End-to-end principe

Het netwerk verzorgt daarmee alleen het relatief eenvoudige best-effort transport van IP-pakketten.
De complexere afhandeling van de hogere niveaus van het internetprotocol, zoals de afhandeling van fouten door het TCP-protocol, vindt plaats in de eindpunten van het netwerk.
Deze aanpak heet wel het end-to-end principe.

In het geval van het internet is deze aanpak mogelijk doordat de eindpunten veelal redelijk krachtige computers zijn, zelfs in het geval van een mobiele telefoon.

Dit end-to-end principe is fundamenteel anders dan de keuze die bijvoorbeeld bij het oorspronkelijke telefoonnetwerk gemaakt is.
Daar was het van belang om de eindpunten, de telefoontoestellen, zo eenvoudig en goedkoop mogelijk te houden.
Dit betekende vaak meer complexiteit in het netwerk, dat bovendien overal aangepast en geoptimaliseerd was voor telefonie.


Een van de gevolgen van dit principe is dat elke functionele uitbreiding van het netwerk in de eindpunten kan plaatsvinden.
Daarvoor is geen aanpassing van het netwerk nodig en geen toestemming van een netwerkbeheerder.
Dit geeft een ongekende flexibiliteit voor gebruikers en ontwikkelaars.