand die dit zou doen. Maar wie dan? Terwijl Maria met schuldgevoelens zit vanwege het ongeboren (nu dode) kind, ziet haar stalker steeds meer mogelijkheden. Zo krijgt ze foto’s van baby’s die eerst in de buik zitten en daarna foto’s van vruchtwaterzakjes, gevuld met foetussen, hangend aan de grote, mannelijke vingers van de abortusarts. (zoals in het boek omschreven.) Dan net na een concert krijgt ze een pakje met een dode rat. Met een briefje; “Je bent een rat. De rat fokt als een konijn. In het riool. Ik ben de rattenvanger. Met een klap sla ik je schedel in. En de wereld is weer een slet armer.” Na dit alles stapt ze naar de politie, maar zij zeggen niets voor haar te kunnen doen. Als ze terug fietst naar huis merkt ze dat ze achtervolgd wordt door een krakende fiets. Ze probeert hem af te schudden maar haalt hij haar in, het is Steve, de vader van Merel. Hij is terug uit Amerika en wilt een keer iets afspreken om zijn dochter te zien. Na een tijdje gaat ’s morgens de deurbel. Als Maria open maakt staat er een begrafenisondernemer die zou zijn gebeld door ene Petra Vos (haar moeder), dat Maria zou zijn overleden. Weer wordt de politie ingelicht maar deze kunnen nog steeds niets doen. Als Maria dit allemaal heeft gehad wilt ze weg uit Amsterdam en ‘vlucht’ met haar kinderen naar haar ouderlijk huis aan zee, waar haar zus woont. Ze heeft niet echt een band met haar zus maar zij is de enige wie Maria durft te vertrouwen. Dan krijgt ze een telefoontje op haar mobiel dat haar huis is afgebrand. Dit wordt onderzocht en het lijkt er op dat het haar eigen schuld is. De keukenlampjes zouden zijn doorgebrand waardoor de kastjes vlam hebben gevat en, omdat het gas had opengestaan, een explosie tot gevolg had. Maria wist zeker dat zij de lichten had uitgedaan en het gas had dicht gedraaid. De politie scheen dit niet te denken. Het was duidelijk, Maria was gek aan het worden. Ze dacht dat er een gestoorde fan achter haar aan zat, die mogelijk die brieven had gestuurd, een dode rat zou hebben gestuurd, een begrafenisondernemer had gebeld en uiteindelijk haar huis in de as had gelegd. Niet veel later wordt Maria wakker in de kamer van haar zus, badend in het zweet, overal bloed en een dik oog. Als ze beneden komt zit daar een man, genaamd Victor met haar zus te praten. Victor, een psychiater bij het RIAGG, wilt even met haar praten. Ze merkt dat er iets niet goed is en vraagt wat er die nacht gebeurd is. Ans, haar zus, verteld haar dat ze ’s nachts naar haar kamer was gekomen en na een gesprek over de afgelopen tijd heel erg woedend werd en Ans aanviel. Ans zou de kamer uit zijn gevlucht, had de deur op slot gedaan en Victor gebeld. Toen hij er was stond ze met haar hoofd tegen de deur te bonken en kreeg een medicijn om te kalmeren. Hij denkt nu dat ze psychotisch is en wil haar het liefst laten opnemen. Ans wil dit niet en dus blijft ze gewoon waar ze is. Wel moet ze medicijnen nemen en hij komt over drie dagen de situatie bekijken. Maria is door het gesprek gaan nadenken en verdenkt nu Martin, de man van Ans die op mysterieuze wijze ineens is vertrokken naar, volgens Ans, Madrid. Hij had toegang tot het huis en kon haar makkelijk een of ander medicijn geven waardoor ze haar controle verloor, ook wist hij alles over haar verleden (psychotische moeder) en hij regelde al haar financiële dingen. Ze besluit niet tegen Ans te zeggen dat ze haar man verdenkt. Als de rest van huis is en alleen Maria thuis is, gaat ze in Ans kantoor zoeken naar iets wat haar zou kunnen helpen. Maar al haar lades zijn op slot en ze word er niet echt wijzer van. Dan wordt er aan gebeld en staat er een man aan de deur die zichzelf voorstelt als ‘Harry Menninga’. Hij vraagt naar Martin en Maria laat hem binnen. Na een heel gesprek wordt alles niet echt duidelijker. De man verteld haar dat Martin zijn financiële zaken regelt een vriend en collega van hem is en dat ze samen wat geld hadden belegd. Nadat de man nog wat extra geld had gegeven omdat de zaken zo goed gingen kon hij Martin ineens niet meer bereiken. Ze spreken samen wat af om alles wat op te helderen, en hij geeft zijn kaartje aan Maria en vertrekt. Er moest iets gebeurd zijn volgens hem, Martin zou hem niet zomaar naaien. Na een tijdje niets te hebben gehoord van haar belager krijgt ze een smsje; je kunt niet aan je lot ontkomen, al vlucht je nog zo ver. Afzender: Petra, Nummer: onbekend. Maria moest nog eens naar Amsterdam om nog wat vragen te beantwoorden over het onderzoek naar de brand. Op het bureau komt ze er achter dat Ans hier al eerder was geweest om de politie te zeggen dat ze haar met rust moesten laten. Ze had rust nodig en Ans vroeg ook nog of zij iets kon doen voor haar. Nu wordt nog eens extra duidelijk dat de politie denkt dat ze haar moeder achterna aan het gaan is en gek wordt. Na het gesprek dat uitliep op niets, belt Maria Harry op. Ze spreken af om de volgende avond in Martin’s kantoor te kijken. Als ze thuis komt doet Victor de deur open. Hij wil Maria meenemen. Na een lichte ruzie stemt ze in om mee te gaan. Ze neemt haar medicijn en loopt naar boven om nog wat spullen te pakken. Zodra ze in de badkamer is steeds ze haar vinger in haar keel en spuugt het medicijn dat ze zojuist had ingenomen uit. Dan neemt ze afscheid van haar kinderen, klimt over de balustrade en springt. Ze rent en rent net zo lang tot dat ze Victor kwijt is, naar het bos. Ze belt Harry op, die haar meteen komt halen. Ze knapt zich daar op en slaapt met hem. De volgende dag gaan ze toch naar het kantoor van Martin. Maar dan moeten ze wel eerst Ans daar weg zien te krijgen. Maria had Ans gebeld om te zeggen dat ze haar moest komen halen en zij en Harry zaten nu in zijn auto te wachten tot ze zou vertrekken. Maar ze kwam het huis niet uit. Maria belt nog een keer en zegt haar gelijk te komen anders zal de politie gehaald worden. Nu gaat ze wel en Harry en Maria gaan naar binnen. Hier vinden ze eerst niets, dan blijkt dat Martin al een hele tijd niets meer heeft betaald met zijn creditcard. En hij zou ook al een hele tijd niet meer met zijn mobiel gebeld hebben. Als Maria de prullenbak doorspit ziet ze een klein briefje met het adres van de abortus website. Hier kwamen die foto’s vandaan. Als ze Harry op de grond ziet liggen krijgt ze een harde klap in haar nek. Als ze wakker wordt ligt ze vastgebonden op een bed en krijgt pillen en injecties. Haar hoofd wordt kaalgeschoren. Als ze na het slikken van een van de vele pillen ontwaakt, ligt ze in een kofferbak van een auto. Als deze wordt opengemaakt ziet ze wie dit met haar doet… haar zus. Ze had in de kofferbak een glasscherf gevonden en was druk bezig haar handen te bevrijden. Ondertussen loopt ze met haat zus mee naar het strand. Haar zus zegt haar waarom ze dit verdient en dat ze Martin en Harry heeft vermoord en dat zij de volgende zal zijn. Als Maria’s handen los zijn wilt ze vluchten maar Ans vliegt haar aan en grijpt haar bij de keel. Als Ans even niet goed oplet, grijpt Maria haar kans en slaat Ans van zich af en grijpt het pistool. Als Ans bijkomt door de koude regen staat Maria met het pistool op haar gericht. Ans zegt haar dat dit dom is omdat toch niemand haar zal geloven. Dan staat ineens Victor achter Maria en pakt haar vast en het pistool af. Hij was samen met de rechercheur en nog vier andere agenten. Maria wordt meegenomen in een ambulance en als ze in het ziekenhuis wakker wordt weet ze niet meer zo goed wat er allemaal is gebeurd. De kinderen kwamen binnen met kaalgeschoren hoofdjes en na een tijdje gingen ze weer mee met Geert die ze zou trakteren op een ijsje. Victor en Van Dijk (de rechercheur) kwamen binnen en boden hun excuses aan. Ze legde haar haarfijn uit wat er die avond daarvoor was gebeurd en dat Ans was opgenomen en Maria veilig. Maria zocht Ans nog een keer op maar dat was geen succes. Ze begon Maria verwijten te maken en uiteindelijk zegt Maria haar eens goed de waarheid en drukt ze haar laatste sigaret uit ten goede van Wolf en Merel.
Bron: www.scholieren.com
Analyse van het boek.
Beschrijving van de werkelijkheid
Terug naar de kust is zo geschreven, dat het precies zo heeft kunnen gebeuren je kan je goed inleven in Maria die zichzelf eigenlijk ‘opeet’ door haar angst. Dit is ook wat de meeste mensen zou gebeuren.
Bedoeling van de schrijver
De bedoeling van de schrijver is om je na te laten denken over wie wel en niet te vertrouwen is en dat je jezelf bijna ‘gek’ kunt maken, door nadenken over problemen.
Thema
Ik denk dat het thema in dit boek voornamelijk ‘angst’ is. Maria is namelijk erg bang, eerst voor wie haar bedreigt, later voor alle mensen om haar heen en op het eind van het boek zelfs voor zichzelf. Ze wordt gek gemaakt door haar belager en weet niet meer wat ze moet. Ze is bang en denkt dat ze niet goed voor haar kinderen kan zorgen. Het boek gaat ook over dat niet alles is wat het lijkt. De titel heeft niet echt te maken met het thema, maar meer met de gebeurtenissen.
Personages
Perspectief
Dit verhaal is geschreven in het ik-perspectief. Je leest wat Maria heeft meegemaakt, kunt dus ook heel goed meevoelen met haar. Zij vertelt haar verhaal, alsof ze wil laten zien dat dit nooit iemand anders moet overkomen. Het is een soort dagboek, maar zonder dagindeling.
Tijd
Het verhaal is ‘Ab Ovo’, het begint bij het begin. De duur is ongeveer een half jaar. En het speelt zich af in het nu, dat kun je vooral merken aan de kinderen en waar zij mee spelen.
Chronologie
Het is een niet-chronologisch verhaal, want tijdens het verhaal krijg je telkens een kijkje in het verleden van Maria.
Stof/motief
Stalker, kust, pillen, dood, strandhuisje, pension, jaloezie, gek, verbrand
Het eind van het boek
Het boek heeft een gesloten eind, want Maria wordt naar een gesticht gestuurd en dus is duidelijk wie de stalker is, Maria is veilig en Ans krijgt hulp.
Eigen mening:
Mijn verwachting van het boek was groot, vooral dat het erg spannend zou zijn. Dat had ik al van veel mensen gehoord. Ik vond de titel erg aandachttrekkend je kan er verschillende dingen bij bedenken.
Ik vond het echt een heel spannend boek, als je er eenmaal in zit moet je eigenlijk gewoon doorlezen. Heel soms vond ik het wel een beetje saai worden bijvoorbeeld als Harry en Maria in Martin’s kantoor zijn. Dat was een beetje eentonig.
Het boek heeft mij aan het denken gezet, wat voor een dingen je kan doen als je psychologisch gek bent. Het kan echt rare dingen met je doen, zoals Ans die Maria bijna vermoord als ze op het strand zijn, alleen omdat ze jaloers is volgens haarzelf. Hierdoor was het ook wel een thema dat mij aansprak en waarvan ik nu eigenlijk ook wel meer wil weten. Ook haar stijl was fijn om te lezen, en ik denk zeker vaker literaire thrillers te gaan lezen.