Grip
-Stephan Enter-
standaardverslag
Samenvatting
Een
Paul en Vincent, twee veertigers, ontmoeten elkaar op een voorjaarsdag in 2007 op station Brussel Zuid. Ze hebben elkaar lang niet gezien. Twintig jaar geleden behoorden ze tot een groepje van vier 'naast hen waren dat Martin en Lotte' dat gezamenlijk veel aan bergsport deed. Het hoogtepunt was hun klimvakantie op de Lofoten in Noorwegen. Daarna hebben hun wegen zich gescheiden. Martin en Lotte zijn getrouwd en hebben samen een dochter.
Martin heeft het initiatief genomen om na twintig jaar weer eens als viertal bij elkaar te komen in zijn droomhuis bij Swansea. Zo vertrekken Paul en Vincent van Brussel met de Eurostar naar Engeland. Door Pauls hoofd stromen herinneringen aan de vroegere vakanties. Vooral een dramatisch voorval op de Lofoten dringt zich weer op. Hij had met Lotte samen een pad gekozen dat volgens hen de tocht bekortte. Tegen zijn dringend advies in wilde Lotte een sneeuwveld oversteken. Zij zakte erdoor en viel in de diepte. Paul is haar nagesprongen en heeft haar gered. Met een gebroken arm heeft Lotte die dag de tocht kunnen volbrengen, maar Paul heeft haar plechtig moeten beloven dat hij tegenover iedereen zou volhouden dat het een ongeluk was geweest.
Twee
Martin is met zijn zesjarig dochtertje Fiona per bus op weg naar Swansea om Paul en Vincent af te halen. Het vaderschap is geen ideale rol voor hem, vindt hij zelf. Zijn vrouw Lotte was er niet blij mee dat Martin de reünie van vroegere bergsporters organiseerde. Maar Martin beriep zich op een vroegere belofte: als hij een huis ergens aan de kust bewoonde met vrij uitzicht op zee, zou hij hen uitnodigen. Dat moment is nu aangebroken.
Drie
Ook Vincent denkt tijdens de treinreis veel aan vroeger. Voor hem staat eveneens een ingrijpende gebeurtenis op de Lofoten centraal. Lotte was namelijk hevig verliefd op hem. Tijdens een wandeling, nog vóór haar redding door Paul, had zij hem haar liefde verklaard.. Hij had haar destijds afgewezen. Lotte was in tranen en woedend, en verzekerde hem: 'Ik stort me op de eerste de beste leuke jongen die me zekerheid biedt'. En ze voegde de daad bij het woord toen Martin haar met haar gebroken arm naar Nederland terugbracht. Toen Vincent met Paul in Nederland arriveerde en ervan hoorde, was hij verontwaardigd. Dit kon niet serieus zijn; ze zou zich wel bedenken ' zo sprak hij haar erop aan. Maar zij bleef onbewogen en wenste geen discussie. Vincent kan het nog altijd niet begrijpen; het houdt hem ook nu weer bezig.
Op voorstel van Martin wandelen ze de laatste anderhalve kilometer naar zijn huis langs het strand. Vincent is in gedachten steeds met Lotte bezig. Hoe zou het zijn om haar weer te zien? Bij de ontmoeting met Martin was hij al teleurgesteld geweest dat Lotte niet was meegekomen. Het vanzelfsprekend praten van Martin over zijn gezin hindert hem en doordringt hem heel sterk van het besef dat hij geen tweede kans zal krijgen, hoewel hij dat al die jaren heeft gehoopt.
Om zich rustig te kunnen overgeven aan zijn gepeins is hij over een zandplaat wat verder van de kust af gelopen. Plotseling voelt hij dat hij omspoeld wordt door de snel opkomende vloed. Snel rent hij terug naar het strand. Daar ontdekt hij dat de zee zijn reiskoffer heeft meegesleept. Fiona vind na een lange ruzie tussen Vincent en Martin de koffer weer terug.
Vincent blijft nog achter. De snel opgekomen vloed en een ver in zee stekende klif verhinderen hem echter om over het strand verder te wandelen. Hij besluit de 20 à 30 meter hoge rotswand te beklimmen. Het gaat goed tot zes meter van de rand. Daar vindt hij geen houvast meer om zich aan op te trekken. Ook om terug te gaan vindt hij geen steunpunt. In doodsangst hangt hij tussen hemel en aarde.
Vier
Paul slentert in zijn eentje langs het strand in de richting van Martins huis. Met mooie herinneringen aan de Lofoten en genietend van de prachtige natuur om hem heen. 'Dit is het leven dat ik altijd heb gewild. In de verte meent hij bij het huis Lotte te zien lopen.
Bron: http://uittrekselbank.nbdbiblion.nl/uittrekselbank/abonnee/detail?tek_id=295672
Analyse
Thema: vriendschap, reizen, herinneringen
Tijd: Het hele verhaal speelt zich af op één dag.
Ruimte: Het verhaal speelt zich voor driekwart af in het openbaar vervoer: de Eurostar van Brussel naar Londen, een Engelse lijn van Londen naar Swansea in Wales en twee verschillende bussen. Kennelijk zijn dat heel geschikte plaatsen om na te denken over jezelf en anderen.
Perspectief: Het boek bestaat uit drie delen plus een epiloog. De drie delen worden telkens vanuit een ander personage verteld: het eerste deel vanuit Paul, het tweede vanuit Martin en het derde vanuit Vincent. Paul krijgt ten slotte ook de epiloog toegewezen.
Personen: Paul is zeer onder de indruk van zijn reisgenoot Vincent, met wie hij zich voortdurend vergelijkt. Dat komt door 'het gebrek aan aarzeling, het volslagen gemak waarmee Vincent zich bewoog en handelde. Hij komt over als een wat naïeve, trouwhartige versie van de eeuwige jongeling.
Vincent is zelfbewust, daadkrachtig en heeft veel lef. 'Liefst zou ik mijn leven lang niets anders doen dan lopen, alleen maar lopen met een rugzak op, dag in dag uit, alle seizoenen'. Een alleskunner die nooit richting aan zijn leven zal weten te geven.
Martin is de betrouwbare regelaar van het groepje. Hij is trouwens in alles betrouwbaar en recht door zee. Niemand heeft dan ook een hekel aan hem. Maar wat moeilijk aan hem is, is dat hij zich snel aangevallen voelt en hij is gauw gekwetst. Daarnaast heeft hij, een grote behoefte zich te bewijzen.
Lotte is de meest mysterieuze en ongrijpbare van de groep. Ze kent Vincent vanaf haar twaalfde. Ze kent hem door en door, bewondert hem en is op de Lofoten hevig verliefd op hem. Maar alle beschrijvingen van en bespiegelingen over de personages illustreren het thema: je krijgt er geen grip op wie ze werkelijk zijn.
Bron: http://uittrekselbank.nbdbiblion.nl/uittrekselbank/abonnee/detail?tek_id=295672
Schrijver
Stephan Enter studeerde aan de Rijksuniversiteit Utrecht zowel Nederlandse taal- en letterkunde als Keltische letterkunde en cultuur. Hij debuteerde in 1999 met de verhalenbundel Winterhanden, maar had voordien al twee romans en vijfentwintig verhalen geschreven die hij niet goed genoeg vond voor publicatie. Met de roman Grip (2011) brak Stephan door bij het grote publiek.
Boeken: 1999 - Winterhanden (verhalenbundel)
2004 - Lichtjaren (roman)
2007 - Spel (roman)
2011 - Grip (roman)
2015 - Compassie (roman)
Bron : https://nl.wikipedia.org/wiki/Stephan_Enter
Mijn mening over het boek
Ik had best hoge verwachtingen over het boek aangezien het onderwerp me heel erg aansprak. Maar uiteindelijk viel het boek een beetje tegen. Het is wel een leuk boek, maar ik vond het heel vervelend dat de schrijver de hele tijd van het heden naar het verleden ging zonder het aan te geven. Dus in het begin dacht is de hele tijd dat ze in Noorwegen waren, terwijl dat het verleden was en dat ze nu in de trein zaten naar Engeland. Ook vond ik het erg langdradig. De schrijver verteld over de reis naar Engeland en al hun herinneringen van het verleden. Ik had het leuker gevonden als ze op reis waren en dat hij daarover schreef.
Ik vind het wel leuk dat er verschillende perspectieven zijn. Vooral omdat ze allemaal andere gedachtes en andere herinneringen aan het verleden hebben. Ik vind het wel jammer dat je zo weinig over Lotte te weten bent gekomen.
Eva Feenstra