Physical Computing gaat over computersystemen die met de omgeving interacteren via sensoren en actuatoren. Het gaat om een breed terrein van mogelijke toepassingen: regel- en meetsystemen, (zorg)robots, zelfrijdende auto’s, beveiligingssystemen, etc, etc. De toepassingen spreiden zich uit over zorg, veiligheid, transport, industrie, duurzaamheid, etc, etc. Bij het ontwikkelen hebben we op hoog niveau twee doelstellingen gehad:
De leerlingen meenemen in de mogelijkheden van physical computing in de maatschappij en de wereld om ons heen. We willen een tip van deze sluier oplichten en laten zien wat de huidige stand van zaken is als het gaat om physical computing. Wat kunnen ‘we’ allemaal, wat lukt nog niet? Neem bijvoorbeeld de zelfrijdende auto: de beloftes zijn hooggespannen, er zijn ook al diverse voorbeelden, tegelijkertijd zijn er nog uitdagingen, zoals het omgaan met de onzekerheden die rijden in het verkeer met zich meebrengen. Ander voorbeeld: chirurgen maken inmiddels gebruik van robots voor precisieoperaties. De nadruk ligt dus op de toepassingen en de mogelijkheden en beperkingen van physical computing. We hopen hiermee een brede groep leerlingen aan te spreken.
De leerlingen zelf een prototype te laten ontwerpen en ontwikkelen, op een gestructureerde manier. De beschikbaarheid van goedkope hardware en micro-controllers maakt het mogelijk om zelf nuttige en interessante systemen te bouwen. We willen leerlingen laten ervaren dat ze in staat zijn zelf iets te bouwen. Ook hier willen we een brede groep leerlingen aanspreken. We koppelen het aan een context zoals zelf-rijdende auto’s, smart-cities, domotica, etc. Leerlingen kunnen kiezen wat voor systeem ze willen bouwen. Dat kan ook een kunst-project zijn. De leerlingen werken samen in multi-disciplinaire teams en kunnen zich daarbij toeleggen op de zaken die voor hen het meest motiverend zijn. Ze zijn in staat om eerst een model te beschrijven met behulp van toestandsdiagrammen en op basis daarvan een systeem te implementeren.